Ρεμπέτικη βραδιά στο νέο χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Σερρών, Δυτικής Θράκης 9, Σαβ. 27/4, 8μμ

 

Εκδήλωση: Η ανατρεπτική αντικαπιταλιστική Αριστερά μπροστά στις μάχες και τις ευρωεκλογές. Πέμπτη 25/4, 7.30μμ, ΕΔΟΘ (Πρ. Κορομηλά 51)

Την Πέμπτη 25/4, στις 7.30μμ, στην ΕΔΟΘ (Πρ. Κορομηλά 51), η ΑΝΤΑΡΣΥΑ οργανώνει δημόσια κεντρική εκδήλωση με τίτλο: «Η ανατρεπτική αντικαπιταλιστική Αριστερά μπροστά στις μάχες και τις ευρωεκλογές».

Θα είναι το επόμενο, καταληκτικό, βήμα της συζήτησης που έχει ανοίξει -και με την  σύσκεψη στις 21/3- για τη δυνατότητα μιας πλατιάς ανατρεπτικής συνεργασίας των αγωνιστών/ριών και των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς, όπως έχει προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ..

Θα είναι ταυτόχρονα, η έναρξη μιας δίμηνης προεκλογικής καμπάνιας στην οποία θα παρέμβει  η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με όλες τις δυνάμεις της. Για να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε τους αγώνες και να φτάσουμε στις κάλπες με τον κόσμο να απεργεί και να διαδηλώνει, για να μαυρίσουμε μαζικά την ΝΔ και ν' ανοίξουμε το δρόμο για την ανατροπή της, για να ενισχυθεί η προοπτική της ανατροπής και να μην ξοδευτούν οι αγώνες σε «εναλλακτικές λύσεις» στο πλαίσιο της κυρίαρχης πολιτικής, να ενισχυθεί αποφασιστικά το ρεύμα της απειθαρχίας, ρήξης, αποδέσμευσης από την ΕΕ, για να μαυρίσουμε την ακροδεξιά και τους φασίστες, να βγάλουμε ακόμα πιο ενισχυμένη την αντικαπιταλιστική επαναστατική αριστερά που παλεύει για την ανατροπή του καταστροφικού καπιταλισμού, για να μπουν «οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους»!

ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία: το ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών

http://www.antarsya.gr/

 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

τηλ.: 2132063582, 6948369941, 6932828964

email: pressantarsya@gmail.com

22.4.2024

ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία: το ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών

Με αποφασιστικότητα για την καταδίκη της πολιτικής της κυβέρνησης, της συναίνεσης και της ακροδεξιάς, για την αποδέσμευση από την Ε.Ε.

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχει στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου 2024 με ψηφοδέλτιο Ανατρεπτικής Συνεργασίας 42 υποψηφίων από την Αττική και την Περιφέρεια, στο οποίο περιλαμβάνονται 45,5% γυναίκες.

Το ψηφοδέλτιο απαρτίζεται από αγωνίστριες και αγωνιστές, εργάτες και εργάτριες, νέους και νέες, εργαζομένους στην επισφάλεια, αυτοαπασχολούμενους και συνταξιούχους.

Ανθρώπους των γραμμάτων, της επιστήμης και της τέχνης, ερευνητές και διανοούμενους. Ανένταχτους και μέλη των οργανώσεων του μετώπου.

Εκλεγμένους συνδικαλιστές σε εργατικά σωματεία και δευτεροβάθμια όργανα με ταξικά σχήματα, δημοτικούς συμβούλους και πρώην περιφερειακούς συμβούλους από αριστερές ριζοσπαστικές, αντικαπιταλιστικές κινήσεις περιφερειών και πόλεων.

Ενεργούς/ές στο εργατικό, φοιτητικό, νεολαιίστικο, αντιπολεμικό, αντιφασιστικό, αντιρατσιστικό, οικολογικό, γυναικείο, ΛΟΑΤΚΙ+ και συνταξιουχικό κίνημα.

Μέλη τοπικών συλλογικοτήτων, εργατικών λεσχών, λαϊκών συνελεύσεων, επιτροπών αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος και των δημόσιων χώρων, πρωτοβουλιών ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις.

Το ψηφοδέλτιο αποτυπώνει την πολιτική δράση και ιστορία της κομμουνιστικής επαναστατικής Αριστεράς, τις δυνατότητες ευρύτερης συσπείρωσης και στήριξης του μετώπου της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας. Την παρέμβαση σε κλάδους, περιοχές, κινήματα σε όλα τα πεδία. Τη δικτύωση με κατοίκους χωρών του εξωτερικού και την Παλαιστινιακή Κοινότητα στη χώρα μας. Με τη συμμετοχή ταυτόχρονα πολιτικών στελεχών όλων των γενιών των μεγάλων αγώνων του λαού μας και τον αέρα της νέας γενιάς.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνει με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα τη μάχη των ευρωεκλογών, με στόχο να συσπειρώσει το μαχόμενο κόσμο του κινήματος και της Αριστεράς, να εκφράσει το ρεύμα της καταδίκης της πολιτικής της κυβέρνησης, της ακροδεξιάς και του φασισμού, την αντιπαράθεση με τη συναίνεση των αστικών κομμάτων και την εναντίωση στην Ε.Ε., με τα μάτια στην επόμενη μέρα.

Στο ψηφοδέλτιο συμμετέχουν με αλφαβητική σειρά οι παρακάτω:

Αγγελόπουλος Ιωάννης, Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Πάτρα

Αναστασιάδης Αναστάσιος (Τάσος), Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης

Ασλανίδη Παρθένα (Θένια), γιατρός στο Αττικό νοσοκομείο, Συντονιστικό Νοσοκομείων

Βαφειάδου Ελένη, δημοτική σύμβουλος Περιστερίου, μέλος Δ.Σ. αρχιτεκτόνων Ν. Αττικής και αντιπροσωπείας ΤΕΕ, στέλεχος ΕΚΚΕ

Βουρεκάς Κωνσταντίνος, αρχιτέκτονας, πρόεδρος τμήματος Αττικής Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ)

Γκίκα Λουΐζα, νοσοκομειακή γιατρός, Γιάννενα, μέλος Δ.Σ. Ε.Ι.Ν.Η.

Διαβολάκης Αθανάσιος, μέλος ΔΣ ΟΙΕΛΕ, πρώην δημοτικός σύμβουλος Πειραιά, Κ.Σ.Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δραγανίγος Αντώνιος, ηλεκτρολόγος μηχανικός, μέλος της Π.Ε. ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της Κ.Σ.Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δώδου Λήδα Μαρία, ιστορικός, Θεσσαλονίκη

Ζουρμπάκη Ανδρομάχη (Μάχη), γιατρός, μέλος Αριστερής Κίνησης Περιστερίου

Ζώτος Δημήτριος, δικηγόρος, Πολιτική Αγωγή του αντιφασιστικού κινήματος σε δίκες της Χρυσής Αυγής, Π.Σ.Ο. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Θεοχαροπούλου Κωνσταντίνα, φιλόλογος, αντιπρόεδρος ΣΕΦΚ-Κλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Ιδ. Εκπαίδευση

Θωίδου Αικατερίνη, δημοτική σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη

Ιωακείμογλου Ηλίας, οικονομικός αναλυτής

Κάτσαρης Παναγιώτης, πρόεδρος του πανελλήνιου Συλλόγου εργαζομένων ΕΛΓΟ- ΔΗΜΗΤΡΑ, Πελοπόννησος

Κίχη Σοφία, ιδιωτική υπάλληλος, Κύπρος

Κοιλάκου Σταυρούλα (Σύλβια), πολιτικός μηχανικός, πρώην μέλος ΔΣ του ΕΚΑ, μέλος Π.Ε. ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της Κ.Σ.Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Κοσίνας Χρήστος, πρόεδρος σωματείου εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ) Αχαΐας, βιολόγος-υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών

Κούρλα Μιχαέλα, βιολόγος, υποψήφια διδακτόρισσα του ΕΚΠΑ, μέλος πανελλαδικού σωματείου εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ), μέλος Κ.Σ. της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Κωνσταντίνου Πέτρος, Κίνηση Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ), πρώην δημοτικός σύμβουλος Αθήνας

Λαθήρας Ιωάννης, δημοτικός σύμβουλος Νεάπολης- Συκεών, μέλος Δ.Σ. Ένωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης

Λιαμπότης Σωτήριος, οικοδόμος, μέλος της επιτροπής ενάντια στις εξορύξεις την Ήπειρο

Λιόντου Αγάπη, Κωνσταντίνα μεταπτυχιακή φοιτήτρια Πάτρα, ηλεκτρολόγος μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Πάτρας

Λοΐζος Ηλίας, πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων δήμου Ηρακλείου Αττικής, πρώην μέλος Γενικού Συμβουλίου ΠΟΕ-ΟΤΑ, πρώην περιφερειακός σύμβουλος Αττικής

Λυσικάτου Ζαννέτα, γιατρός στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, πρώην μέλος Γενικού Συμβουλίου ΠΟΕΔΗΝ

Μαματσή Άννα, ιδιωτική υπάλληλος Χανιά

Μανίκας Σταύρος, εργαζόμενος στις συγκοινωνίες, μέλος Δ.Σ. Συνδικάτου ΟΑΣΑ

Μαυρουδέας Σταύρος, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Μεγαλοοικονόμου Θεόδωρος, ψυχίατρος, μέλος της Πρωτοβουλίας για ένα πολύμορφο κίνημα στην Ψυχική Υγεία, Κοινωνικό Ιατρείο Ιλίου

Μονάκη Ροδούλα (Ρόζυ), ηθοποιός, αγωνίστρια στον χώρο των καλλιτεχνών, μέλος του ΣΕΗ

Μπικάκη Μαρία, συνταξ. τραπεζοϋπάλληλος, εκλεγμένη σύνεδρος ΟΣΤΟΕ, μέλος συντονιστικού ΚΕΔΔΑ, Αριστερής Παρέμβασης Βύρωνα, συλλογικοτήτων για δικαιώματα χώρου, περιβάλλοντος

Μπουρίτη Γαρυφαλλιά (Λίλιαν), ψυχολόγος, Κίνηση Απεργιακή 8 Μάρτη

Πάλλιου Χριστίνα, αρχιτέκτων μηχανικός, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

Σάουα Σάλμα, εκπρόσωπος Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδας

Σκούφογλου Νικόλαος, γιατρός, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος

Στεφανάκης Δημήτριος, αρχιτέκτονας, Πρωτοβουλία Ενάντια στην Περιβαλλοντική Καταστροφή και την Κλιματική Αλλαγή Βόλου

Ταλαχούπης Νικόλαος, οικοδόμος, μέλος του Δ.Σ. Συνδικάτου Οικοδόμων Λάρισας

Τζιάρας Θρασύβουλος, χημικός, εργαζόμενος σε φαρμακοβιομηχανία, Κομοτηνή

Τορπουζίδης Κωνσταντίνος, μέλος Εναλλακτικής Πρωτοβουλίας Δικηγόρων Θεσ/κης, συγγραφέας του βιβλίου "Ομοφυλοφιλία, σεξουαλικότητα και η πάλη για την απελευθέρωση"

