Κυβέρνηση και κράτος δολοφονούν εργάτες
Αλλεπάλληλα τα εργατικά ατυχήματα – δολοφονίες στους τόπους δουλειάς. Μόλις το τελευταίο χρονικό διάστημα είχαμε:
· 13 Μαρτίου 2022 στα Χανιά πέθανε ο 52χρονος εργαζόμενος που έπεσε από απορριμματοφόρο. Νοσηλευόταν 19 ημέρες στην Εντατική.
· 24 Δεκεμβρίου 2022 στη Λεωφόρος Σουνίου: ένας συνάδελφος ακρωτηριάστηκε στο ένα του πόδι και παλεύει για τη ζωή του.
· 8 Ιανουαρίου 2023. Ξυλόκαστρο: Πολύτεκνη μητέρα η 45χρονη σκοτώθηκε σε απορριμματοφόρο. Σύμφωνα με πληροφορίες, η άτυχη 45χρονη ήταν Ρομά (παιδιά ενός κατώτερου θεού), της οποίας είχε λήξει η σύμβαση και την απασχολούσαν με «μαύρα μεροκάματα», δεν υπήρχε καν σύμβαση. Ως δια μαγείας ,εκ των υστέρων, και χωρίς να ντρέπονται την εμφανίζουν, μετά την θάνατό της, ως εργαζόμενη με σύμβαση 5 ημερών !!!
Καθημερινά, ειδικά στην καθαριότητα και ιδιαίτερα στην αποκομιδή, έχουμε εργατικά ατυχήματα. Πτώσεις από απορριμματοφόρα, κατάγματα σε πόδια και χέρια, κομμένα δάχτυλα κλπ.
Έχουμε εκατοντάδες σακατεμένους συναδέλφους, γυναίκες και άντρες, αποτέλεσμα των συνθηκών εργασίας αλλά και της καθημερινής (365 το χρόνο) εντατικοποιημένης – εργασίας. Δεν πρόκειται για παράπλευρες απώλειες, αλλά για ανθρώπινες ζωές.
Τα όσα αναφέρουμε είναι μικρά αποσπάσματα μιας τεράστιας καταστροφής που έχει μεγαλώσει σε αριθμούς και απώλειες τα τελευταία χρόνια. Κι ο κατάλογος μακρύς… χάσαμε το μέτρημα πόσους συναδέλφους έχουμε θάψει. Πόσα παιδιά έμειναν ορφανά, όταν κυβερνήσεις και δήμαρχοι αρνούνται να πάρουν ουσιαστικά μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια μας. Όταν παίζουν με τις ζωές μας.
Δεν είμαστε υποψήφια θύματα της «κακιάς ώρας ή στιγμής».
Κυβέρνηση-Δήμαρχοι κουβαλούν ακέραια την ευθύνη για τα εργατικά ατυχήματα, τα οποία είναι εργοδοτικά εγκλήματα. Ολοκληρωτικά δικά τους. Είναι αυτοί που αρνούνται τις προσλήψεις - με το πλαίσιο της ΕΕ – και οδηγούν στην απαξίωση των δημόσιων δομών προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών. Είναι αυτοί που αρνούνται να διαθέσουν κονδύλια για τα μέτρα προστασίας, για ελέγχους ασφάλειας, για τα ΜΑΠ, για την προληπτική ιατρική, κ.α. και μας στέλνουν τελικά σε ένα επικίνδυνο περιβάλλον για δουλειά, για να «παίζουμε κάθε φορά το κεφάλι μας». Κυβέρνηση – Δήμαρχοι, είναι αυτοί που αρνούνται την μόνιμη και σταθερή δουλειά και επιτρέπουν - ενισχύουν τη μαύρη, απλήρωτη, εργασία με αντάλλαγμα υποσχέσεις για ολιγόμηνες συμβάσεις ή μελλοντικές προσλήψεις. Είναι αυτοί που γιγαντώνουν την πολιτική της ακρίβειας και της ληστείας του εισοδήματος μας, που διαλύουν τις ζωές μας και μας αναγκάζουν να δεχόμαστε κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία. Αυτοί που μας έχουν αναλώσιμους, μας εκμεταλλεύονται διπλά και τριπλά με υπερεργασία, με άθλιες συνθήκες εργασίας, και χαμηλότερους μισθούς και ψίχουλα έτσι ώστε να μην φτάνει να εξασφαλίσουμε το ψωμί για τα παιδιά μας και την οικογένεια μας. Να εξασφαλίσουμε την μόρφωση τους και την υγεία τους που γίνονται και αυτά πεδία κερδοφορίας των ιδιωτικών συμφερόντων και εμπορεύματα. Αυτό, το ονομάζουν πρόοδο ,ανάπτυξη και επιτυχία.
