ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Δημόσιες αστικές συγκοινωνίες στην υπηρεσία των λαϊκών και εργατικών αναγκών. Η μόνη λύση για τον ΟΑΣΘ

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ

Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΑΣΘ

Η κρίση του ΟΑΣΘ δημιουργεί μια εφιαλτική κατάσταση για τους εργαζόμενους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους άνεργους και την νεολαία που χρησιμοποιούν καθημερινά τις αστικές συγκοινωνίες. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ιδιωτικοποίησης ενός κοινωνικού αγαθού απαραίτητου στην καθημερινή ζωή, ειδικά για τα εργατικά και λαϊκά φτωχά στρώματα της Θεσσαλονίκης. Αποδείχτηκε ότι χωρίς μονοπωλιακή θέση και βαρβάτη κρατική επιχορήγηση δεν θα μπορούσε να υπάρχει επιχειρηματικό κέρδος. Παράλληλα η μονοπωλιακή θέση αξιοποιείται για πρόσθετη κερδοφορία μέσα από σχήματα όπως ο συνεταιρισμός ιδιοκτησίας μετόχων κ.α που νοικιάζει υποδομές στον ΟΑΣΘ. Η περίφημη ικανότητα της αγοράς και του ιδιωτικού τομέα να προσφέρει υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα αποδείχτηκε παραμύθι. Ένα παραμύθι που ο λαός της Θεσσαλονίκης το έχει πληρώσει ακριβά για δεκαετίες.

Η απλήρωτη εργασία του προσωπικού του ΟΑΣΘ είναι απαράδεκτο φαινόμενο και η καταβολή των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους πρέπει να μπαίνει σε προτεραιότητα και όχι τα μερίσματα και τα κέρδη των μετόχων. Πρέπει να καταπολεμηθεί αυτή η διαδεδομένη πρακτική της εργοδοσίας στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα να αφήνει απλήρωτους τους εργαζόμενους μεταφέροντας σε αυτούς το βάρος της χαμένης κερδοφορίας από την κρίση. Πρέπει όμως να δοθεί λύση ουσιαστική και σταθερή που δε θα αθωώνει την εργοδοσία και την πρακτική της να ζητά την κρατική ενίσχυση πότε για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι πότε για να μην ακριβύνει περισσότερο το εισιτήριο. Είναι παράλληλα προκλητική για την κοινωνία η επίσημη θέση του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι στοχευμένες διαρροές μελών του περί παχυλών αμοιβών των εργαζομένων (που δεν ισχύει για την πλειοψηφία αυτών) και “προνομίων”.  Η στάση αυτή θυμίζει τις χειρότερες μέρες του “κοινωνικού αυτοματισμού” των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, καλλιεργώντας τον ενδοεργατικό εμφύλιο στην κοινωνία.

Είναι αδιέξοδος όμως και ο δρόμος του σωματείου του ΟΑΣΘ που αφήνει στο απυρόβλητο ουσιαστικά την εργοδοσία και τα συμφέροντά της, την οποία και έχει στηρίξει σε κάθε διαμάχη της με την κοινωνία για τα ακριβά εισιτήρια και τους εξευτελιστικούς ελέγχους.  Σε μια στιγμή που γίνονται καθεστώς οι αμοιβές 300-600 ευρώ για την πλειοψηφία των εργαζομένων, οι συντάξεις πετσοκόβονται και φοιτητές αναγκάζονται ακόμα και να διακόψουν τις σπουδές τους λόγω κόστους ζωής, η τιμολογιακή πολιτική του ΟΑΣΘ αλλά και τα συνεχόμενα επεισόδια ακραίων τραμπουκισμών από ελεγκτές και οδηγούς απαιτούν την άμεση καταδίκη και από την πλευρά του σωματείου εργαζομένων του ΟΑΣΘ. Μπροστά στην απαράδεκτη πρόταση της διοίκησης για μειώσεις μισθών των εργαζομένων, είναι εξίσου λανθασμένη η αντιπρόταση του σωματείου για αύξηση του εισιτηρίου στα 1,40 ευρώ. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από την αντιλαϊκή πολιτική της εταιρείας. Μπορούν να νικήσουν αν οργανώσουν τον αγώνα τους από τα κάτω, ξεπεράσουν την ηγεσία του σωματείου που αναζητά συμβιβασμούς με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, και συντονίσουν τον αγώνα με τους υπόλοιπους εργαζόμενους που παλεύουν για να μην αφεθούν στα χέρια των ιδιωτών δημόσια αγαθά όπως το νερό, το ρεύμα, οι συγκοινωνίες. Αντίθετα, η πλήρης ταύτιση με την διοίκηση και τους μετόχους δείχνει και το κατάντημα του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Στην περίπτωση μάλιστα του ΟΑΣΘ το σωματείο των εργαζομένων εδώ και δεκαετίες έχει μετατραπεί σε βραχίονα της διοίκησης, έχει γίνει και το ίδιο μέτοχος και υπερασπίζεται όχι μόνο την αντιλαϊκή πολιτική της εταιρείας αλλά και την αποικιοκρατική σύμβαση που ισχύει από την δεκαετία του '50.