Τριχιάς Κωνσταντίνος, πολιτικός μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, μέλος της γραμματείας της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα

Τσιλιμπάρη Όλγα Αικατερίνη, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Κέρκυρα

Χάγιος Άγγελος, χημικός μηχανικός, μέλος Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

 

#κανουμε_ανταρσυα

#kanoume_antarsya

#ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 

Εξεταστικό κάτεργο με «μαστίγιο» στο όνομα του μπούλινγκ

Γιώργος Μουρμούρης

▸Τα κατασταλτικά μέτρα δεν λύνουν τα προβλήματα που δημιουργεί το σχολείο του ανταγωνισμού και του ατομισμού

Βάλθηκαν να εμφυσήσουν στους μαθητές την ανταγωνιστικότητα, να τους μυήσουν στην «τέχνη του επιχειρείν» – στο να βλέπουν δηλαδή της κοινωνικές ανάγκες ως ευκαιρίες πλουτισμού – από τις πιο τρυφερές ηλικίες, να τους καταστήσουν σαφές ότι η πρόοδος μπορεί να είναι μόνο ατομική και ότι όσο αυτοί που «αξίζουν» θα προοδεύουν, κάποιοι άλλοι θα βυθίζονται στον βούρκο γιατί «έτσι είναι η ζωή».

Επί χρόνια πέταξαν τους μαθητές σε άθλια σχολεία – φυλακές, στοιβαγμένους σε υπερπλήρεις αίθουσες, χωρίς στοιχειώδεις υποδομές. Κατέστησαν το σχολείο έναν τόπο γκρίζο όσο γκρίζα ήταν η καθημερινότητα και στα σπίτια για εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά και εφήβους που μεγάλωσαν μες στην οικονομική κρίση. Αποστράγγιξαν τη διαδικασία της μάθησης από οποιαδήποτε χαρά, αφυδάτωσαν την καλλιτεχνική εκπαίδευση και όσα μαθήματα δεν προσφέρουν μετρήσιμες δεξιότητες. Ως επιστέγασμα, έκλεισαν τους νέους και τις νέες επί ενάμισι περίπου χρόνο μες στα σπίτια, υπό το φόβο προστίμων και γκλοπς. Ποινικοποίησαν – κυριολεκτικά – τη χαρά και την κοινωνική συνεύρεση.

Τώρα κυβέρνηση και διαφόρων λογιών «ειδικοί» κοιτούν έκπληκτοι το δημιούργημα των πολιτικών τους, τη βία δηλαδή στους κόλπους των εφήβων και τον ενδοσχολικό εκφοβισμό, και σπεύδουν να απαντήσουν παρουσιάζοντας ως λύση τις αιτίες του προβλήματος: Περισσότερο ατομισμό, και πιο σκληρά περιοριστικά μέτρα εντός των σχολείων.

Έτσι, στα μέτρα που εξήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η δημιουργία συστήματος αποτύπωσης περιστατικών ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού, με επώνυμες αναφορές περιστατικών από μαθητές και γονείς, νέοι κανονισμοί λειτουργίας με σαφείς κανόνες συμπεριφοράς και συνεπειών για κάθε παράπτωμα, επαναφορά του διαχωρισμού των απουσιών σε δικαιολογημένες και αδικαιολόγητες, δυνατότητα επαναφοράς της πενθήμερης αποβολής και διευκόλυνση της διαδικασίας για αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος.

«Όσο πιο ταξικό είναι το σχολείο τόσο πιο αυταρχικό γίνεται» λέει στο ΠΡΙΝ η εκπαιδευτικός Άννα Μπαχτή, μέλος του ΔΣ της Ε' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής. «Τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση έρχονται από το παρελθόν, και ούτε τότε απέδιδαν. Εξάλλου πραγματικός στόχος δεν είναι η αντιμετώπιση του μπούλινγκ, αλλά το χτύπημα κάθε δυνατότητας αμφισβήτησης του σημερινού σχολείου από τα παιδιά».

Όπως εξηγεί η εκπαιδευτικός, πραγματικός στόχος της κυβέρνησης είναι «να χτυπήσουν οποιαδήποτε αντίδραση έρχεται, γιατί η κυβέρνηση σχεδιάζει παρεμβάσεις όπως το ''εθνικό απολυτήριο'' (με πανελλαδικού τύπου εξετάσεις μόνο για την απόκτηση απολυτηρίου Λυκείου) και η ''αυτονομία της σχολικής μονάδας'' (η ελεύθερη επιλογή σχολείου). Σε συνδυασμό με τα ιδιωτικά ΑΕΙ, στόχος είναι το Λύκειο να καταστεί ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο, ένα σχολείο ολοένα και πιο ''στεγνό'' στο όνομα της απόκτησης δεξιοτήτων».

Όπως υπογραμμίζει η Άννα Μπαχτή, η σχολική βία και ο εκφοβισμός αποτελούν υπαρκτό φαινόμενο που έχει όμως κοινωνικές ρίζες. «Είναι παιδιά που μεγάλωσαν στην οικονομική κρίση, από το 2010 και μετά. Είναι τα παιδιά της πανδημίας, που έζησαν την τηλεκπαίδευση και έμαθαν να είναι αποξενωμένα. Είναι παιδιά τα οποία δεν ολοκλήρωσαν έναν κύκλο κοινωνικοποίησης και παιδικής ηλικίας, που έμαθαν να βλέπουν τον διπλανό τους ως πηγή κακού. Τα προβλήματα αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν, αλλά δεν είναι λύση οι ποινές και ο αυταρχισμός».

Στον αντίποδα, λύση μπορεί να αποτελέσει η μετάβαση σε ένα δημοκρατικό σχολείο της γνώσης, του πολιτισμού και των τεχνών. Ένα σχολείο που θα βοηθήσει τους σημερινούς νέους και εφήβους να καλύψουν τα κενά στην κοινωνικοποίησή τους. «Γι' αυτό και διεκδικούμε την κατάργηση των ταξικών και εξεταστικών φραγμών, γι' αυτό προτάσσουμε τη μάχη για το ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο», λέει η Άννα Μπαχτή.

Στο μεταξύ, δομές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη διαχείριση των προβλημάτων που δημιουργούνται εντός των σχολείων, όπως η ύπαρξη ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών, υφίστανται μόνο τύποις. Συχνά σήμερα ένας ψυχολόγος καλύπτει ακόμα και πέντε σχολεία, δηλαδή αθροιστικά ακόμα και 700 μαθητές. Εξάλλου οι εκπαιδευτικοί αφήνονται να αναμετρηθούν με τα νέα κοινωνικά ζητήματα που ανακύπτουν δίχως μετεκπαίδευση, παρά μόνο με ορισμένα αμφιβόλου ποιότητας ταχύρρυθμα σεμινάρια μέσω ΕΣΠΑ.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (13.04.24)

 

 

 

Παρεμβάσεις Θεσ/νίκης: Βίντεο - Κάλεσμα στην απεργιακή συγκέντρωση, Τετάρτη 17.4.2024, Καμάρα, 11πμ

Tαξική Κίνηση για Απεργία 17 Απρίλη: όλοι/ όλες στην απεργία - απεργιακή συγκέντρωση 11:00 πμ, Καμάρα

 

Απεργία 17 Απρίλη: όλοι/ όλες στην απεργία - όλοι / όλες στο δρόμο

Απεργιακή συγκέντρωση των πρωτοβάθμιων σωματείων 11:00 πμ 

ΑΘΗΝΑ Προπύλαια – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Καμάρα

ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΜΑΧΗΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Στην Ελλάδα του «Εθνικού σχέδιο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας – Ελλάδα 2.0», στην Ελλάδα των επιταγών λιτότητας του Ταμείου Ανάκαμψης «λεφτά υπάρχουν» μόνο στα ταμεία των επιχειρήσεων. Ο πληθωρισμός και η ακρίβεια στα βασικά αγαθά, στους λογαριασμούς και στα ενοίκια εξαϋλώνει του καθηλωμένους, εδώ και χρόνια, μισθούς στην μέση του μήνα. Η κυβέρνηση της ΝΔ αυξάνει κατά 70€! στον κατώτατο μισθό, κοροϊδεύει τους εργαζόμενους/ες με το υποτιθέμενο ξεπάγωμα των τριετών που αποδεικνύεται ψέμα και επικοινωνιακό τρικ. Ταυτόχρονα πριμοδοτεί τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ σημειώνουν ρεκόρ 15ετίας τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων.

Στην «Ελλάδα 2.0» των ιδιωτικοποιήσεων, «μπαζώνουν» το έγκλημα στα Τέμπη, προσβάλλουν τη μνήμη των νεκρών και την αξιοπρέπεια των θυμάτων που επιβίωσαν. Η κυβέρνηση της ΝΔ διαλύει και καταργεί το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης με τον πρόσφατο νόμο για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Εμπορευματοποιεί πλήρως την Υγεία και νομοθετεί το νόμιμο- κρατικό φακελάκι και το «Όποιος πληρώνει – χειρουργείται». Στα απογευματινά χειρουργεία το κόστος θα κυμαίνεται από 200-2000 € !... την στιγμή που η λίστα αναμονής ξεπερνάει τα 10.000 άτομα  διότι το 30% των χειρουργικών τραπεζιών δεν λειτουργεί λόγω της τεράστιας λόγω της υποστέλεχωσης των νοσοκομείων.

Η «Ελλάδα 2.0» μετρά 165 των εργατικά ατυχήματα δολοφονιών τον τελευταίο χρόνο, λόγω της τεράστιας εντατικοποίησης της εργασίας, των ατέλειωτων ωρών (που είναι πλέον και νόμιμη με το Νόμο Γεωργιάδη) και της πλήρους έλλειψης μέτρων ασφάλειας και προστασίας.

Η «Ελλάδα 2.0» γίνεται συνένοχη στα εγκλήματα εκτός συνόρων. Η χώρα μπλέκει ολοένα και περισσότερο στον πόλεμο στην Ουκρανία και στην σφαγή του Παλαιστινιακού λαού. Η κυβέρνηση της ΝΔ με την πλήρη συναίνεση της καθεστωτικής αντιπολίτευσης έχει πρωταγωνιστική συμμετοχή στα σχέδια του ΝΑΤΟ, συνεργάζεται με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, έχει εμπλοκή στον πόλεμο στην Ερυθρά Θάλασσα με την αποστολή της φρεγάτας ΥΔΡΑ και την ανάληψη της ηγεσίας του σχεδίου ΑΣΠΙΔΕΣ . Οι σειρήνες πολέμου ηχούν από τις Βρυξέλλες, με την Ευρωπαϊκή Ένωση να αναπτύσσεται ταχύτατα σε μια Ένωση Πολέμου

Όμως δεν παίζουν χωρίς αντίπαλο! Παρότι τα μνημονιακά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά) και η ακροδεξιά έχουν διακριθεί στην συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική, η οργή και η δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ διαρκώς μεγαλώνει. Η μαζική συμμετοχή στην απεργία στις 28/2 , οι μεγάλες κινητοποιήσεις των φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ, τα μπλόκα των αγροτών, αλλά και μια σειρά κλαδικών αγώνων (τηλεφωνικά κέντρα, υγεία, εκπαίδευση κ.ά.), έσπασαν την εικόνα της παντοδυναμίας της κυβέρνησης.

Οι αγώνες αυτοί έδειξαν τις δυνατότητες για την συγκρότηση ενός μετώπου αντεπίθεσης, από το φοιτητικό κίνημα, τους αγωνιζόμενους εργατικούς κλάδους και τα αγροτικά μπλόκα, που θα μπορούσε να συνδεθεί με ευρύτερους πολιτικούς στόχους και αιτήματα απέναντι στην κυβέρνηση και στην αντιλαϊκή πολιτική.

Ο εργοδοτικός -κυβερνητικός συνδικαλισμός που κυριαρχεί στις ομοσπονδίες και σε συνδικάτα, αποδείχτηκε για μια άλλη φορά προδοτικός και έβαλε εμπόδια στην ανάπτυξη των αγώνων. Η απόφαση της ΓΣΕΕ για απεργία στον Απρίλη ήταν απόφαση υπονόμευσης των κινητοποιήσεων του χειμώνα. Όμως και η απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ να μην προκηρύξει απεργία μαζί με τον ιδιωτικό τομέα στις 17 Απρίλη αλλά… έναν μήνα αργότερα, εντάσσεται στο «γαϊτανάκι» απεργοσπασίας και κατακερματισμού των αγωνιστικών μετώπων που έχουν στήσει όλα τα τελευταία χρόνια οι υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο, με την κυβέρνηση της ΝΔ να είναι στριμωγμένη πολιτικά, οι παρατάξεις των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, με πρόσχημα την αντιπαράθεση μεταξύ τους και χωρίς διαφωνίες στο πολιτικό περιεχόμενο, υλοποιούν ένα σχέδιο που επιδιώκει να ακυρώσει τη δυνατότητα πανεργατικής απεργιακής απάντησης, παρέχοντας έτσι χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση.

Γι' αυτό καλούμε τους εργαζόμενους στο δημόσιο να απαντήσουν στην απεργοσπαστική στάση των δυνάμεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, με την οργάνωση από τα κάτω, σε Σωματεία και Ομοσπονδίες, για την συμμετοχή στην απεργία στις 17 Απρίλη.

Από την άλλη, το ΠΑΜΕ αποδείχθηκε απρόθυμο στην διαμόρφωση ενός σχεδίου πραγματικής κλιμάκωσης και ενοποίησης των αγώνων. Την περίοδο της έξαρσης του φοιτητικού και εκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στα ιδιωτικά ΑΕΙ, όπως και στον αγώνα στην υγεία ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, δεν επιδίωξε την άμεση πανεργατική κλιμάκωση με την ενεργή συμμετοχή όλου του εργατικού κινήματος. Η απεργία στις 28 Φλεβάρη δεν είχε ούτε προηγούμενο απεργιακό σταθμό,  ούτε συνέχεια και κλιμάκωση. Από την άλλη, το διεκδικητικό περιεχόμενο που προβάλλει δεν σηματοδοτεί τη σύγκρουση για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ - Κεφαλαίου. Η θέση του για τον κατώτατο μισθό δηλαδή τα 900 ευρώ, είναι πιο χαμηλά ακόμα και από αυτά που ζητά η ΓΣΕΕ, ενώ  δεν εκφράζει ούτε στο ελάχιστο τις ανάγκες των εργαζόμενων.

Να πάει αλλιώς!

Τώρα, χρειάζεται συντονισμός και ενοποίηση των αγώνων και δυνάμεων του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος ώστε να ενταχθούν οι απεργιακές μάχες της 17^ης Απρίλη και της 1^ης Μάη σε ένα μαχητικό σχέδιο αντεπίθεσης των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων και της πολιτικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και την πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας, του πολέμου, των ιδιωτικοποιήσεων και της καταστολής των αγώνων. Είναι επιτακτική η ανάγκη συγκρότησης ενός ανεξάρτητου κέντρου μάχης του εργατικού κινήματος.

Την απάντηση στην αντεργατική πολιτική τους μπορεί να δώσει μόνο το δυνάμωμα του κινήματος, για να ανατραπεί η δολοφονική πολιτική του κεφαλαίου και η κυβέρνηση που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας.

Απαιτούμε:

ü  Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν όλες τις μνημονιακές περικοπές, την ακρίβεια και την αύξηση των φόρων. Για να ζούμε αξιοπρεπώς από μία και μόνο δουλειά. Κατώτατος μισθός 1.200 € καθαρά. Να καταργηθεί το καθεστώτος του κατώτατου μισθού που ορίζεται από την κυβέρνηση. Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και κατάργηση όλου του μνημονιακού νομοθετικού πλαισίου. Επαναφορά του 13^ου και 14^ου μισθού και σύνταξης.  Ξεπάγωμα των τριετιών και των κλιμακίων χωρίς προϋποθέσεις και αναδρομικά από το 2012.

ü  Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης. Πλαφόν στις τιμές. Μείωση των φόρων. Δραστικά μέτρα κατά της ακρίβειας.

ü  Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες. Κανονικές προσλήψεις με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου. Δραστική μείωση του εργάσιμου χρόνου. 6ωρο - 5νθήμερο - 30ωρο. Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις, ίσο με τον βασικό μισθό.

ü  Να πληρώσουν οι πραγματικοί ένοχοι για το έγκλημα στα Τέμπη. Να ξηλωθεί η ιδιωτικοποίηση και να περάσει στο δημόσιο ο σιδηρόδρομος χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο.

ü  Δημόσια δωρεάν Υγεία, Συγκοινωνίες, Υποδομές. Να περάσουν στο δημόσιο χωρίς αποζημίωση οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας. Λειτουργία τους για τις λαϊκές ανάγκες, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Όχι στα χρηματιστήρια ενέργειας και τροφίμων. Ρεύμα, πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο, τρόφιμα, νερό φτηνά και προσιτά για το λαό.

ü  Να καταργηθεί ο νόμος για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων! Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα στο πτυχίο. Όχι στην επιχειρηματική εκπαίδευση.

ü  Κατάργηση των νόμων Χατζηδάκη, Γεωργιάδη και Αχτσιόγλου. Όχι σε σωματεία κρατική καρικατούρα. Απειθαρχία στο ΓΕΜΗΣΟΕ, στις ηλεκτρονικές εκλογές και στις αντιαπεργιακές διατάξεις.

ü  Δημόσιο πρόγραμμα λαϊκής κατοικίας. Κατάργηση πλειστηριασμών και κατασχέσεων σε βάρος λαϊκών στρωμάτων. Να καταργηθεί το airbnd και η χρυσή βίζα, διατίμηση και έλεγχος στις αυξήσεις των ενοικίων.

ü  Απεμπλοκή της χώρας από τους πολέμους σε Ουκρανία, Παλαιστίνη, Μ. Ανατολή. Κλείσιμο των βάσεων. Έξοδος από το ΝΑΤΟ. Λεφτά για τις ανάγκες μας και όχι για τα εξοπλιστικά προγράμματα.

ü  Ανυπακοή και ανατροπή του πλαισίου της μεταμνημονιακής επιτροπείας της ΕΕ και του χρέους, των βαθιά αντιδραστικών, αντιλαϊκών προϋποθέσεων και προαπαιτούμενων του «Ταμείου Ανάκαμψης» και του ΕΣΠΑ. Παύση πληρωμών του χρέους – μη αναγνώριση και διαγραφή του. Ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ του κεφαλαίου, του ρατσισμού, του φασισμού και του πολέμου.

 

--

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Απεργία 17/4: Η κυβέρνηση και η αντιλαϊκή πολιτική να ανατραπούν στους δρόμους του αγώνα! | 11:00 πμ, ΑΘΗΝΑ: Προπύλαια, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Καμάρα

http://www.antarsya.gr/

 

16.3.2024

Απεργία 17 Απρίλη: όλοι/ όλες στην απεργία - όλοι / όλες στο δρόμο

11:00 πμ, ΑΘΗΝΑ στα Προπύλαια, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ στην Καμάρα

Η κυβέρνηση και η αντιλαϊκή πολιτική να ανατραπούν στους δρόμους του αγώνα!

Η οργή κατά της κυβέρνησης της ΝΔ διαρκώς μεγαλώνει. Η προκλητική και κυνική συγκάλυψη των ευθυνών για το έγκλημα στα Τέμπη, έτσι ώστε να μείνουν άθιχτα η κυβερνητική πολιτική, οι υπουργοί και οι ιδιωτικοποιήσεις έχει δημιουργήσει ένα τσουνάμι λαϊκών αντιδράσεων.

Παράλληλα η οργή των εργαζόμενων και της νεολαίας για την λεηλασία της ακρίβειας, τους μισθούς που τελειώνουν πριν από τον μήνα, την ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ και της Υγείας, τον αυταρχισμό και την πολεμική εμπλοκή στη Μέση Ανατολή γίνεται ακόμα πιο δυναμική.

Δεν παίζουν χωρίς αντίπαλο! Ο αντίπαλος είμαστε εμείς!

Η μεγάλη πανεργατική απεργία στις 28 Φλεβάρη, στο συμπλήρωμα ενός χρόνου από τη δολοφονία των Τεμπών, η απεργία στις 8 Μάρτη με τις γυναίκες στη πρώτη γραμμή, οι συνεχόμενες απεργίες στα νοσοκομεία ενάντια στις απολύσεις συμβασιούχων, στα «επί πληρωμή» απογευματινά χειρουργεία και στην ιδιωτικοποίηση της Υγείας, οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση, οι καταλήψεις και οι μεγάλες κινητοποιήσεις των φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ, τα μπλόκα των αγροτών, οι αγώνες των εργαζόμενων στα τηλεφωνικά κέντρα, στην ΛΑΡΚΟ κ.ά., έσπασαν την εικόνα της παντοδυναμίας της κυβέρνησης.

Με τον πανεργατικό ξεσηκωμό, με απεργίες, μαχητικές διαδηλώσεις, με την εργατική τάξη και τον λαό στους δρόμους να παίρνει την κατάσταση στα χέρια του μπορεί να αλλάξει η κατάσταση, να τσακίσουμε την κυβέρνηση και την πολιτική της.

H απάντηση μπορεί να έρθει μόνο μέσα από την ισχυροποίηση του κινήματος, των σωματείων και του συντονισμού από τα κάτω και όχι από τις ξεπουλημένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που αρνούνται την κλιμάκωση και τον συντονισμό και ενοποίηση των αγώνων.

Καλούμε τους εργαζόμενους σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα σε μαζική συμμετοχή στην AΠΕΡΓΙΑ 17 Απρίλη και στις απεργιακές συγκεντρώσεις.

Καλούμε τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να απαντήσουν στην απεργοσπαστική στάση της πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ, με την οργάνωση από τα κάτω, σε Σωματεία και Ομοσπονδίες, για την συμμετοχή στην απεργία στις 17 Απρίλη.

• Για ριζικές αυξήσεις στους μισθούς μέσω της υπογραφής Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας μέσα από ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, για κατώτατο μισθό 1200 ευρώ καθαρά.
• Για μόνιμη εργασία ενάντια στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, μείωση του χρόνου εργασίας, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας
• Για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και κρατικοποιήσεις με εργατικό έλεγχο, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, τα επί πληρωμή χειρουργεία και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
• Για λεφτά για τα δημόσια αγαθά και όχι για εξοπλισμούς και καταστολή, ελεύθερη συνδικαλιστική δράση χωρίς διώξεις και απολύσεις, κατάργηση των νόμων που εμποδίζουν το δικαίωμα στην απεργία και τη διαδήλωση, καμία αξιολόγηση του εκφοβισμού και της διάσπασης των εργαζομένων.
• Για να πληρώσουν οι πραγματικοί ένοχοι για το έγκλημα στα Τέμπη, για να ξηλωθεί η ιδιωτικοποίηση και να περάσει στο δημόσιο ο σιδηρόδρομος χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο.
• Για να σταματήσουμε τη σφαγή στη Γάζα και την εμπλοκή στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία. Καμία εμπλοκή της Ελλάδας στο πόλεμο στο πλευρό του κράτους – τρομοκράτη του Ισραήλ. Να γυρίσει πίσω η φρεγάτα από την Ερυθρά Θάλασσα. Λευτεριά στη Παλαιστίνη.
• Για να γίνουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες καλοδεχούμενοι ενάντια στην ΕΕ-Φρούριο. Να τιμωρηθούν οι ένοχοι για το έγκλημα στη Πύλο.

Για να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ και η κυβέρνηση της ΝΔ που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας

Ευρωεκλογές: Ανασυγκρότηση και αντεπίθεση ή συντήρηση και αναπαλαίωση;

Ανασυγκρότηση και αντεπίθεση ή συντήρηση και αναπαλαίωση;

Ευρωεκλογές

Γιάννης Ελαφρός

▸ Ισχυρή αντιΕΕ και αντικαπιταλιστική Αριστερά εφαλτήριο για τις μάχες της επόμενης μέρας

Δύο μήνες πριν τις ευρωεκλογές της 9^ης Ιούνη όλα δείχνουν πως θα είναι μια αναβαθμισμένη πολιτική αναμέτρηση, πέρα από τη βαρετή πασαρέλα εκλογής εκπροσώπων για το «νεκροταφείο ελεφάντων», όπως έχει χαρακτηριστεί το ευρωκοινοβούλιο. Η πολιτική σημασία των ευρωεκλογών τροφοδοτείται από τρεις πλευρές: Πρώτο, από τη σημαντική φθορά που καταγράφει η κυβέρνηση της ΝΔ, δείχνοντας πως δεν μπορεί να «παγώσει» την ταξική και πολιτική πάλη με το περσινό 41%. Τόσο οι «πάνω» όσο και οι «κάτω» αναζητούν πολιτικές μορφές έκφρασης για τη νέα φάση αναμετρήσεων. Δεύτερο, αποτελεί πρόκληση η πολιτική κατεύθυνση που θα πάρει η κοινωνική δυσαρέσκεια και οργή, αλλά και οι αγώνες, που τροφοδοτούνται από την ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς, τα Τέμπη κ.λπ. Τρίτο, η ίδια η Ευρωπαϊκή  Ένωση είναι σε απροκάλυπτα αντιδραστική πορεία, με τη συνενοχή στο έγκλημα στη Γάζα, τη μετατροπή της σε  Ένωση Πολέμου και πολεμική οικονομία, την επαναφορά των αλυσίδων του Συμφώνου Σταθερότητας, τα τέρατα του ρατσισμού και της ακροδεξιάς. Η όρθωση ενός ξεκάθαρου εργατικού αντικαπιταλιστικού διεθνιστικού « Όχι» απέναντί της είναι επιτακτική ανάγκη. 

Πέρα από τις κόντρες στο αστικό πολιτικό σκηνικό, ιδιαίτερη σημασία έχουν οι διεργασίες στην Αριστερά, καθώς πολλοί θα ήθελαν να σβήσουν αυτή την πολιτική «ανωμαλία» της ύπαρξης στην Ελλάδα μιας μαχόμενης και ανατρεπτικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Δεν είναι κρυφό πως κάποιες δυνάμεις εδώ και μήνες ασχολούνται κυρίως, αν όχι σχεδόν αποκλειστικά, με τις ευρωεκλογές ψάχνοντας συμμαχίες, φανέλες, προκάτ διατυπώσεις, θέλοντας πάλι να μάς σώσουν, μάλλον να διασωθούν πολιτικά. 