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία τους ανέχεται
Ο πρόεδρος της ΠΟΕ ΟΤΑ σε δηλώσεις στα κανάλια δήλωνε συγκλονισμένος για όσα συμβαίνουν και ειδικά με το θανατηφόρο ατύχημα. Ταυτόχρονα δήλωνε πως τόσο αυτός, όσο και η ομοσπονδία, γνώριζαν ότι πολλοί εργαζόμενοι (ειδικά στη περιφέρεια) δουλεύουν ανασφάλιστοι, χωρίς σύμβαση.
Το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει είναι τι έκανε και τι κάνει, η ηγεσία της ομοσπονδίας για να αντιμετωπίσει αυτά τα σοβαρά προβλήματα.
Θα απαντήσουμε εμείς. Δεν έκανε απολύτως τίποτα και επί της ουσίας δεν πρόκειται να κάνει απολύτως τίποτα.
Κανείς δεν περιμένει να κάνει το παραμικρό από μόνη της η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Πίεση και φόβο νιώθει μόνο κάτω από το βάρος των αγώνων μας και την ταξική οργή μας που συσσωρεύεται μέρα τη μέρα.
Να σταματήσουμε τις δολοφονίες των εργατών
Ως Αγωνιστικές ΚΙνήσεις Συσπειρώσεις στους ΟΤΑ μαζί με άλλους εργαζόμενους/εργαζόμενες αγωνιζόμαστε για να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα, να μην δούμε άλλους εργαζόμενους να μεταφέρονται βαρύτατα τραυματισμένοι στα νοσοκομεία. Δεν αρκούμαστε σε αναρτήσεις στο fb, σε ανακοινώσεις, κλπ. Αγωνιζόμαστε καθημερινά για να εξαφανιστεί ο μόνιμος φόβος του εργαζόμενου που νοιώθει όταν φύγει για την δουλειά του και για το αν θα μπορέσει να επιστρέψει. Εμείς ξέρουμε όταν λέμε "Φτάνει πια…" να το εννοούμε όλοι κι όλες.
Αυτούς τους Νόμους της Εργατικής Τάξης, που θεσμοθετούνται μέσα στα Σωματεία και τις Συνελεύσεις μας, αλλά και στα μοιρολόγια των απωλειών μας, αυτούς θα επιβάλλουμε αργά ή γρήγορα σε εργοδοσία, κυβέρνηση συνδικαλιστική γραφειοκρατία και ολόκληρο το υπηρετικό της προσωπικό. Κάνοντας ουσία και όχι απλό σύνθημα το : ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ.
Το λέμε καθαρά.
Δεν μπορεί να θυμούνται τις κορώνες κάθε φορά που θρηνούμε άλλο ένα "ατύχημα" – έγκλημα.
Δεν αντιμετωπίζεται αυτή η εγκληματική πολιτική ούτε με ντουφεκιές, ούτε με φραστικές κορώνες, ούτε πολύ χειρότερα με δημόσιες σχέσεις και παζάρια ερήμην των εργαζόμενων με τους δημάρχους και την κυβέρνηση.
