11ο Συνέδριο της ΕΔΟΘ: Συνέδριο άγονο, χωρίς αποφάσεις και δημοκρατικές διαδικασίες, μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ – ΚΙΝΗΣΕΙΣ – ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ στο ΔΗΜΟΣΙΟ

http://paremvaseisdimosiou.blogspot.gr/ dimosio.paremvasis@gmail.com

11^ο Συνέδριο της ΕΔΟΘ: Συνέδριο άγονο, χωρίς αποφάσεις

και δημοκρατικές διαδικασίες, μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων

Άλλο ένα άγονο συνέδριο, το 11^ο της ΕΔΟΘ, χωρίς ούτε μία απόφαση για τα μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων, χωρίς απόφαση για τα αιτήματα, τις διεκδικήσεις και σχέδιο αγώνα απάντησης στην αντιλαϊκή, αντεργατική και αυταρχική πολιτική της κυβέρνησης, έγινε από τις 13 έως τις 15 Ιούνη στη Θεσσαλονίκη. Η συμβολή του συνεδρίου για να αλλάξει ρώτα η ΕΔΟΘ από το επιβαρυμένο τοπίο της αδράνειας και της απραξίας που είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της, δεν καταγράφηκε σε αποφάσεις, γιατί δεν υπάρχουν αποφάσεις.

Αντίθετα, μόνο αρνητικά στοιχεία αποτυπώθηκαν στις διεργασίες του συνεδρίου που επιβεβαιώνουν ότι δεν αρκούν οι θριαμβολογίες της αλλαγής των συσχετισμών, όπως παρουσιάζονται από τη ΔΑΣ/ΠΑΜΕ, καθώς και ότι χωρίς την ουσιαστική συμβολή των πρωτοβάθμιων σωματείων και των ίδιων των εργαζομένων, η βαθιά κρίση της ΕΔΟΘ δεν μπορεί να ξεπεραστεί!

Οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού που ευθύνονται για την πλήρη απραξία της ΕΔΟΘ, δεν ήθελαν με τίποτε ένα συνέδριο με αποφάσεις που θα τους δεσμεύουν, ενδιαφέρονταν μόνο για άγρα ψήφων από «αντιπροσώπους» που τα σωματεία τους διεξήγαγαν τις εκλογές χωρίς να τηρούν τις καταστατικές τους υποχρεώσεις. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που εμπλέκονται στο σκάνδαλο των 120.000 ευρώ για χρέος προς τον ΟΑΣΘ, αλλά και στη μετατροπή της περιουσίας των δημοσίων υπαλλήλων, το κτίριο της ΕΔΟΘ, σε real estate. Στο συνέδριο, όχι μόνο διακρίθηκαν, αλλά και πρωτοστάτησαν σε σειρά αντιδημοκρατικών ενεργειών.

ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥΠ/πρώην ΠΑΣΚΕ, ελέγχοντας το προεδρείο του συνεδρίου, αρνήθηκαν να θέσουν σε ψηφοφορία προτάσεις των Παρεμβάσεων για ένα συνέδριο δημοκρατικών διαδικασιών, ουσιαστικής συζήτησης και τήρησης του καταστατικού της ΕΔΟΘ. Έφτασαν στο σημείο να μη θέσουν σε ψηφοφορία μια σειρά ζητήματα για να πάρει αποφάσεις το σώμα, όπως τη νομιμοποίηση των συνέδρων, τη μη συμμετοχή διασπαστικών σωματείων, όπως τα χαρακτηρίζουν η ΑΔΕΔΥ και η ΟΛΜΕ (ΕΛΤΕΕ, Σύλλογος εκπαιδευτικών ειδικοτήτων ΠΕ, κ.ά.). Για μια ακόμη φορά, όπως και στο προηγούμενο συνέδριο, για να επιτρέψουν τη συμμετοχή 15 σωματείων, από 5 που ήταν στο προηγούμενο συνέδριο της ΕΔΟΘ, τα οποία διενήργησαν και ηλεκτρονικές εκλογές, αρνήθηκαν να το θέσουν σε ψηφοφορία, για να αποφασίσει το σώμα. Εφαρμόζουν τον αντεργατικό νόμο του Χατζηδάκη που οδηγεί τα σωματεία σε τηλεσωματεία και προσχηματικά πλέον αρνούνται την εφαρμογή του, αφού σωματεία που ελέγχουν τον εφαρμόζουν και τον αποδέχονται.

Οι δυνάμεις του κομματικού συνδικαλισμού (ΔΑΣ/ΠΑΜΕ) στην επιδίωξή τους να βγουν πρώτη δύναμη, στόχο που ποικιλοτρόπως υπηρέτησαν, για να μη δυσαρεστήσουν συνέδρους, δεν κατέθεσαν καμία πρόταση αιτημάτων, διεκδικήσεων και αγώνων να γίνει απόφαση του συνεδρίου. Έλαμψαν δια της σιωπής τους, όταν οι Παρεμβάσεις επέμεναν και διεκδίκησαν να γίνει συνέδριο που θα τηρηθούν δημοκρατικές διαδικασίες και κατέθεταν συγκεκριμένες προτάσεις να αποφασιστούν από τους συνέδρους. Οι αλλεπάλληλες και χωρίς όρια πιέσεις σε μέλη των Παρεμβάσεων και μάλιστα μέλη ΔΣ, να τους ψηφίσουν, δείχνουν νέα ήθη και απαράδεκτες πολιτικές συμπεριφορές.

Αποχώρησαν την πρώτη ημέρα του συνεδρίου, παρόλο που καλέστηκαν από τις Παρεμβάσεις να μην το κάνουν, ενώ υπήρχε απαρτία στο σώμα, παρά την αποχώρηση των δυνάμεων της ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥΠ. Έτσι δεν έδωσαν τη δυνατότητα το ίδιο το συνέδριο να έχει λόγο στη νομιμοποίηση των συνέδρων, για τα διασπαστικά σωματεία και όσα διεξήγαγαν και ηλεκτρονικά τις εκλογές τους. Η πρόταση της ΔΑΣ για συμμετοχή στο συνέδριο των σωματείων που διεξήγαγαν και ηλεκτρονικές εκλογές μετά την αφαίρεση των ψηφισάντων ηλεκτρονικά, αφού πρώτα, όπως πρότεινε, «αναλογικά να μειωθεί ο αριθμός των αντιπροσώπων που εκλέγονται, κατά το ποσοστό που συμμετείχε ηλεκτρονικά», τυπικά και ουσιαστικά είναι καραμπινάτη εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη, για αυτό και αποχώρησε και απέφυγε κάθε συζήτηση επί αυτού! Η ΔΑΣ αποχώρησε από το συνέδριο και τη δεύτερη ημέρα, πριν ξεκινήσει η διαδικασία των ψηφοφοριών επί των προτάσεων και ψηφισμάτων για όλα τα ζητήματα. Το συνέδριο δεν μπορούσε πλέον να αποφασίσει αιτήματα και διεκδικήσεις που καλύπτουν τις ανάγκες και τα δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων, να αποφασίσει σχέδιο αγώνα απάντηση στην επέλαση μέτρων που δέχεται ο κόσμος της εργασίας (αξιολόγηση, απολύσεις, άρση της μονιμότητας, ακρίβεια, πρωτογενή πλεονάσματα, οικονομία πολέμου, κ.ά.). Οι δυνάμεις της ΔΑΣ δεν κατέθεσαν καμία πρόταση διεκδικήσεων, αιτημάτων και προγράμματος αγώνων για να μπει στο σώμα του συνεδρίου προς ψήφιση.

Η ΔΑΣ με ανακοίνωση και συνέντευξη έθεσε και μίλησε για συνέδριο νοθείας (50 ενστάσεις διατύπωσε για παραβιάσεις σε δεκάδες σωματεία που συμμετείχαν στις εκλογές). Με την αποχώρησή της όμως από συγκεκριμένες διαδικασίες του συνεδρίου υπηρέτησε τον στόχο της, όπως η ίδια το αποτύπωσε «συνέδριο νοθείας…, πρώτη δύναμη η ΔΑΣ», αλλά δεν συνέβαλλε ούτε στο ελάχιστο για ένα συνέδριο δημοκρατικό, αγωνιστικών αποφάσεων και διεκδικήσεων. Συνεχίζει να μη θέλει να διδαχθεί από τα αποτελέσματα των «αναλογικών» προεδρείων που προτείνει και συγκροτεί με δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Πέρα από το ότι δεν συμβάλει ώστε τα προεδρεία να υπηρετούν μια αγωνιστική πορεία, προάγει και νομιμοποιεί δυνάμεις και πρόσωπα που άγονται και φέρονται στα σωματεία χωρίς αρχές και αξίες.

Οι δυνάμεις των ΕΑΕΚ δεν είχαν ενιαία και ξεκάθαρη στάση. Αποδέχθηκαν τις ηλεκτρονικές εκλογές και το ν. Χατζηδάκη και σχετικά με τα διασπαστικά σωματεία, όπως οι ΕΛΤΕΕ, αποδέχθηκαν τη συμμετοχή τους, παραπέμποντας για λύση στο ….μέλλον. Δε βοήθησαν στη διαμόρφωση συνθηκών ενός δημοκρατικού συνεδρίου, εκτός εξαιρέσεων κάποιων εκπροσώπων τους.

Στο προηγούμενο συνέδριο της ΕΔΟΘ, η ΔΑΣ και η ΕΑΕΚ, μετά τη διακοπή της διαδικασίας του συνεδρίου από τους εταίρους ΔΑΚΕ - ΔΗΣΥΠ, είχαν παραμείνει στο χώρο, ενώ διατύπωναν άποψη να μη γίνουν δεκτά σωματεία με ηλεκτρονικές εκλογές, κάτι που σήμερα έχουν απεμπολήσει.

Οι Παρεμβάσεις ήμασταν η μόνη δύναμη που με προτάσεις και τοποθετήσεις προσπαθήσαμε το 11^ο Συνέδριο της ΕΔΟΘ να διεξαχθεί με τήρηση δημοκρατικών διαδικασιών, ουσιαστικής συζήτησης και συμβολής να ανταποκριθεί στις αγωνίες και τις ανάγκες των εργαζομένων. Καταθέσαμε εφ' όλης της ύλης προτάσεις για τις διαδικασίες, τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις που να απαντούν και να αποδομούν το μπαράζ αντιλαϊκών και αυταρχικών μέτρων της κυβέρνησης (αξιολόγηση, απολύσεις, πειθαρχικά, άρση της μονιμότητας, μισθούς, ΣΣΕ, πρωτογενή πλεονάσματα, οικονομία πολέμου, κ.ά.). Καταθέσαμε σχέδιο ανυποχώρητου αγώνα στην προοπτική νίκης με μορφές πάλης σύγκρουσης και ανατροπής της δολοφονικής πολιτικής και της ίδιας της κυβέρνησης!

Χαιρετίζουμε όλους τους αντιπροσώπους που ψήφισαν τις Παρεμβάσεις και με την ψήφο τους μας δίνουν τη δυνατότητα μέσα και από την ΕΔΟΘ και μέσα από τα σωματεία μας και τους χώρους εργασίας μας να συνεχίσουμε να συμβάλλουμε για μια άμεση και αντιστρέψιμη αγωνιστική πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος. Να δημιουργήσουμε καλύτερους όρους συσπείρωσης και συμμετοχής των εργαζομένων στα πρωτοβάθμια σωματεία, τις Γενικές Συνελεύσεις, τις επιτροπές αγώνα και στον αγωνιστικό συντονισμό τους, στις δράσεις, στις πρωτοβουλίες και στις εκδηλώσεις. Χωρίς αναμονή και χωρίς να περιγράφουμε μόνο τον δρόμο του αγώνα, αλλά βαδίζοντάς τον, μπορούμε να δημιουργήσουμε τους όρους νίκης του κινήματος.

Μουσική βραδιά στήριξης του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση και τις διώξεις

‼️Αντιπολεμική διαδήλωση, Τρίτη 24/6 – 7.00 μ.μ., Άγαλμα Βενιζέλου ✊Όχι στον πόλεμο-αλληλεγγύη στην ΠαλαιστίνηΠορεία στο προξενείο ΗΠΑ και το Γ΄ Σώμα Στρατού

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Κάλεσμα για τη διαδήλωση για τα 2 χρόνια από το ναυάγιο στην Πύλο - Σάββατο 21 Ιούνη, 7:00μ Σύνταγμα

Κάλεσμα για τη διαδήλωση για τα 2 χρόνια από το ναυάγιο στην Πύλο

Σάββατο 21 Ιούνη, 7:00μ Σύνταγμα

2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ:

• Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 600 ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΠΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ & Ε.Ε ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ

• ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ!

Στις 14 Ιουνίου συμπληρώνονται δύο χρόνια από το μεγαλύτερο κρατικό και ευρωπαϊκό ρατσιστικό έγκλημα στη θάλασσα της Μεσογείου. Πάνω από 600 πρόσφυγες - άντρες, γυναίκες και παιδιά - πνίγηκαν στα νερά της Πύλου. Από τότε οι επιζώντες του ναυαγίου, οι οικογένειες τους και οι δικηγόροι τους δίνουν μια τιτάνια μάχη για δικαιοσύνη. Οι καταγγελίες τους ότι το Λιμενικό έδεσε το σκάφος που επέβαιναν με σκοινί, προκαλώντας τη βύθισή του, ότι νωρίτερα Λιμενικό και Frontex δεν προχώρησαν σε επιχείρηση διάσωσης στο πλοίο που επέβαιναν 750 πρόσφυγες, για 15 ώρες δεν παρείχαν την παραμικρή βοήθεια, ότι μετά τη βύθιση δεν έδωσαν για ώρες ούτε ένα σωσίβιο, αποκαλύπτουν ευθύνες και ενόχους.

Η Κυβέρνηση, με τον Βορίδη στο υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου και τον Κικίλια στο υπουργείο Ναυτιλίας επιχειρεί απροκάλυπτα στην συγκάλυψη του εγκλήματος της Πύλου διορίζοντας τον Τρύφωνα Κοντιζά ως αρχηγό του Λιμενικού Σώματος, τον αξιωματικό που ζητά ο Συνήγορος του Πολίτη την παραπομπή του στο Ναυτοδικείο για τις ενέργειες και τις παραλείψεις που οδήγησαν σε αυτό το κρατικό έγκλημα. Όμως, η δύναμη του αντιρατσιστικού κινήματος κατάφερε την δίωξη 17 αξιωματικών του λιμενικού για κακουργήματα αντιμετωπίζοντας μεταξύ άλλων την κατηγορία για πρόκληση του ναυαγίου.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κυβερνήσεις των χωρών μελών της, με το Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου που κάνει αδιαπέραστα τα ευρωπαϊκά σύνορα για τους πρόσφυγες, δίνει το σήμα για πιο σκληρή αντιμεταναστευτική και αντιπροσφυγική νομοθεσία στα κράτη. Τα κλειστά σύνορα της Ευρώπης – φρούριο, τα pushbacks και ο εμβολισμός των βαρκών που μεταφέρουν πρόσφυγες έχουν μετατρέψει τη Μεσόγειο και το Αιγαίο σε υγρό τάφο. Η κυβέρνηση της ΝΔ πρωταγωνιστεί σε αυτή την ρατσιστική πολιτική της Ε.Ε., ενώ αντιμεταναστευτικές πολιτικές υιοθέτησαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ).

Παράλληλα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει βαμμένα τα χέρια της με το αίμα του λαού της Παλαιστίνης. Έχει μετατρέψει την χώρα σε προμαχώνα του ΝΑΤΟ και σε στρατηγικό σύμμαχο του κράτους δολοφόνου. Έχει φρεγάτα στον Περσικό που βοηθά για να χτυπηθούν στόχοι στη Γάζα και το Ιράν δολοφονώντας χιλιάδες αμάχους και παιδιά. Οι βάσεις των ΗΠΑ –από τη Σούδα, τη Θεσσαλία, τον Βόλο έως την Αλεξανδρούπολη- στηρίζουν πολέμους και σφαγές στη Γάζα, το Ιράν, την Ουκρανία. Οι απειλές Τραμπ προς το Ιράν και η μετακίνηση δυνάμεων των ΗΠΑ στην περιοχή αποκαλύπτουν τις προθέσεις τους. Η απειλή ενός καταστροφικού πολέμου είναι μεγάλη, με τις συνέπειες για τους λαούς βαριές.

Στις συνθήκες αυτές μόνο ο πανεργατικός ξεσηκωμός και ένα διεθνές αντιπολεμικό κίνημα μπορεί να δώσει απάντηση. Με ορμή από την «Πορεία στη Γάζα», από τις διεθνείς συγκλονιστικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, την εξέγερση στο Λος Άντζελες, τους οι αγώνες ενάντια στη καταπίεση σε κάθε γωνία του πλανήτη, να στείλουμε το μήνυμα ότι είναι ώρα να τελειώνουμε με τον ρατσισμό, τον πόλεμο και τη φτώχεια.

ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ!

• Καμία συγκάλυψη στη δολοφονία των 600 προσφύγων στο ναυάγιο της Πύλου από κυβέρνηση, Λιμενικό, Frontex. Να γίνει τώρα η δίκη στο Ναυτοδικείο, στη φυλακή οι δολοφόνοι της Πύλου! Να αποδοθούν ευθύνες σε όσους συγκάλυψαν, σιώπησαν, διέταξαν.

• Ανοιχτά σύνορα για την προσφυγιά. Να πέσουν οι φράχτες, να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Να σταματήσουν οι δολοφονικές επαναπροωθήσεις στις επιχειρήσεις αποτροπής και στους φράχτες. Να μην περάσει το αντιμεταναστευτικό νομοσχέδιο Βορίδη.

• Να καταργηθεί το ρατσιστικό Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου της ΕΕ. Να μπει τέλος στις δολοφονικές πολιτικές της ρατσιστικής ΕΕ φρούριο που πνίγει τους πρόσφυγες.

• Καμιά συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, να γυρίσουν πίσω οι φρεγάτες και η πυροβολαρχία PATRIOT. Όχι στο όργιο των εξοπλισμών. Να κλείσουν οι βάσεις των ΗΠΑ, έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Λευτεριά στην Παλαιστίνη.

• Κάτω η κυβέρνηση της συγκάλυψης και της συνενοχής

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Όλοι, όλες στους δρόμους για την Παλαιστίνη

http://www.antarsya.gr/

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

τηλ.: 2132063582, 6948369941, 6932828964

email: pressantarsya@gmail.com

4.6.2025

Όλοι, όλες στους δρόμους για την Παλαιστίνη

Συλλαλητήριο Τετάρτη 4 Ιούνη, 7 μ.μ. στο Σύνταγμα

Το Ισραήλ προχωρά, με τις πλάτες των ΗΠΑ, στην κορύφωση της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα.

ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ελλάδα είναι συνένοχοι στο έγκλημα. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει προκλητικά να αποτελεί τον πιο πιστό σύμμαχο του σφαγέα Νετανιάχου. Αρνήθηκε να στηρίξει ακόμα κι αυτή την συμβολική πρόταση των 17 χωρών της ΕΕ για την αναθεώρηση της συμφωνίας ένταξης ΕΕ-Ισραήλ. 

Μετά τις μαζικές διαδηλώσεις στις 17 Μάη και 21 Μάη, τις κινητοποιήσεις που γίνονται πανελλαδικά και τις πολύπλευρες δράσεις για να μπλοκάρεται η συνεργασία με το Ισραήλ, συνεχίζουμε.

«Δεν σταματάμε να φωνάζουμε και να διαδηλώνουμε για Λευτεριά στην Παλαιστίνη »

Μόνο ο παλλαϊκός ξεσηκωμός της εργατικής τάξης και της νεολαίας σε όλο τον κόσμο μπορεί να σώσει  τον παλαιστινιακό λαό από τη γενοκτονική βαρβαρότητα του κράτους τρομοκράτη του Ισραήλ και των συμμάχων του.

Καλούμε όλα τα εργατικά σωματεία, 

• Την διαδήλωση το Σάββατο 31 Μάη 11 π.μ. από το πάρκο Ελευθερίας στην πρεσβεία του Ισραήλ

• Το συλλαλητήριο την Τετάρτη  4 Ιούνη, 7 μ.μ. στο Σύνταγμα

• Τις πολύπλευρες κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα, όταν θα πραγματοποιείται η Πορεία στη Γάζα και θα κινείται ο Στόλος της Ελευθερίας προς την Παλαιστίνη.

Παλεύουμε:

•    Να σπάσουμε τον σιωνιστικό αποκλεισμό στη Γάζα. Να περάσει τώρα η ανθρωπιστική βοήθεια.
•    Καμιά συμμετοχή στη σφαγή - Άμεση διακοπή κάθε είδους σχέσης (διπλωματική, στρατιωτική, οικονομική, τουριστική) της Ελλάδας με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Να κλείσει η πρεσβεία των τρομοκρατών - άμεση απέλαση των σιωνιστών διπλωματών.
•    Λευτεριά στον παλαιστινιακό λαό – νίκη στην παλαιστινιακή αντίσταση
•    Να κλείσουν οι βάσεις των ΗΠΑ, έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. 
•    Όχι στον επιθετικό άξονα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ – ΗΠΑ.
•    Καμιά συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, να γυρίσουν πίσω οι φρεγάτες και η πυροβολαρχία PATRIOT. Όχι στο όργιο των εξοπλισμών.
•    Κάτω η κυβέρνηση της συνενοχής στο έγκλημα στη Γάζα.

Σχόλιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σχετικά με την πρωτοβουλία του ΚΚΕ για την Παλαιστίνη

Σχόλιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σχετικά με την πρωτοβουλία του ΚΚΕ για την Παλαιστίνη

H κοινή επιστολή με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, αντανακλά το εύρος που έχει αποκτήσει η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, το μέγεθος της οργής για την κυβέρνηση της ΝΔ και την πλήρη στήριξη που προσφέρει στο κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ.

Η άρνηση του ΠΑΣΟΚ να την υπογράψει δείχνει πόσο βαθιά αντιδραστικό είναι το κόμμα αυτό, πόσο βαθιά δεσμευμένο στις πιο μαύρες επιδιώξεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ. Καμία έκπληξη για την στάση της ακροδεξιάς. Η υποκρισία της χτυπάει κόκκινο. Για μια ακόμα φορά αναδεικνύεται αυτό που είναι. Το μακρύ χέρι του κράτους, του συστήματος, των ΗΠΑ, του σιωνιστικού κράτους.

Ωστόσο, και παρά το γεγονός ότι οποιαδήποτε πρωτοβουλία ενάντια στην γενοκτονία, αντικειμενικά βοηθάει τον παλαιστινιακό λαό και τείνει στην απομόνωση της άθλιας πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ, τα αιτήματα που βάζει η επιστολή είναι πίσω από αυτά που βάζει το κίνημα αλληλεγγύης και απαιτούν οι περιστάσεις.

Δεν αρκεί, για παράδειγμα, το αίτημα για διακοπή της στρατιωτικής και μόνο συνεργασίας με το Ισραήλ. Απαιτούμε διακοπή όλων των σχέσεων οικονομικών, ενεργειακών, διπλωματικών με το σιωνιστικό μόρφωμα, να τσακιστεί ο αντιδραστικός άξονας «Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ – Αιγύπτου».

 Επιπλέον, είναι πισωγύρισμα η επαναφορά του αιτήματος για «Ελεύθερο Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του '67», με αποδοχή των αποτελεσμάτων της Ισραηλινής Κατοχής είναι πίσω από το αίτημα για "ελεύθερη Παλαιστίνη", που φωνάζουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Σοβαρό λάθος, επίσης, είναι η απεύθυνση για να συνυπογράψει και ο Βελόπουλος και η Νίκη. Η ακροδεξιά  δεν μπορεί να αποτελεί συνομιλήτρια για οποιοδήποτε ζήτημα.

Ο Νετανιάχου δηλώνει ξεδιάντροπα τον στόχο του για ένα «μεγάλο Ισραήλ», κλιμακώνοντας την γενοκτονία και λιμοκτονία των Παλαιστινίων. Η πραγματική δύναμη που μπορεί να σπάσει τη συμμαχία με το κράτος δολοφόνο και να δώσει πραγματική βοήθεια στον αγωνιζόμενο λαό όλης της Παλαιστίνης, βρίσκεται στο «πεζοδρόμιο», στην απεργία και τη διαδήλωση. Στην ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος που θα δένει τα αιτήματα του κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη με όλους τους αγώνες της εργατική τάξης και της νεολαίας. Αυτό πρέπει να είναι προτεραιότητα για τις δυνάμεις της Αριστεράς κι εκεί πρέπει να εκφραστεί η πιο πλατιά ενότητα.

 

Το χθες, η σημαία του αύριο και οι λαϊκές ανάγκες στην Υγεία - απάντηση στο Ριζοσπάστη

Το χθες, η σημαία του αύριο και οι λαϊκές ανάγκες στην Υγεία

---

Μια απάντηση σε άρθρο του Ριζοσπάστη

Αναζητώντας τη χαμένη… πολιτική λογική

Ελίζα Κριμιζά – Μιχάλης Ρίζος

Διαβάσαμε το άρθρο γνώμης «Παλεύουμε με τη σημαία του αύριο και των λαϊκών αναγκών στην Υγεία, αφήνουμε στην άκρη το χθες», που δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη της 10/05/2025 και υπογράφεται από τη Μαίρη Αγρογιάννη, μέλος του Γραφείου της ΤΕ Υγείας – Πρόνοιας Αττικής του ΚΚΕ, μέλος της διοίκησης της ΟΕΝΓΕ και πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων του νοσοκομείου Νίκαιας. Το άρθρο αυτό είναι συνέχεια μιας εκτεταμένης αρθρογραφίας του «Ρ» το τελευταίο 15ήμερο με τους ίδιους τίτλους και τα ίδια επιχειρήματα που προσπαθούν να πείσουν (ποιον άραγε;) ότι «ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ φαύλος κύκλος για το λαό και τα πραγματικά του συμφέροντα». Είναι προφανές επομένως ότι πρόκειται για κεντρική επιλογή του ΚΚΕ με στόχο τη δικαιολόγηση της πολιτικής του στάσης απέναντι στο αμόκ ιδιωτικοποιήσεων του σημερινού ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που έκφραση του στον Ελλαδικό χώρο είναι το Υπερταμείο και το ΤΑΙΠΕΔ, οι σχετικοί νόμοι της ΝΔ και των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι ρήτρες των μνημονίων και της ΕΕ.

Ας δούμε ορισμένα ζητήματα:

1) Στο 12ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες, το ζήτημα της «ακύρωσης των ιδιωτικοποιήσεων και πλήρους επαναφοράς στο δημόσιο χωρίς αποζημίωση και με κοινωνικό, εργατικό έλεγχο όσων δημόσιων φορέων και οργανισμών ιδιωτικοποιήθηκαν ή μετασχηματίστηκαν σε φορείς ΣΔΙΤ ή κατατμήθηκαν σε εργολαβίες», αποτέλεσε κεντρικό άξονα αντιπαράθεσης μεταξύ του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή (που διατύπωσε την παραπάνω θέση, με ιδιαίτερη αναφορά στις ιδιωτικοποιήσεις στην υγεία) και όλων των άλλων δυνάμεων (συμπεριλαμβανομένης της ΔΗΠΑΚ – παράταξης που στηρίζεται από το ΚΚΕ). Διευκρινίζουμε ότι η θέση μας εγγράφως και ρητά εκφρασμένη είναι η παραπάνω και όχι η «επανακρατικοποίηση», που αναφέρει η συντάκτρια του άρθρου.

2) Δυσκολευόμαστε όμως να καταλάβουμε γιατί στο άρθρο η λέξη επανακρατικοποιήσεις βρίσκεται σε εισαγωγικά, εκτός αν η γράφουσα αμφισβητεί την ύπαρξη κράτους και μάλιστα αστικού (ασχέτως αν αντιμάχεσαι το κράτος και αντιπροτείνεις υπέρβασή του, συντριβή του ή άλλη μορφή αντικατάστασης του).

Γνωρίζουμε φυσικά, δεν είναι δα και τόσο δύσκολο, ότι στον καπιταλισμό το κράτος (παρότι φαινομενικά ουδέτερο) ανήκει στην αστική τάξη, εκφράζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και κυριαρχεί βιαίως επί των εργαζομένων νομιμοποιώντας την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Επομένως η όποια κρατικοποίηση στον καπιταλισμό εμπεριέχει την εμπορευματοποίηση και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί εργατική ή κοινωνική ιδιοκτησία. Είναι όμως και ατομική ιδιοκτησία ενός κεφαλαιούχου ή μιας σύμπραξης κεφαλαιούχων που την αξιοποιούν αποκλειστικά για κέρδος και ίδιον όφελος, με όρους αγοράς; Μάλλον όχι. Διότι αν ήταν έτσι, η κρατική και η ιδιωτική ιδιοκτησία στον καπιταλισμό θα ταυτίζονταν και δεν θα υπήρχε κανένας λόγος για καμιά κυβέρνηση να δίνει πολιτική μάχη για την αλλαγή μιας «ίδιας» ιδιοκτησίας.

Η κρατική ιδιοκτησία στον καπιταλισμό πράγματι έχει ισχυρά στοιχεία έμμεσης ενίσχυσης του κεφαλαίου είτε μέσω διάσωσης και χαρίσματος χρεών του πρότερου ιδιοκτήτη, είτε μέσω ευνοϊκών ενισχύσεων της κρατικής εταιρείας προς ιδιώτη (πχ ΔΕΗ – ΠΕΣΙΝΕ), είτε μέσω κατάτμησης και εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο των φιλέτων και των πιο κερδοφόρων τομέων ενός δημόσιου οργανισμού, είτε μέσω ΣΔΙΤ, είτε, είτε, είτε … Κάτω όμως από την επίδραση της ταξικής πάλης και τις διεκδικήσεις των εργαζόμενων, προκειμένου να συνεχίζει να αποδεικνύει ότι «εκπροσωπεί το γενικό κοινωνικό συμφέρον», το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του υποχρεώνονται να διατηρούν στις κρατικές επιχειρήσεις και τις δημόσιες δομές ορισμένα στοιχεία κοινωνικής προσφοράς, επιστροφής στην κοινωνία ενός μέρους της κλεμμένης υπεραξίας μέσω δωρεάν παροχής υπηρεσιών ειδικά στα πιο φτωχοποιημένα και υπό εκμετάλλευση τμήματα της εργατικής τάξης, κατοχύρωσης περισσότερων ελευθεριών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων στο προσωπικό τους κλπ.

Για ποιο λόγο λοιπόν το ΚΚΕ δείχνει να ταυτίζει το δημόσιο με το ιδιωτικό με βάση το αφηρημένο κοινό τους χαρακτηριστικό (και στη μία και στην άλλη περίπτωση εμπορευματοποίηση) –υπεκφεύγοντας όμως από τις συγκεκριμένες και αρκετά διακριτές διαφορές τους;

-Ίδιο είναι το σημερινό δημόσιο νοσοκομείο, παρότι υποβαθμισμένο και πιο εμπορευματοποιημένο από το 1990, με το ιδιωτικό των πανάκριβων νοσηλίων και της λιποταξίας στην πανδημία;

-Ίδιο το σημερινό δημόσιο σχολείο ή ΑΕΙ και ίδιο το ιδιωτικό των πανάκριβων διδάκτρων;

-Ίδια η ΔΕΗ του χρηματιστήριου ενέργειας με το πανάκριβο ρεύμα και ίδια η ΔΕΗ του 1970 που πήγε ρεύμα μέχρι και το τελευταίο ορεινό χωριό;

-Ίδιος ο δολοφονικός σιδηρόδρομος της Hellenic Τrain και ίδιος ο ΟΣΕ του 1980;

-Ίδια τα λεωφορεία της ΕΑΣ και ίδια η παράδοσή τους στους νοικοκυραίους των ΚΤΕΛ όπως επιχείρησε ο τέως Μητσοτάκης;

-Ίδια η ΛΑΡΚΟ του Μποδοσάκη και ίδια η υπό κρατικό έλεγχο επιχείρηση, που μαζί με τον Μποδοσάκη (πράγματι), έσωσε και κάμποσους εργάτες; Και ίδια είναι τώρα, που ακριβώς επειδή υπονομεύτηκε το αίτημα για δημόσια ΛΑΡΚΟ στο όνομα μιας «καλής ιδιωτικοποίησης που θα σώσει τις θέσεις εργασίας» (με σοβαρές ευθύνες και του ΚΚΕ), όλοι οι εργάτες της πετάχτηκαν στο δρόμο;

3) Το άρθρο επιμένει πως «το αίτημα για επανακρατικοποιήσεις» (και αποτροπής κατ' επέκταση του ξεπουλήματος δημόσιων υπηρεσιών σε ιδιώτες) – επαναλαμβάνουμε ότι εμείς δεν λέμε αυτό αλλά κάνουμε την παραδοχή προς χάρη συνεννόησης – «είναι αυταπάτη που καλλιεργεί ο πολιτικός χώρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων οπορτουνιστών αφού υποδηλώνει ότι το αστικό κράτος μπορεί να έχει φιλολαϊκή κατεύθυνση».

Εδώ πράγματι πέφτουμε από τα σύννεφα. Έτσι διαγράφεται με μια μονοκονδυλιά η παρέμβαση και η δυνατότητα ρηγμάτων ή νικών του εργατικού κινήματος; Με τη λογική που θέτουν τέτοια άρθρα, οι «κρατικοποιήσεις» και το δημόσιο είναι δώρο των καπιταλιστών και των αστικών κομμάτων και όχι προϊόν – έστω κατά ένα μέρος – των διεκδικήσεων του κινήματος και της ταξικής πάλης.

Και τότε γιατί αυτή η σφοδρή, διαχρονική ιδεολογική επίθεση των αστών απέναντι στο «δημόσιο» και το «κρατικό» των αργόμισθων και των αρνούμενων να αξιολογηθούν, του ρουσφετιού, της διαφθοράς και των ελλειμμάτων; Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη τροχοπέδη για τα λαϊκά και εργατικά συμφέροντα από το να προσπαθεί μια πολιτική δύναμη να πείσει το λαό πως δεν μπορεί να διεκδικήσει και να απαιτήσει τίποτα εντός του καπιταλισμού γιατί όλα είναι αυταπάτες και οι όποιες επιτυχίες του κινήματος που βελτιώνουν τη θέση των εργαζομένων είναι ήττες; 

Όχι συναγωνιστές, δεν διεκδικούμε φιλολαϊκό καπιταλιστικό κράτος. Διεκδικούμε να μην αφήσουμε το αντιλαϊκό καπιταλιστικό κράτος να καταστρέψει ολοσχερώς τις ζωές μας. Διεκδικούμε μπλοκάρισμα των ιδιωτικοποιήσεων, αντεπίθεση και υποχώρηση του στη θέληση του λαού, μέχρι να το ανατρέψουμε. Αλλιώς πώς θεωρεί το ΚΚΕ ότι θα αμφισβητηθεί – ανατραπεί το σύστημα και θα ωριμάσει ο συσχετισμός; Θα κουραστεί και θα φύγει η αστική τάξη ή θα υπάρξει κάποια δαρβινικού τύπου εξελικτική προσαρμογή όπου οι καπιταλιστές θα αφανιστούν και θα επικρατήσουν οι σοσιαλιστές, χωρίς ενδιάμεσες συγκρούσεις και κορυφώσεις μέχρι την επαναστατική κατάσταση; Και όταν αυτή έρθει πώς θα μετατραπεί σε νικηφόρα επανάσταση αν οι εργαζόμενοι δεν έχουν «εκπαιδευτεί» στην ταξική διεκδίκηση απέναντι στα κέρδη, την εκμετάλλευση και την ιδιοκτησία;

4) Ας έρθουμε και στα πιο δικά μας. Η αρθρογράφος σημειώνει ότι «Ουσιαστικά το αίτημα για επαναμετατροπή των νοσοκομείων σε ΝΠΔΔ (από ΝΠΙΔ) δεν αντιστοιχεί σε τίποτα άλλο παρά σε μια προηγούμενη φάση ενός εμπορευματοποιημένου συστήματος Υγείας».

Τι μαθαίνουμε εδώ; Ότι είτε ΝΠΙΔ είτε ΝΠΔΔ τα νοσοκομεία είναι το ίδιο εμπορευματοποιημένα. Μάλιστα τα ΝΠΔΔ αντιστοιχούν σε παλιά μορφή εμπορευματοποίησης, άρα μήπως να προτιμήσουμε και την πιο σύγχρονη ρε αδελφέ; Πόσο στα αλήθεια διαφέρει η θέση αυτή από το «νέο ΕΣΥ» του Μητσοτάκη (με ΝΠΙΔ) ή του Άδωνη που κραυγάζει για τις φωνές των «αριστεριστών» ενάντια στα ΝΠΙΔ «αφού και στο ένα και στο άλλο ο ασθενής δεν θα πληρώνει»;

Ο καπιταλιστής -κατά δήλωσή του- υπουργός μας δεν μας λέει βέβαια ποιος πληρώνει τον πακτωλό κρατικοασφαλιστικού χρήματος που πάει αφειδώς στα ΝΠΙΔ.

Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη. Δεν υπερασπιζόμαστε τα ΝΠΔΔ, ούτε όμως τα ταυτίζουμε με τα ΝΠΙΔ. Ξέρουμε ότι η μετατροπή του ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ σε πλείστους φορείς του δημοσίου, από τα νοσοκομεία μέχρι τα μουσεία, αποτελεί τη νομική – θεσμική προετοιμασία για να γίνουν βήματα στην κατεύθυνση της πλήρους ένταξής τους στην αγορά («ευελιξία» στις προσλήψεις, τις προμήθειες, εξασφάλιση εσόδων από διάφορες πηγές, όπως ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες κλπ). Δεν είναι τυπική «νομική κίνηση», αλλά βήμα προετοιμασίας στο δρόμο ιδιωτικοποίησής τους. Γι αυτό δεν το «αφήνουμε να πέσει κάτω» και το αντιμαχόμαστε, απαιτώντας απερίφραστα δημόσιες και δωρεάν δομές με εργατικό έλεγχο. Να θέσουμε κι ένα επιπλέον ερώτημα σε σχέση με τις διαφορές ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ. Αν δεν υπάρχει καμία, το ΚΚΕ δεν θα είχε αντίρρηση να μετατραπούν τα δημόσια ΑΕΙ σε ΝΠΙΔ;

Το άρθρο συνεχίζει επ' αυτού:

«Η μόνη λύση, το μόνο αίτημα για το νοσοκομείο της Σαντορίνης, το Ωνάσειο, το Παπαγεωργίου, το Παιδοογκολογικό και όλα τα νοσοκομεία, δημόσια και ιδιωτικά, είναι να ενταχθούν σε ένα πλήρως στελεχωμένο και σύγχρονα εξοπλισμένο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, χωρίς καμία επιχειρηματική δράση. Μόνο αυτός ο αγώνας μπορεί να ανοίξει πραγματικά το δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής». 

Σύμφωνοι. Δεν έχουμε καταλάβει όμως ποια είναι ακριβώς η αντικαπιταλιστική πρόταση του ΚΚΕ που «θα ανοίξει το δρόμο της ανατροπής ….». Να απαιτήσουμε στον καπιταλισμό «το πλήρως στελεχωμένο και σύγχρονα εξοπλισμένο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας χωρίς καμία επιχειρηματική δράση»; Κι αυτό γιατί έρχεται σε αντίθεση με την ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων και την επιστροφή τους στο δημόσιο ως ΝΠΔΔ; Αν είναι το δεύτερο αυταπάτη δεν είναι μεγαλύτερη το πρώτο; Ένα πλήρως δηλ. κρατικό σύστημα υγείας χωρίς επιχειρηματίες και κέρδη στο σημερινό αστικό κράτος; Τελικά τι βάζει για πάλη το ΚΚΕ σήμερα; Αντικαπιταλιστικό πλαίσιο (που μπορεί να επιφέρει ορισμένα ρήγματα και κατακτήσεις, ασταθή πάντα, κυρίως όμως ωριμάζει την υποκειμενική δράση και αντίληψη της ε.τ.) και που έχει κριτήριο την αντιπαράθεση με την καρδιά των αναδιαρθρώσεων και των προτεραιοτήτων κάθε φάσης του καπιταλισμού ή πρόγραμμα της μετεπαναστατικής περιόδου; Συνδέονται αυτά τα δύο αλλά δεν ταυτίζονται ούτε αλληλοαποκλείονται.

5) Το άρθρο ολοκληρώνει την πολεμική του με τη θέση:

«Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να κάνουν το αίτημα της κρατικοποίησης πιο «ελκυστικό» (επαναστατικό στα λόγια), το συμπληρώνουν με τη φράση «κρατικοποίηση με εργατικό έλεγχο». Εννοούν δηλαδή ότι το νοσοκομείο θα είναι δημόσιο και θα ασκεί τάχα έλεγχο στη λειτουργία του το κάθε σωματείο! Πέρα από το γεγονός ότι κάθε νοσοκομείο είναι κατά τη γνώμη μας κτήμα του λαού, όχι μιας ομάδας εργαζομένων..». 

Πραγματικά αδύνατο να καταλάβουμε τι περιγράφει και τι προτείνει το άρθρο στο σημείο αυτό. Τα σωματεία δεν πρέπει να ασκούν έλεγχο στους χώρους δράσης τους; Ποιος θα ασκεί; Οι διορισμένοι από τις κυβερνήσεις διοικητές; Η θέσπιση και λειτουργία σωματείων στο δημόσιο αφαιρεί τον έλεγχο από το λαό; Από πότε τα σωματεία και οι υπόλοιποι λαϊκοί θεσμοί έρχονται σε αντιπαράθεση;

6) Επειδή όλα τα προηγούμενα δεν εξηγούνται ούτε με την τυπική ούτε με τη διαλεκτική λογική, τα πολιτικά συμπεράσματα είναι ξεκάθαρα:

Α) Η επίθεση του ΚΚΕ σε δυνάμεις, πλαίσια και αιτήματα που στέκονται απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις, στην περίοδο μάλιστα των «Τεμπών» και των συγκλονιστικών γεγονότων της 28ης Φλεβάρη, αντικειμενικά λειτουργεί υπέρ της κυβέρνησης. Αποτυπώνει την άρνηση του να θέσει «πολιτικό ζήτημα» ανυπακοής και όξυνσης της ταξικής πάλης σε καμπές του κινήματος, σε εξεγερτικά γεγονότα, όταν διαφαίνεται ρήγμα και διαταραχή της κανονικότητας.

Β) Η ταύτιση ιδιωτικού – δημόσιου, αφοπλίζει το λαϊκό κίνημα και δημιουργεί μεγάλες συγχύσεις στην εργατική συνείδηση σε μια εποχή μάλιστα που πάνω από 35 χρόνια η ΕΕ, το σύστημα και οι κυβερνήσεις του επιβάλλουν με κάθε μέσο την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, ουρλιάζοντας ότι η «αγορά» είναι τα πάντα και ότι «το κράτος απέτυχε». Αυτή η θέση διευκολύνει τις κυβερνήσεις και την ΕΕ, να κρατήσουν κάτω από τον έλεγχο του ιδιωτικού κεφαλαίου τις επιχειρήσεις αυτές. Είναι λογική συμβιβασμού. Έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πάλη κατά της ιδιωτικοποίησης αγαθών ή υπηρεσιών που είναι τώρα στο δημόσιο! Το ΚΚΕ δεν τολμάει καν να βάλει το αίτημα «να φύγει τώρα η Ηellenic Train».

Γ) Το ΚΚΕ εξακολουθεί και σκέφτεται γραμμικά, θεωρεί ότι ο καπιταλισμός είναι πάντα ο ίδιος, δεν εξελίσσεται. Και γι αυτό αποτυγχάνει πάντα να κάνει Λενινιστική ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης. Δεν αποδέχεται τη στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων (που μέρος τους είναι οι ιδιωτικοποιήσεις) ως συνέπεια της κρίσης αξιοποίησης των τεράστιων κεφαλαίων που έχουν συσσωρεύσει οι μεγιστάνες της καπιταλιστικής οικονομίας, οι οποίοι αναζητούν τομείς να τα επενδύσουν για νέα κέρδη.

Δ) Οι ιδιωτικοποιήσεις πάνε μαζί με τη μείωση των κοινωνικών δαπανών και την εργασιακή υπερεκμετάλλευση. Το κεφάλαιο σήμερα κάνει τα πάντα για να πάρει άμεσα στα χέρια του τα δημόσια αγαθά. Δεν του φτάνει να «ξεκοκαλίζει» το δημόσιο χρήμα μέσα από τις δημόσιες συμβάσεις, ή τις απλόχερες κρατικές ενισχύσεις. Θέλει να έχει την ιδιοκτησία άμεσα στα δικά του χέρια. Γιατί όταν οι δημόσιες επιχειρήσεις μετατρέπονται άμεσα σε ιδιωτική ιδιοκτησία και εμπόρευμα, οι ιδιοκτήτες τους δεν έχουν κανένα έλεγχο και κανένα όριο στην εκμετάλλευση και των δικών τους εργαζόμενων αλλά και στο κόστος που φορτώνουν στην κοινωνία. Γιατί όποιος ελέγχει την παραγωγή, την διανομή και την διαχείριση των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών (όπως την ενέργεια ή το νερό) μπορεί να ελέγχει ολόκληρους τομείς της παραγωγής, της οικονομία, ακόμη και την ίδια την πολιτική εξουσία. Ιδιαίτερα σήμερα, πίσω από την πλημμυρίδα ιδιωτικοποιήσεων και εμπορευματοποίησης των δημόσιων αγαθών βρίσκονται οι δυνατότητες κερδοφορίας που υπόσχονται οι νέοι τομείς της παραγωγής και των κοινωνικών αγαθών (π.χ. λογισμικό, φάρμακα και εμβόλια, διαδίκτυο, σπάνιες γαίες).

Ε) Η πάλη για να επιστρέψουν ή να παραμείνουν στο δημόσιο τα κοινωνικά αγαθά προϋποθέτει σύγκρουση, απειθαρχία και ρήξη με όλο το ευρωενωσιακό και μνημονιακό πλαίσιο, τις επιχειρήσεις που τα λυμαίνονται και τις κυβερνήσεις που τις υπηρετούν. Όσο δύσκολο και να είναι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Η υποχώρηση του εργατικού κινήματος και ο συμβιβασμός του αστικοποιημένου συνδικαλισμού με την αποδοχή των ιδιωτικοποιήσεων, της καπιταλιστικής κερδοφορίας και των κατευθύνσεων της ΕΕ έχει βοηθήσει τους επιχειρηματίες να εισβάλουν σε κάθε τομέα της κοινωνίας και του δημόσιου χώρου. Οι ταξικές δυνάμεις δεν πρέπει να το επιτρέψουν άλλο.

ΥΓ. Η ΔΗΠΑΚ ως πρώτη δύναμη σε ΟΕΝΓΕ, ΕΙΝΑΠ πότε θα προτείνει σχέδιο δράσης για τα μείζονα προβλήματά μας; Στο συνέδριο δεν το έκανε. Καταψήφισε την πρόταση απεργιακής κλιμάκωσης του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή μαζί με τις παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Το παραπέμψανε στην πρώτη συνεδρίαση του ΓΣ της Ομοσπονδίας. Και σε αυτό όμως κράτησαν την ίδια στάση. Καλά τα άρθρα και τα ιδεολογικά μαθήματα περί κράτους γενικά. Θα συμβάλουν όμως σε αγώνα ανατροπής της κυβέρνησης και του κράτους των ιδιωτικοποιήσεων στο μέτωπο της Υγείας;

Δημοσιεύτηκε στην Παντιέρα

Γιάννης Λαθήρας: Ο λαός της Νεάπολης – Συκεών δε θα ανεχθεί την ακροδεξιά δράση (βίντεο)

Ομάδα θρησκόληπτων ακροδεξιών μαζεύτηκε την Παρασκευή έξω από το δημαρχείο στον Δήμο Νεάπολης-Συκεών για να εμποδίσει την πραγματοποίηση διάλεξης του εικαστικού Χριστόφορου Κατσαδιώτη σε εικαστικούς εκπαιδευτικούς! Οι σκοταδιστές έκλεισαν την είσοδο και άρχισαν να ψέλνουν.

Σε σχόλιό του ο Γιάννης Λαθήρας, πρώην δημοτικός σύμβουλος Νεάπολης Συκεών με την παράταξη Η Πόλη Αλλιώς Ενωτική Ανατρεπτική Παρέμβαση στον Δ. Νεάπολης – Συκεών, δήλωσε ότι οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην πόλη έδωσαν μάχη για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης παρά τις λυσσασμένες αντιδράσεις ακροδεξιών κύκλων της περιοχής, ενώ στηλίτευσε την απόφαση της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας για να παραχωρήσει άδεια στους εκπαιδευτικούς της περιοχής προκειμένου να παραστούν στο σεμινάριο, γεγονός που δείχνει την επίδραση αυτών των ακροδεξιών κύκλων στην κυβέρνηση. Ο δημοκρατικός λαός της Νεάπολης – Συκεών δε θα ανεχθεί αυτή την ακροδεξιά δράση, ξεκαθάρισε ο Γ. Λαθήρας, τονίζοντας ότι δεν θα περάσει ο μεσαίωνας και ο ανορθολογικός στην περιοχή.

https://youtu.be/V4EBYPV1L5s

Εφημερίδα ΠΡΙΝ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει την Attack στα ΑΕΙ στις φοιτητικές εκλογές

Οι φοιτητές ψηφίζουν μαχητικά, ανατρεπτικά, αντικαπιταλιστικά

Στις 14 Μαΐου διεξάγονται οι φοιτητικές εκλογές σε όλους τους συλλόγους πανελλαδικά. Μόλις λίγοι μήνες έχουν περάσει από τις ιστορικές κινητοποιήσεις για το κρατικό έγκλημα των Τεμπών και η εκρηκτική κοινωνική κίνηση που ξεκίνησε από τα τέλη Γενάρη παραμένει ζωντανή ειδικά στην νεολαία.

Το φοιτητικό κίνημα πάλεψε, συμβάλλοντας ουσιαστικά ώστε να μη συγκαλυφθεί το καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών αλλά και να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι που βάζουν τα κέρδη τους πάνω από τις ζωές μας.

Η Attack στα ΑΕΙ πρωτοστάτησε πανελλαδικά στο μεγαλειώδες κίνημα για τα Τέμπη, με το σύνθημα «Για να αναπνεύσουμε, θα σας ανατρέψουμε». Με τις γενικές συνελεύσεις και τις καταλήψεις που πρότεινε στους συλλόγους, με τις μαζικές κινητοποιήσεις που πραγματοποίησε, με την μαζική συμμετοχή της στην απεργία στις 28 Φλεβάρη πλάι στο εργατικό κίνημα. Αλλά και με την πρόταση για την συνέχιση των καταλήψεων και των αγώνων μετά τις 28/02. Παράλληλα πήρε  πληθώρα πρωτοβουλιών ώστε το φοιτητικό κίνημα να παίξει καθοριστικό και πρωτοπόρο ρόλο σε αυτό το κίνημα.

Ιδρύθηκε μέσα στο κίνημα ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και έχει παίξει κρίσιμο ρόλο στους μικρούς ή μεγαλύτερους αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο φοιτητικό κίνημα ενάντια στα ιδιωτικά ΑΕΙ και στις καταλήψεις διαρκείας. Πρωτοστάτησε στους αγώνες ενάντια στη συνεργασία των ιδρυμάτων με την πολεμική βιομηχανία, για την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, στις κινητοποιήσεις για την φοιτητική μέριμνα, στους αγώνες ενάντια στα πειθαρχικά και τις διαγραφές. Αλλά και ενάντια σε όλες τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις για αύξηση της καταστολής και ποινικοποίησης μέσα στις σχολές και την γενικότερη αυταρχική θωράκιση των ΑΕΙ.

Σε αυτές τις φοιτητικές εκλογές είναι σημαντικό να μαυριστούν για ακόμα μία χρονιά οι καθεστωτικές παρατάξεις και να μην δοθεί ψήφος ανοχής στην πολιτική της κυβέρνησης, ούτε και στην συναινετική αντιπολίτευση. Να γκρεμιστεί η κυβερνητική νεολαία ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που είναι η δύναμη συγκάλυψης του εγκλήματος στα Τέμπη στα ΑΕΙ και έκφραση της της κυβέρνησης της ΝΔ. Είναι ο υποστηρικτής της αντιλαϊκής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, οι οραματιστές πανεπιστημίων για λίγους, οι θερμοί οπαδοί της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Να μαυριστεί η πολιτική της συναίνεσης που εκφράζει η ΠΑΣΠ και άλλες παρατάξεις. Παράλληλα δεν αρκεί η λογική των αγώνων χαμηλής πτήσης και η γραφειοκρατική λογική της ΠΚΣ και της ΚΝΕ, που θέλει να εγκλωβίσει το κίνημα σε μια αέναη μάχη συμπερασμάτων.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και φέτος στηρίζει την Attack στα ΑΕΙ και τα σχήματα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Είναι αγωνιστές και αγωνίστριες που εκπροσωπούν τη φωνή που μιλάει για τις ανάγκες των καταπιεσμένων, που παλεύουν σε κάθε σχολή για να αλλάξει συνολικά η ζωή της νεολαίας που τσαλακώνεται στα ασφυκτικά πλαίσια του συστήματος!

Είναι δύναμη που προτάσσει την λογική αναζωογόνησης των φοιτητικών συλλόγων, μέσα από γενικές συνελεύσεις, μαζικά συντονιστικά γενικών συνελεύσεων. Παράλληλα, παλεύει για την συγκρότηση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου, το οποίο θα ενώνει το φοιτητικό με το εργατικό κίνημα. Προτείνει ένα μαχητικό πολιτικό σχέδιο για το ζήτημα των διαγραφών που θέλει να μετατρέψει τις σχολές σε κερδοφόρα επιχειρηματικά πεδία.

Η Attack στα ΑΕΙ , παλεύει για να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα των Τεμπών αλλά και την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και του σάπιου πολιτικού συστήματος. Παλεύει για να κρατικοποιηθεί ο σιδηρόδρομος και να λειτουργεί υπό τον έλεγχο των εργαζομένων! Για την ρήξη με την λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων, από την παιδεία μέχρι τις μεταφορές και όλα τα κοινωνικά αγαθά, αλλά και για μόρφωση, ελευθερίες και ζωή με αξιοπρέπεια! Εκφράζει θαρρετά ότι ο αντίπαλος είναι το κεφάλαιο, η ΕΕ, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και οι εκφραστές της πολιτικής τους.

Η Attack στα ΑΕΙ είναι η δύναμη που παλεύει για ειρήνη ενάντια στα πολεμικά σχέδια του κεφαλαίου και αναδεικνύει την ανάγκη για διεθνιστικό, αντιιμπεριαλιστικό και αντιπολεμικό αγώνα. Είναι δύναμη που παλεύει ενάντια στον σεξισμό και στην ομοφοβία, ενάντια σε κάθε μορφής διάκρισης, για έναν κόσμο πραγματικής ισότητας και ελευθερίας.