Τρία ρεύματα θα εμφανιστούν με αναφορές στην Αριστερά: Το ΚΚΕ, που ποντάρει σε μια εκλογική ενίσχυση με λογική διαμαρτυρίας και που όλο και περισσότερο αναβαθμίζει τη σημασία της κοινοβουλευτικής ψήφου, βγάζοντας συντηρητικά φρένα στο κίνημα και στην πολιτική. Οι δυνάμεις που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ και που όσο κι αν μιλούν για «Νέα Αριστερά» ή για επόμενη ΜέΡΑ25, στην πραγματικότητα αναπαλαιώνουν είτε τη λογική της κυβέρνησης 2015-19 (ΝΕ.ΑΡ.), είτε τη διαφωνία μαζί της, αλλά εντός της διαχειριστικής λογικής του τότε ΣΥΡΙΖΑ για μια ομαλή «ρήξη» μέσα στην ΕΕ και στο σύστημα. Τα αποτελέσματα γνωστά. Ας μην επαναληφθεί η τραγωδία ως φάρσα…

Το τρίτο ρεύμα, αυτό που μάχεται για ένα κίνημα ανατρεπτικό και νικηφόρο και μια Αριστερά επικίνδυνη για το σύστημα, αντιΕΕ, αντιΝΑΤΟϊκή και αντικαπιταλιστική, εμπεριέχει ως βασική και πανελλαδικά συγκροτημένη δύναμη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλες οργανώσεις και συλλογικότητες κι ένα μεγάλο ανένταχτο αλλά μάχιμο δυναμικό, με εμπειρία από αγώνες, που παίρνει θέση σε κρίσιμες επιλογές, δεν «μασάει» στην επίθεση του συστήματος, απεχθάνεται τους πολιτικαντισμούς, αλλά είναι και αρκετά απογοητευμένο από τις πολιτικές εκφράσεις του χώρου. Από τη στάση και την ενεργή ή όχι συμμετοχή αυτού του κόσμου θα κριθεί εάν η αντικαπιταλιστική Αριστερά θα δώσει με αξιώσεις την πολιτική μάχη των ευρωεκλογών, εάν θα γίνει εφαλτήριο για μια νέα πορεία αντεπίθεσης και ανασυγκρότησης. 

Θα είναι μια μάχη για την επόμενη μέρα. Για μια Αριστερά ανατρεπτική, μαχητική, εργατική και κοινωνική, στην πρώτη γραμμή της πάλης ενάντια στην κυβέρνηση, την κυρίαρχη πολιτική, το κεφάλαιο. Μια Αριστερά που αναπνέει μέσα στους κοινωνικούς αγώνες και θέλει να γίνει υποκείμενο της πολιτικής το κίνημα και οι πρωτοπορίες του και όχι το πολιτικό προσωπικό (ακόμα και αριστερής αναφοράς), που εναλλάσσεται σε ρόλους. Που συμβάλλει σε αγώνες για νίκες και κατακτήσεις-ρωγμές στο σήμερα, ακριβώς γιατί εμπνέεται από ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης κι εργάζεται για τη συνολική ανατροπή κι επαναστατική τομή. Η λογική αυτή έχει συμβάλει στην ανάπτυξη των εργατικών αγώνων, του φοιτητικού κινήματος, στην εκπαίδευση και στην Υγεία, σε ρήξη με τον υποταγμένο συνδικαλισμό, αλλά και υπερβαίνοντας τις λογικές συγκράτησης και αναδίπλωσης, που εξέφρασαν οι δυνάμεις του ΚΚΕ/ΚΝΕ και του ΜέΡΑ25/ΛΑΕ-ΑΡΑΣ. 

Για μια αντιΕΕ και αντιΝΑΤΟ Αριστερά, που θέτει στο σήμερα την ανάγκη απειθαρχίας, ρήξης και αποδέσμευσης από τους δύο διεθνείς πυλώνες του κεφαλαίου και του πολέμου. Το κρίσιμο εδώ δεν είναι οι διατυπώσεις, αλλά η ουσία: Πάμε για μια Αριστερά που ιεραρχεί την πάλη ενάντια στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που αποδεσμεύεται από κάθε λογική διαχείρισης εντός τους, που δεν θεωρεί πως –ειδικά η ΕΕ- μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο, «είναι καταστροφή να φύγουμε», «πρέπει να δώσουμε μάχες εντός, για να μην αναπτυχθεί ο εθνικισμός» (ενώ εθνικισμός και ακροδεξιά σαρώνουν εντός της ΕΕ και λόγω της ΕΕ). Στο θέμα της ΕΕ δεν υπάρχει «ολίγον έγκυος». Είτε είσαι με τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα, άρα κατά της ΕΕ και παλεύεις για την αποδέσμευση από τις οδηγίες, τους κανόνες της και την ίδια, είτε το κουκουλώνεις κι έχεις ηττηθεί πριν ξεκινήσει η μάχη. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει θέσει καθαρά αυτά τα ζητήματα, με πολιτική πρόταση συσπείρωσης για τις επόμενες μάχες και τις ευρωεκλογές από τον Νοέμβριο του ΄23. Από την 5η συνδιάσκεψή της πέρυσι έθεσε μάλιστα τον στόχο της συνολικής ανασυγκρότησης της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της δικής της συμβολής σε αυτή, σε συνδυασμό με την ειλικρινή της αυτοκριτική για τις φανερές ανεπάρκειές της. Έχει δώσει σαφέστατα δείγματα υπέρ μιας αναγεννητικής πορείας αντεπίθεσης της μαχόμενης και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και με τη συμβολή της στην παρέμβαση δεκάδων περιφερειακών και δημοτικών κινήσεων στις εκλογές του Οκτώβρη, με αξιοσημείωτη συσπείρωση, όπως στην Ανατρεπτική Συμμαχία στην Αθήνα, αλλά και την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική, όπου το ένα τρίτο του ψηφοδελτίου ήταν ανένταχτοι/ες. 

Με αυτήν τη λογική η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί σε συσπείρωση αγωνιστών/στριών και δυνάμεων όχι στενά για τις ευρωεκλογές, αλλά για την επόμενη μέρα της άλλης Αριστεράς, για τον πόλο και το μέτωπο της ανατρεπτικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που απαιτείται στις νέες μάχες.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ στο φύλλο 6-7/4/2024