Η απόφαση για απεργία είναι η ελάχιστη αντίδραση, αλλά δεν μπορεί να δώσει λύση όσο συνεχίζεται η ίδια πολιτική, αν μένει μια ξεκάρφωτη 24ωρη χωρίς συνέχεια και χωρίς σταθερό μέτωπο για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ – κεφαλαίου. Δεν μπορεί η κήρυξη της 24ωρης απεργίας για τις 17/1/23 με ομόφωνη απόφαση της Ε.Ε. της ΠΟΕ-ΟΤΑ να έχει ως σκοπό «τη συνάντηση με τον Υπουργό και την εφαρμογή της νομοθεσίας». Δεν μπορεί αυτοί που δηλώνουν ότι γνώριζαν για την ΜΑΥΡΗ εργασία και δεν έκαναν τίποτα όλο αυτό το διάστημα να προχωράνε σε μια 24ωρη απεργία για να «πετάξουν» από πάνω τους τις ευθύνες που έχουν. Αυτό που χρειάζεται δεν είναι ούτε το κλάμα, ούτε τα μοιρολόγια. Η απόφαση για απεργία πρέπει να εκφράζει την οργή ,τον θυμό και την αγανάκτηση και να τα μετατρέπει σε πολιτικό ποτάμι διεκδίκησης μιας άλλης ζωής και ανατροπής της πολιτικής τους. Εμείς, οι εργαζόμενοι θα το κάνουμε αυτό, όχι οι εκλογές τους. Απαιτείται ένα αγωνιστικό σχέδιο, με επαναλαμβανόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις αλλά και καθημερινή οργάνωση του αγώνα σε κάθε δήμο και χώρο δουλειάς. Με κινητοποιήσεις και καταλήψεις σε αμαξοστάσια από τώρα, πριν φτάσουμε να θρηνούμε και άλλα θύματα.
Συγκεντρώσεις και καταλήψεις σε δήμους ΤΩΡΑ που να απατήσουν να αλλάξει τώρα αυτή η κατάσταση με συγκεκριμένες προτάσεις.
Να μην αφήσουμε η 24ωρη απεργία να είναι μια ακόμα ντουφεκιά που αντί να μεγαλώσει και να δώσει συνέχεια και προοπτική για νίκες στην οργή και τον αγώνα μας να λειτουργήσει για την εκτόνωση και την καθησυχασμό - αναμονή και να βάζει ξανά τους εργαζόμενους σε θεατές των εξελίξεων για να στηρίζουν αμέτοχοι το συρφετό των παραγόντων που θα μας δίνουν υποσχέσεις εν όψη των εκλογών.
Τώρα πρέπει να μεγαλώσουμε την αντίδραση μας. Αυτό όφειλε να οργανώσει και να στηρίξει παντού η ομοσπονδία. Με την εμπειρία του κλάδου που το έχει ξανακάνει, καλούμε να οργανώσουμε από τα κάτω με συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς, συγκεκριμένες αγωνιστικές πρωτοβουλίες σε κάθε δήμο, σε συνεργασία με αγωνιστικά σωματεία, ανά περιφέρεια και πανελλαδικά να συνεχίσουμε και μετά την 24ωρη απεργία.
Παλεύουμε κι Απαιτούμε:
Άμεσα μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για όλες τις υπηρεσίες.
Αυξήσεις στους μισθούς. Επαναφορά 13ου -14ου μισθού.
Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Ανανέωση του στόλου των οχημάτων.
Χωρίς ΚΤΕΟ και χωρίς διασφάλιση όλων των προδιαγραφών σύμφωνα με τους κανονισμούς να μην κινείται κανένα όχημα.
Κανένας εργαζόμενος δεν βγαίνει από τα Αμαξοστάσια/Εργοτάξια αν δεν του έχουν χορηγηθεί τα (ΜΑΠ) Μέσα Ατομικής Προστασίας, αν δεν έχουν γίνει όλες οι ιατρικές εξετάσεις, αν δεν έχουν γίνει οι εμβολιασμοί. Ουσιαστική εκπαίδευση του προσωπικού από την πρώτη ημέρα εργασίας.
Οι επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας να έχουν αποφασιστικό χαρακτήρα και όχι γνωμοδοτικό, με αλλαγή του νόμου, με δυνατότητα να σταματούν την λειτουργία υπηρεσιών αν δεν πληρούν τους όρους Υγιεινής και Ασφάλειας.
Αναβάθμιση του ρόλου των ελεγκτικών μηχανισμών με ουσιαστικούς και τακτικούς ελέγχους και ποινές, όπου απαιτούνται, χωρίς γκρίζες ζώνες κλπ.
Μόνιμες θέσεις τεχνικού ασφαλείας και ιατρού εργασίας σε κάθε δήμο.
Διασφάλιση του αναγκαίου εξοπλισμού για κάθε εργασία με πλήρη συστήματα ασφαλείας.
ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΚΕΡΔΗ ΚΑΙ ΖΗΜΙΕΣ
ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ
