Απόφαση της συνέλευση της ΤΕ Ευόσμου-Κορδελιού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (9/7/2017)

Απόφαση της συνέλευση της ΤΕ Ευόσμου-Κορδελιού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (9/7/2017)

Συνεδρίασε η Τοπική Επιτροπή Ευόσμου-Κορδελιού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συζήτησε πάνω στην πρόταση σχεδίου απόφασης που κατατέθηκε, την ενημέρωση για τη συνεδρίαση του ΠΣΟ (18/6) και το άμεσο πρόγραμμα δράσης.

Αποφασίστηκε συγκεκριμένα η συμμετοχή στις προγραμματισμένες κινητοποιήσεις:

• ενάντια στους πλειστηριασμούς, στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης την Τετάρτη 12/7 και κάθε Τετάρτη του Ιούλη,
• στη συγκέντρωση ενάντια στην προκλητική για το λαό ανακήρυξη του οικονομικού αρχιδολοφόνου Γιούνκερ σε «επίτιμο διδάκτορα» την Πέμπτη 13/7, στις 6.30μμ, στο Λευκό Πύργο,
• στην απεργιακή συγκέντρωση ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας την Κυριακή 16/7, 10πμ, Τσιμισκή και Αριστοτέλους,
• στην απεργιακή συγκέντρωση στο χώρου του τουρισμού-επισιτισμού την Πέμπτη 20/7, 10 πμ στην πλ. Αριστοτέλους,

Παράλληλα θα πραγματοποιηθεί εξόρμηση στον Εύοσμο και το Κορδελιό με υλικό ενάντια στα μέτρα της 2^ης και 3^ης αξιολόγησης, των μνημονίων και της αντεργατικής πολιτικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΕΕ, ΔΝΤ.

Η συνέλευση της ΤΕ εκτιμά ότι η φετινή ανεξάρτητη εργατική κινητοποίηση στα εγκαίνια της ΔΕΘ μπορεί να αποτελέσει αγωνιστικό ορόσημο, πέρα από τη γραμμή του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά και τον κομματικό συνδικαλισμό του ΠΑΜΕ που δε βάζει τη γραμμή της ανατροπής. Μια κινητοποίηση στηριγμένη στα πρωτοβάθμια σωματεία, τις λαϊκές συνελεύσεις, τις πρωτοβουλίες αγώνα και αλληλεγγύης, με γραμμή σύγκρουσης και πλαίσιο ανατροπής της πολιτικής κυβέρνησης-κεφαλαίου-ΕΕ, ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και το ρατσισμό, με χαρακτήρα αλληλεγγύη στους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

Αποφασίστηκε επίσης η πραγματοποίηση στις αρχές του φθινοπώρου ανοιχτή σύσκεψη/εκδήλωση με θέμα την Πολιτική Πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την παρέμβαση στο λαϊκό-εργατικό κίνημα.

Η πολιτική απόφαση της συνέλευσης είναι η ακόλουθη:

Α.            Εκτίμηση της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης και του κινήματος

1.                   Το κλείσιμο της «δεύτερης αξιολόγησης», η συνέχιση της επιτροπείας μέχρι το 2060, δείχνουν ότι τα μνημόνια, η επιτροπεία και η καπιταλιστική επίθεση ενάντια στο λαό, δεν αποτελούν μια κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», αλλά μια κατάσταση μόνιμης βαρβαρότητας!

Στην εξωτερική πολιτική, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ ευθυγραμμίζεται απόλυτα με την επικίνδυνη και πολεμοκάπηλη πολιτική των ΗΠΑ / ΝΑΤΟ στην περιοχή. Ετοιμάζεται για νέες παροχές και διευκολύνσεις στις ΗΠΑ, με υπογραφή 10ετούς συμφωνίας για πλήθος νέων βάσεων και «διευκολύνσεων»,  πολιτική που εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους  για τον ελληνικό λαό.

Παρά την ψήφιση των νέων μνημονίων, η κατάσταση δεν σταθεροποιείται. Αντίθετα η  φθορά του ΣΥΡΙΖΑ είναι διαρκής και αναπτυσσόμενη και μπορεί στο άμεσο διάστημα  να επιταχυνθεί, χωρίς τα κέρδη που καταγράφει η ΝΔ να φαίνονται ικανά για την ώρα να δημιουργήσουν ένα ισχυρά ανερχόμενο ρεύμα ή οι αναιμικές προσπάθειες ανασυγκρότησης της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης» να έχει αποτέλεσμα.

Στον εργατικό λαϊκό κόσμο που στήριξε το ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί η οργή μαζί με μια αίσθηση απογοήτευσης, κοροϊδίας και διάψευσης. Μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι είμαστε στην αρχή μιας νέας καμπής στο αστικό πολιτικό σύστημα, όπου η συζήτηση και οι σχεδιασμοί για τη «μετά ΣΥΡΙΖΑ» περίοδο έχουν ήδη ξεκινήσει, χωρίς οι σχεδιασμοί επί χάρτου των αστικών κέντρων να έχουν εύκολες απαντήσεις.

2.                   Οι αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα και οι πανεργατικές απεργίες και διαδηλώσεις έδειξαν ότι υπάρχει μια αργή, αλλά αισθητή τάση ανάκαμψης του κινήματος. 

Χωρίς να έχει ξεπεραστεί οριστικά η δύσκολη κατάσταση που βρέθηκε μετά το 2015 το κίνημα, οι κινητοποιήσεις δεν σταμάτησαν σε σημαντικά μέτωπα όπου εκδηλωνόταν η επίθεση (υγεία, εμπόριο, ορισμένα εργοστάσια κ.λπ.),  ενώ την τελευταίο ειδικά περίοδο ορισμένα πρωτοπόρα κομμάτια της τάξης (ΟΤΑ, Ναυτεργάτες, εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, ελαστικά απασχολούμενοι, μετανάστες όπως στην Κ. Γεωργίου), κινούνται πιο μαζικά και  αποφασιστικά.

Ειδικά η απεργία των 11 ημερών στους Δήμους ενάντια στην απόλυση χιλιάδων συμβασιούχων είναι ένα πρελούδιο για τις μάχες που θα ακολουθήσουν. Στέλνει ισχυρό μήνυμα ότι η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να παλεύει κόντρα σε όλους, όσοι προσπαθούν να την πείσουν να αποδεχτεί μοιρολατρικά το ατελείωτο μνημονιακό σφαγείο.  Υποχρέωσε την κυβέρνηση σε μια πρώτη αναδίπλωση, που αφήνει ανοιχτό το μέτωπο για το επόμενο διάστημα.

Η μάχη για μαζικές προσλήψεις συνεχίζεται και είναι κεντρική, όχι μόνο για τους εργαζόμενους στους Δήμους, αλλά και στα νοσοκομεία και τα σχολεία, σε όλο το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Μαζί με τις μάχες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, συνολικά τις μάχες για να ξηλώσουμε παλιά και νέα μνημόνια.

Πρωτοστατούμε παράλληλα στις μάχες ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες, την εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο, τις μάχες για να υπερασπίσουμε δημοκρατικά δικαιώματα, ελεύθερους χώρους κ.λπ.

Το προηγούμενο διάστημα δόθηκαν πολύ σημαντικές αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές μάχες, έγιναν ορισμένα βήματα στην ανάπτυξη του αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος (κινητοποίηση για τα Ίμια, ενάντια στην επίσκεψη Νεντανιάχου) συνολικά όμως η ανάπτυξή του -και η δράση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ- παραμένει κάτω από τις ανάγκες και τους τεράστιους κινδύνους της περιόδου.

Πολύ σημαντική ήταν η ανάπτυξη του κινήματος κατά των πλειστηριασμών στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και τις άλλες πόλεις. Το κίνημα αυτό πρέπει να δυναμώσει πολύ περισσότερο, μπροστά στην κλιμάκωση  της οικονομικής βία και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.

3.                   Η δική μας απάντηση στο ερώτημα της επόμενης μέρας δεν περιορίζεται στην πολιτική ήττα της κυβέρνησης, αλλά στο δυνάμωμα του εργατικού κινήματος και της «Άλλης αριστεράς», στην όξυνση  της κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος και του αδύνατου κρίκου του που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, στην «αποσταθεροποίηση» της επίθεσης, το κέρδισμα των λαϊκών στρωμάτων με το πρόγραμμα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής.

Αυτή η πορεία προϋποθέτει ολόπλευρη στήριξη όλων των αγώνων και κλιμάκωσή τους, ουσιαστικά σημαντικά βήματα στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε ρήξη με τον υποταγμένο κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό, ενίσχυση του «από τα κάτω» οριζόντιου συντονισμού, στην κατεύθυνση της οικοδόμησης ενός μαζικού, πλατιού και διευρυνόμενου κέντρου πρωτοβουλιών και αγώνα στο εργατικό –και συνολικότερα στο λαϊκό- κίνημα, που να σχεδιάζει και να δρα με τρόπο που θα υπερβαίνει την παραλυτική στάση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, συστράτευση όλων των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτή την κατεύθυνση.

Β. Αποτίμηση της δράσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από το προηγούμενο ΠΣΟ

4.                   Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το προηγούμενο χρονικό διάστημα ανέπτυξε μια πιο συστηματική κινηματική και πολιτική δράση. Έδρασε σε σημαντικά μέτωπα του εργατικού και λαϊκού κινήματος, ανέλαβε πρωτοβουλίες κοινής δράσης. Ενίσχυσε την αυτοτελή πολιτική της παρέμβαση, προωθώντας τόσο την πρωτοβουλία για το «αγωνιστικό μέτωπο ρήξης ανατροπής» που απευθυνόταν σε όλη την Αριστερά, όσο και αυτήν για «έναν  κοινό πολιτικό βηματισμό, την κοινή δράση, το διάλογο και την πολιτική συνεργασία των αντικαπιταλιστικών, αντιιμπεριαλιστικών, αντιΕΕ δυνάμεων και των δυνάμεων της ανατροπής», που απευθυνόταν στις δυνάμεις αντικαπιταλιστικού, αντιιμπεριαλιστικού, αντιδιαχειριστικού προσανατολισμού.

5.                   Στα πλαίσια της λογικής για την προώθηση του «αγωνιστικού μετώπου ρήξης / ανατροπής», η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανέλαβε ή συμμετείχε σε σημαντικές αγωνιστικές πρωτοβουλίας, όπως η αντιπολεμική / αντιεθνικιστική διαδήλωση με αφορμή τα Ίμια, η μεγάλη αντιρατσιστική διαδήλωση στις 18 Μάρτη, οι αντιΕΕ διαδηλώσεις με σύνθημα «έξοδος από την ΕΕ» και συμμετοχή μεγάλου φάσματος αριστερών δυνάμεων στις 30.3. Με βάση την πρόταση για την κοινή δράση ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης  πραγματοποιήθηκαν  συναντήσεις με την ΛΑΕ, ενώ το ΚΚΕ  αρνήθηκε την συνάντηση με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ την ίδια στιγμή που συναντιέται χωρίς πρόβλημα με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Παρά τα σημαντικά βήματα που έγιναν  η «κοινή δράση» δεν ήταν στο αναγκαίο επίπεδο.

6.                   Παράλληλα το προηγούμενο διάστημα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεδίπλωσε την πολιτική της πρόταση:

«Για ένα κοινό πολιτικό βηματισμό, την κοινή δράση, τον διάλογο και την πολιτική συνεργασία των αντικαπιταλιστικών, αντιιμπεριαλιστικών, αντι-ΕΕ δυνάμεων και των δυνάμεων της ανατροπής. Για την ανατροπή της επίθεσης και την ταξική ανασυγκρότηση του κινήματος. Για το κίνημα και την Αριστερά της ανατροπής».

Στο πλαίσιο αυτό αντιπροσωπείες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συναντηθήκαν και συζητήσαν με μια σειρά οργανώσεων και δυνάμεων της Αριστεράς. Οργανώθηκαν τοπικές εκδηλώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πανελλαδικά ενώ πραγματοποιήθκε και μια ημερίδα διαλόγου με πολλές από αυτές τις δυνάμεις, για την κρίση της ΕΕ και την ανάγκη ρήξης και αποδέσμευσης από αυτήν.

Συνολικά για τη δράση μας το προηγούμενο διάστημα, ο πρώτος απολογισμός είναι θετικός, τόσο για την πρόταση της «πολιτικής συνεργασίας», όσο και αυτή της «κοινής δράσης». Οι προτάσεις και οι πρωτοβουλίες αυτές είχαν θετική ανταπόκριση σε σημαντικό κομμάτι αγωνιστών της βάσης, καθώς «συνδέονται» και επικοινωνούν με τις αναζητήσεις προς τα αριστερά ενός τμήματος  που έχει εγκαταλείψει το ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να υπερβεί τα αδιέξοδα άλλων ρεφορμιστικών προτάσεων και αναζητά στην κατεύθυνση μιας σύγχρονης αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς.  Βοήθησαν να ξεδιπλωθούν πρωτοβουλίες κοινής δράσης μέσα στο κίνημα και να ανοίξει περισσότερο η συζήτηση για την εναλλακτική προοπτική. Για την ανάγκη ενός μεταβατικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος που συνδέει τους σημερινούς αγώνες και διεκδικήσεις με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα.  

• Παρόλα αυτά διαπιστώνουμε ότι στα πλατιά ρεύματα που εγκαταλείπουν το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τις δυνάμεις που προέρχονται από αυτόν, η πολιτική και οργανωτική ρήξη δε σημαίνει αυτόματα και ιδεολογική μετατόπιση προς μια πιο βαθιά αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Πολλά ζητήματα παραμένουν αξεκαθάριστα και θολά, συνυπάρχουν αριστερές αντικαπιταλιστικές και διαχειριστικές/ ρεφορμιστικές αντιλήψεις.
• Ανάμεσα στις οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις, χωρίς να έχουνε ξεπεραστεί πλήρως οι προγραμματικές διαφορές, αναδείχθηκε η δυνατότητα μιας συμφωνίας πάνω σε στόχους του προγράμματος της πολιτικής πρότασης, χωρίς όμως να αποτυπώνεται μια αντίστοιχη συμφωνία πάνω στο σχέδιο, τις δυνάμεις και τις πρωτοβουλίες που μπορούν να οδηγήσουν στην πολιτική συνεργασία των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής αντιΕΕ Αριστεράς. 

Αρνητικό σημείο στην αποτίμησή μας είναι ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός ΤΕ που δεν έγιναν εκδηλώσεις και επιπλέον σε αρκετές περιπτώσεις οι εκδηλώσεις δεν οργανώθηκαν με έναν τρόπο ανοιχτό προς το -ανεξάρτητο κυρίως- δυναμικό που αναζητά προς τα αριστερά και δεν είχαν συνέχεια, παρά το γεγονός ότι όπου πήγαμε με αυτόν τον τρόπο (Περιστέρι, Ίλιον -Πετρούπολη) είχαν αξιοπρόσεκτη επιτυχία.

Η εκτίμηση των παραπάνω δυσκολιών είναι απαραίτητη για να μην υπάρχει ούτε απογοήτευση και παραίτηση, ούτε σεχταρισμός και ανυπομονησία προκειμένου να προχωρήσει πολύ πιο τολμηρά το άνοιγμα, η πρωτοβουλία και η πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με συνείδηση ότι η πορεία «κερδίσματος» των δυνάμεων αυτών με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, δεν είναι ένα μονόπρακτο αλλά απαιτείται σταθερή και υπομονετική δουλειά.

7.                   Σχετικά με την στάση των  άλλων δυνάμεων της αριστεράς αυτή την περίοδο:

• Η ηγεσία του ΚΚΕ, μέσα από το 20^ο Συνέδριο βάθυνε τον προηγούμενο προσανατολισμό του, που συμπυκνώνεται στην άρνηση του αγώνα για τους πολιτικούς στόχους που έρχονται σε συνολική ρήξη με την αστική πολιτική στο σήμερα, όπως η  ρητή άρνηση  να υιοθετηθεί ο στόχος για ρήξη / έξοδο από την ΕΕ και η παραπομπή του στην περίοδο μετά τη λαϊκή εξουσία, η λαθεμένη ταύτιση των αντιφατικών αντιΕΕ ρευμάτων που αναπτύσσονται στους λαούς της Ευρώπης με τον αστικό ακόμα και ακροδεξιό ευρωσκεπτικισμό κ.α. Με την πολιτική αυτή το ΚΚΕ δε συμβάλλει να ωριμάσει και να οικοδομηθεί μια «εναλλακτική λύση» στον μονόδρομο του κεφαλαίου και της ΕΕ.
• Η ηγεσία της ΛΑΕ παρόλο που καταρχήν αποδέχεται την ανάγκη της κοινής δράσης μέσα στο κίνημα, στην πράξη η βασική της προτεραιότητα είναι η συγκρότηση ενός πολιτικού μετώπου με κεντρικό στόχο τις εκλογές και κριτήριο την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Ενός μετώπου «αντιμνημονιακού, πατριωτικού, δημοκρατικού» μαζί με δυνάμεις από την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου μέχρι το ΕΠΑΜ, δυνάμεις συντηρητικές που ούτε καν αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερές. Οι προτάσεις της ΛΑΕ για τη «μετάβαση στο εθνικό νόμισμα» έχουν στον πυρήνα τους την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας της οικονομίας», την «παραγωγική ανασυγκρότηση» και κινούνται περισσότερο σε μια λογική ενός «νέου κοινωνικού συμβολαίου» με δυνάμεις του κεφαλαίου, παρά στη ρήξη μαζί του. Αρνείται τη συμβολή της στις πρωτοβουλίες «από τα κάτω» συγκρότησης ενός άλλου κέντρου αγώνα στο εργατικό κίνημα.

8.                   Συνεχίζουμε τον αγώνα για την ανατροπή της κυβερνητικής μνημονιακής επίθεσης και των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων  ΕΕ-ΔΝΤ του κεφαλαίου με βασικά συνθήματα:

Παλεύουμε:

• Για να βελτιωθεί άμεσα η ζωή των εργαζόμενων, της νεολαίας, του λαού. Να ανατραπούν παλιά και νέα μνημόνια, να μην εφαρμοστούν τα ψηφισμένα μέτρα κοινωνικής γενοκτονίας της πρώτης και δεύτερης αξιολόγησης, αντίθετα, με τους μαχητικούς αγώνες και απεργίες να κερδίσουμε αυξήσεις, μαζικές προσλήψεις με σταθερές σχέσεις απασχόλησης και πλήρη δικαιώματα. Διαγραφή του χρέους, την έξοδο από την ΕΕ.
• Για την υπεράσπιση της ειρήνης, ενάντια στην αντιδραστική κυβερνητική πολιτική, τον ιμπεριαλισμό και τους πολέμους, τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων. Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες/ Όχι στο ρατσισμό/  Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ.
• Για να απελευθερωθεί ο λαός από τα δεσμά της ΕΕ και του ΔΝΤ. Εργατική / λαϊκή απελευθέρωση  από τη διαρκή υποδούλωση και την επιτροπεία, την εργοδοτική δεσποτεία, τον κρατικό αυταρχισμό.

Ο στόχος μας είναι  να ανατραπεί η επιβολή των μέτρων, να ηττηθεί και τελικά να ανατραπεί η πολιτική της κυβέρνησης με τη δύναμη του λαϊκού ξεσηκωμού. Να βαθύνει η  κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, που σημαίνει όχι  μόνο εγκατάλειψή του από τις εργατικές και λαϊκές μάζες που τον στήριξαν, αλλά  στροφή του κόσμου αυτού προς τα αριστερά, απόκρουση του ψευτοδιλήμματος «στηρίξτε Τσίπρα να μην έρθει ο Μητσοτάκης», βαθύτερη συνειδητοποίηση των αιτιών της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, ανώτερη οργάνωση της εργατικής τάξης και του λαού, προσέγγιση των ιδεών και του προγράμματος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής.

9.                   Στο επίπεδο των αγώνων και του μαζικού κινήματος επιδιώκουμε τη συμβολή στην ανάπτυξη, την κλιμάκωση και το συντονισμό των απεργιακών αγώνων ενάντια στο 4^ο μνημόνιο  και συνολικά στις επιθέσεις των καπιταλιστών. Δεν υποτιμούμε κανέναν αγώνα οργανώνουμε την αλληλεγγύη, την κοινή δράση. 

Παρεμβαίνουμε πολιτικά σε κεντρικούς χώρους και κλάδους όπως:

Στους  ΟΤΑ και τους άλλους κλάδους της ελαστικής απασχόλησης. Στους φορείς που εντάσσονται στο ΤΑΙΠΕΔ και τα υπό ιδιωτικοποίηση δημόσια αγαθά (ενέργεια, νερό κ.λπ.). Στους ναυτεργάτες και στους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες. Στη μεγάλη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στον κλάδο του τουρισμού-εστίασης στις 20 Ιούλη. Στη μάχη στο εμπόριο για να μην περάσει η κόλαση της 7ήμερης απασχόλησης.

Πρωτοστατούμε  στις μάχες:

Της αντιπολεμικής, αντιιμπεριαλιστικής, διεθνιστικής δράσης. Της αντιρατσιστικής και αντιφασιστικής πάλης. Στήριξη της μάχης για να καταδικαστεί η ναζιστική ΧΑ. Των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Της ιδιωτικοποίησης - κατάληψης από το κεφάλαιο του χώρου. Της αντιμετώπισης των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Της αλλαγής του πλαισίου της ΤΑ και του «νέου Καλλικράτη».

10.               Συνεχίζουμε τις πρωτοβουλίες μας πάνω στη βάση της πολιτικής πρότασης για τον κοινό βηματισμό, το διάλογο και την κοινή δράση αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστικής, αντιδιαχειριστικής αριστεράς με έμφαση κυρίως στη συσπείρωση αγωνιστών και συζήτηση με τις οργανωμένες δυνάμεις που είναι πιο ανοιχτές στη μετωπική δράση για τις κατάλληλες μορφές συνέχισης του διαλόγου.  

Σε αυτά τα πλαίσια συνεχίζουμε την προσπάθεια για να οργανώσουμε τοπικές εκδηλώσεις πανελλαδικά αξιοποιώντας τη θετική εμπειρία από όσες έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Παράλληλα οργανώνουμε μεγάλη κεντρική εκδήλωση για την πολιτική μας πρόταση στα τέλη Σεπτέμβρη στην Αθήνα, επιδιώκοντας να αποτελέσει ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός που θα συσπειρώσει όχι μόνο τα χιλιάδες μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και όλους τους αγωνιστές και τις δυνάμεις στους οποίους απευθύνεται η πολιτική μας πρόταση, που παλεύουν ενάντια στις κυβερνητικές επιθέσεις αναζητώντας τους δρόμους της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, που ξεπερνάνε τις αυταπάτες και τις διάφορες προτάσεις φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού.

Τονίζουμε ότι η πρότασή μας δεν έχει σχέση με εκλογικούς σχεδιασμούς.

Η πολιτική πρόταση συνεργασίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανταποκρίνεται στις ανάγκες μιας ανατρεπτικής πορείας και περιλαμβάνει εκείνους τους στόχους και τα αναγκαία όρια που μας διαχωρίζουν από την αστική πολιτική και τις λογικές «φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού». Οι όποιες εκλογικές προτάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχαν και έχουν πάντα σα βάση τους την πολιτική μας πρόταση σε κάθε συγκεκριμένη συγκυρία σε ότι αφορά το περιεχόμενο, την κατεύθυνση και τις δυνάμεις που απευθύνεται. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προωθεί η ίδια το διάλογο μεταξύ όλων των δυνάμεων της μαχόμενης Αριστεράς με σκοπό την οργάνωση της κοινής δράσης στο μαζικό κίνημα ή του πολιτικού συντονισμού μεταξύ τους σε πολιτικές μάχες (π.χ. αντιπολεμική πάλη, δημοκρατικά ζητήματα, αντι-ΕΕ πάλη) και ανταποκρίνεται σε κάθε αντίστοιχη πρόσκληση. Δε θα ενταχθεί  σε μόνιμες μορφές συσπείρωσης, διαλόγου, φόρουμ κ.ά., που αποσκοπούν στην προώθηση του «αντιμνημονιακού, πατριωτικού, δημοκρατικού μετώπου», σε πολιτικά ή εκλογικά μέτωπα ή σε εφόλης της ύλης πολιτικές συνεργασίες.

11.               Προωθούμε  τις συσπειρώσεις πάνω στα επιμέρους μέτωπα με κεντρική πολιτική σημασία.  Βασικό ζήτημα σε αυτή την κατεύθυνση η συμβολή μας στη ΔΙΕΕΞΟΔΟ.

12.               Επιβεβαιώνεται η απόφαση του προηγούμενου ΠΣΟ να οργανωθεί στην Αθήνα διάσκεψη για τον Οκτώβρη με διεθνείς συμμετοχές για τα 100 χρόνια του Οκτώβρη και καλείται η ΚΣΕ άμεσα να την οργανώσει.

13.               Σχετικά με τα προβλήματα στη δημόσια παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που εμφανίστηκαν το προηγούμενο διάστημα, η ΚΣΕ, στα πλαίσια και της πορείας για την ερχόμενη Συνδιάσκεψη, καλεί τις οργανώσεις και τους αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να συζητήσουν για το πώς θέλουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ώστε να παρεμβαίνει πιο αποτελεσματικά στην πολιτική πάλη, με κριτήριο το σεβασμό στο μετωπικό χαρακτήρα του εγχειρήματος όσο και στην πλειοψηφία όταν προκύπτουν άλυτες διαφορές.

Εύοσμος, 9 Ιούλη 2017