Στις 25 ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στις 26 πρωτοστατούμε σε κίνημα ανατροπής
Του Γιάννη Ελαφρού
Οι ειδήσεις για το νέο Μεσοπρόθεσµο που ετοιµάζονται να συνυπογράψουν η κυβέρνηση Ν∆ – ΠΑΣΟΚ και η τρόικα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ∆ΝΤ, διαλύουν το προπέτασµα προπαγανδιστικού καπνού που έριξαν Σαµαράς – Βενιζέλος. Ευρύτερα στρώµατα αναζητούν δρόµο να απαλλαγούν από τις συνέπειες της καταστροφικής επίθεσης, ακόµα και να ανατρέψουν την ίδια την επίθεση. Βεβαίως, επικρατούν ακόµα τα στερεότυπα, να βλέπουν την αλλαγή αυτή να περνά κυρίως µέσα από τις εκλογές, µέσω της ψήφου, πολύ περισσότερο που το µαζικό κίνηµα δεν κατάφερε να ανακόψει την επιδροµή. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να εκµεταλλευτεί αυτή την τάση, την ενισχύει µε κάθε τρόπο, ρίχνοντας το ανιστόρητο σύνθηµα «στις 25 ψηφίζουµε, στις 26 φεύγουνε». Ο Αλέξης Τσίπρας ενισχύει µια λογική ανάθεσης, που οδηγεί στη δικαίωση του καναπέ
Η αντικαπιταλιστική Αριστερά δεν είναι καθόλου αδιάφορη απέναντι στο αίτηµα πολιτικής αλλαγής ή και ανατροπής ευρύτερων λαϊκών στρωµάτων. Πρωτοστατεί στον αγώνα για να φύγει η µισητή κυβέρνηση Σαµαρά – Βενιζέλου ως αναγκαία πλευρά της συνολικής ανατροπής της «χούντας» κυβέρνησης, ΕΕ, ∆ΝΤ και κεφαλαίου. Από την άποψη αυτή η ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του αριστερού αντικαπιταλιστικού ρεύµατος και στις τρεις κάλπες αποτελεί ιδιαίτερα θετική και ελπιδοφόρα επιλογή για κάθε εργαζόµενο, άνεργο και νέο που θέλει να πάρουµε πίσω τη ζωή µας. Και να γιατί:
Πρώτον, η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνει το πλήρες περιεχόµενο στο αίτηµα «να φύγουν»! «Να φύγουν όλοι!» Η κυβέρνηση Σαµαρά – Βενιζέλου, αλλά και όλοι όσοι κινούν τα νήµατα των πολιτικών µαριονετών κι έχουν επιβάλει την αντιλαϊκή λαίλαπα και το καθεστώς φυλακής για τα κοινωνικά και δηµοκρατικά δικαιώµατα. Η τρόικα, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ∆ΝΤ, οι τραπεζίτες και οι τοκογλύφοι, οι ύαινες που λυµαίνονται τον δηµόσιο πλούτο, οι πολυεθνικές της αρπαχτής και τα αφεντικά που πληρώνουν µισθούς πείνας ή δεν πληρώνουν καθόλου. Να φύγει και το σάπιο πολιτικό προσωπικό, που µας οδήγησε στην πτώχευση, οι πολιτικοί κολαούζοι του κεφαλαίου, τα γαλάζια, πράσινα και ροζ κουστούµια, χωρίς ανακύκλωση και αριστερό πλυντήριο. Γιατί εάν αλλάξει απλώς η κυβέρνηση και όλα τα άλλα µείνουν στη θέση τους τότε θα λέµε «άλλαξε ο Μανολιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».
∆εύτερο, ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι συµβολή στον αγώνα έτσι ώστε όχι απλά «να φύγουν» αλλά να αλλάξει ριζικά η κατάσταση υπέρ των εργαζοµένων. Ο εργαζόµενος λαός πρέπει να θέσει ορισµένα απλά αλλά ζωτικά ερωτήµατα µε αυτοπεποίθηση και όχι ηττοπάθεια: Θα γυρίσουν οι µισθοί µας (όχι µόνο ο κατώτερος) στα επίπεδα του 2009, κατ’ αρχάς, σαν πρώτο βήµα για να ζούµε αξιοπρεπώς από µία δουλειά; Θα επιστρέψουν οι απολυµένοι στη δουλειά τους; Με ποιο τρόπο θα βρουν δουλειά οι άνεργοι, αν όχι µε µαζικές προσλήψεις στο ∆ηµόσιο για την κάλυψη επειγουσών κοινωνικών αναγκών, µε µείωση των ωρών εργασίας και µε επίταξη των παραγωγικών µέσων του κεφαλαίου; Κι όσο υπάρχουν άνεργοι, θα παίρνουν όλοι για όσο καιρό είναι άνεργοι αξιοπρεπές επίδοµα ανεργίας, µε πλήρη ιατροφαρµακευτική περίθαλψη και προστασία από κατασχέσεις και εξώσεις; Θα επανέλθουν οι συλλογικές συµβάσεις; Θα χτυπηθεί η εργοδοτική ασυδοσία και τροµοκρατία; Θα καταργηθούν οι υπεραντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που επέβαλε το κεφάλαιο στην εκπαίδευση, στην υγεία, στην εργασία, στο περιβάλλον και που ήρθαν για να µείνουν; Είναι όλα αυτά που δείχνουν πως η ανατροπή ή θα είναι αντικαπιταλιστική ή θα είναι εικονική. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει µε συνέπεια και χωρίς υποχωρήσεις, για να φύγουν µαζί µε Σαµαρά, Βενιζέλο, τρόικα και όλα όσα έφεραν τόσα χρόνια. Όχι για να γυρίσουµε πίσω στο 2009. Κάτι τέτοιο ούτε εφικτό είναι ούτε επιθυµητό. Ο στόχος µας είναι να πάµε µπροστά, στην απελευθέρωση από τα δεσµά του χρέους, της ταπεινωτικής επιτροπείας, της ΕΕ και του κεφαλαίου, για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζοµένων.
Τρίτον, η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η πιο αποφασιστική καταδίκη του µαύρου µετώπου κυβέρνησης – ΕΕ – ∆ΝΤ, διπλά χρήσιµη. Καταρχήν είναι το πιο δυναµικό, το πιο «ακραίο» µαύρο σε Ν∆ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και στους φασίστες δολοφόνους της Χρυσής Αυγής και σε κάθε παρα-Ποτάµι της κυρίαρχης πολιτικής, σε κάθε ΠΑΣΟΚο µε πολιτικά και µε σακίδιο στην πλάτη. Επιπλέον είναι µια καταδίκη που δεν µένει στο «όχι» αλλά είναι και ψήφος υπέρ του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού προγράµµατος, υπέρ της διαγραφής του χρέους, της εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ, της κρατικοποίησης των τραπεζών και των µεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σηµασίας, της αποφασιστικής ενίσχυσης του εισοδήµατος και της θέσης των εργαζοµένων, της απελευθέρωσης από το καθεστώς της επιτροπείας και του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισµού.
Τέταρτον, η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ συµβάλλει σε µια ουσιαστική απάντηση και στο ερώτηµα της 26ης Μάη. Όποιος νοµίζει πως ένα εκλογικό αποτέλεσµα στις ευρωεκλογές µπορεί να οδηγήσει σε αυτόµατη πτώση της κυβέρνησης Ν∆ – ΠΑΣΟΚ είναι σαν να νοµίζει ότι γίνεται να καταργηθούν τα Μνηµόνια µέσα στην ΕΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ σπέρνει και τις δύο γλυκιές αυταπάτες. Η σύγχρονη «χούντα» Σαµαρά – Βενιζέλου δεν θα πέσει µόνη της. Άρχισαν να λένε ήδη πως επιθυµούν να συνεχίσουν ανεξάρτητα από το αποτέλεσµα των ευρωεκλογών. Η εκλογική απονοµιµοποίηση της κυβέρνησης στις 18 και 25 Μάη είναι κρίσιµο ζήτηµα, αλλά δεν τελειώνει τη δουλειά. Θα χρειαστεί ένας παλλαϊκός ξεσηκωµός, ένα άγριο εργατικό και λαϊκό κίνηµα για να τους πετάξει κάτω. Κι αυτό απαιτεί µια άλλη Αριστερά, ανατρεπτική και ασυµβίβαστη, των µεγάλων αγώνων και των νικηφόρων συγκρούσεων, αντικαπιταλιστική, επαναστατική και σύγχρονα κοµµουνιστική. Η αποφασιστική ισχυροποίηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συµβάλλει στην καλυτέρευση της θέσης από την οποία στις 26 Μάη η εργατική τάξη και ο λαός θα µπορούν πλέον να παλεύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου