Στην Ευρωπαϊκή Ένωση περνάμε καλά και αυτό φαίνεται στα δημοψηφίσματα

Μετά το ελληνικό και βρετανικό ΟΧΙ ήρθε και το ιταλικό για να βυθίσει σε μεγαλύτερη κρίση την ΕΕ. 

Η Ιταλία μπαίνει, με τη σειρά της, σε πολιτική κρίση με τον Ματέο Ρέντσι, να ακολουθεί το παράδειγμα Κάμερον και, να παραιτείται και την ιταλική οικονομία, ο "μεγάλος ασθενής" της ΕΕ με τις ιταλικές τράπζες να "κτυπάνε κόκκινο στα χρέη" έχοντας στα χαρτοφυλάκια τους το ένα τρίτο των κόκκινων δανείων ολόκληρης της ΕΕ, να παραπαίει.

 

Παντού σε όλη την Ευρώπη, και όπου στήνονται κάλπες, η συντριπτική πλειονότητα των λαών λέει ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ στην ΕΕ των μνημονίων και του ρατσισμού. 

 

Και στην Ιταλία η άρχουσα τάξη στήριξε με όλες της τις δυνάμεις το ΝΑΙ. Με το ΝΑΙ ήταν ο ιταλικός ΣΕΒ (Confindustria), τα κόμματα της κεντροαριστεροδεξιάς διακυβέρνησης με μπροστάρη το Δημοκρατικό Κόμμα του Ρέντζι και οι Βρυξέλλες με μπροστάρη τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Παρά την προσπάθεια των κυρίαρχων δυνάμεων να χρεώσουν το ΟΧΙ  στην ακροδεξιά και τον εθνικισμό υπέρ του τάχθηκαν τα εργατικά συνδικάτα, με κυριότερο την Γενική Συνομοσπονδίας CGIL, αλλά και δυνάμεις της ιταλικής αριστεράς. 

 

Το ΟΧΙ, και στην Ιταλία, είναι πάνω από όλα το αποτέλεσμα της απογοήτευσης, του μίσους και των αντιστάσεων που η ιταλική εργατική τάξη και ο λαός νοιώθει ενάντια στην πολιτική της βάρβαρης λιτότητας, των περικοπών, που εφάρμοσε και ο Ματέο Ρέντσι στο όνομα και τη πλήρη στήριξη των Βρυξελλών, με αιχμή τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην εργασία το 2014 και είχε ξεσηκώσει κύμα πανεργατικών απεργιών και αγώνων. 

 

Το ιταλικό ΟΧΙ φέρνει πιο κοντά έναν νέο και ακόμα μεγαλύτερο κύκλο κρίσης στην ευρωζώνη και στην ΕΕ. Αποτελεί τουλάχιστον ανέκδοτο ότι μία μέρα μετά το ιταλικό ΟΧΙ, στο Γιούρογκρουπ η Ελλάδα έπειρνε υποσχέσεις για ελάφρυνση του χρέους το 2030 (!). Η πραγματικότητα είναι ότι δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει. Και γι' αυτό η ιταλική άρχουσα τάξη και οι Βρυξέλλες θα παίξουν όλα τα γνωστά χαρτιά εκβιασμών και παρεμβάσεων για να κάνουν το ιταλικό ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Ο Τσίπρας τους έδειξε ότι μπορούν να ελπίζουν σε κάτι τέτοιο αλλά λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Η ιταλική εργατική τάξη έχει μεγάλες και ιστορικές εμπειρίες μαχών και ανατροπών. Αυτό το ΟΧΙ ελπίζουμε ότι θα κάνει το "εργαστήριο του κινήματος" να πάρει και πάλι μπροστά.

 

 

Συνεχίσουμε τη μάχη για ρήξη - αποδέσμευση από την ΕΕ, για μια Ευρώπη του διεθνισμού, της ειρήνης και της αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων, με τους εργαζόμενους στα ηνία της κοινωνίας και της οικονομίας.