Αυτή η σύμβαση πρέπει πράγματι να καταργηθεί, αλλά η λύση δεν μπορεί να είναι η είσοδος άλλων ιδιωτών “επενδυτών”. Κοροϊδεύει την κοινωνία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όταν δήθεν απορρίπτει το μοντέλο λειτουργίας του ΟΑΣΘ και θέλει να περάσει σε δημόσιο φορέα. Λίγες μόνο μέρες μετά την υπογραφή του 4ου μνημονίου, που μεταξύ άλλων ξεπουλάει κάθε δημόσια υποδομή και αυξάνει τέλη, διόδια, λογαριασμούς, είναι αστεία η προσπάθεια του Σπίρτζη να προτείνει φορέα με συμμετοχή των χρεοκοπημένων δήμων. Αν η κυβέρνηση απέρριπτε την ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών και των μέσων μαζικής μεταφοράς,  δε θα ξεπουλούσε τους σιδηροδρόμους (όπου η έλλειψη προσωπικού και συντήρησης οδηγεί σε τραγωδίες όπως αυτή στο Άδενδρο) και την Εγνατία οδό με τη συνοδεία 11 νέων σταθμών διοδίων!

Η κρίση του ΟΑΣΘ είναι μέρος της ευρύτερης επίθεσης στις δημόσιες μεταφορές που κινείται πάνω στο συνηθισμένο σχέδιο των καπιταλιστών όταν αφορά δημόσιο αγαθά : Εγκαταλείπουν την όποια υπηρεσία στην τύχη της, μειώνουν και υποβαθμίζουν το παραγόμενο κοινωνικό έργο, στην συνέχεια με την βοήθεια των καθεστωτικών ΜΜΕ την κατασυκοφαντούν, την διαλύουν ολοσχερώς και στο τέλος την χαρίζουν στους ιδιώτες. Όλα αυτά συνοδεύονται από το τσάκισμα των εργαζομένων και των εργασιακών σχέσεων και την νομιμοποίηση κάθε ρεμούλας και απατεωνιάς προηγούμενων κυβερνήσεων ώστε να καταστήσουν τις μεταφορές ζημιογόνες. Παρά το “ειδικό” καθεστώς του ΟΑΣΘ που είναι τριτοκοσμικό, η πρόθεση της κυβέρνησης είναι σαφής και καταλήγει στην ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών και στην είσοδο άλλων ιδιωτών.

Το πρόβλημα, επομένως με την κρίση του ΟΑΣΘ δε θα λυθεί αν έρθει ένας «μεγάλος επενδυτής» από ελληνικά και ξένα μονοπώλια αντί για το σημερινό πολυμετοχικό σύστημα που στην εποχή του μνημονίου θεωρείται ξεπερασμένο από το κεφάλαιο. Πρόκειται εξάλλου για σχεδιασμό που ξεκίνησε να υλοποιείται ήδη από την προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, η οποία μιλούσε για νοικοκύρεμα κλπ. Έτσι ίσως εξηγείται και η όψιμη αγανάκτηση όσων στήριζαν μέχρι τώρα το σημερινό καθεστώς στον ΟΑΣΘ ή αδιαφορούσαν για την εκμετάλλευση και την ταλαιπωρία του λαού της Θεσσαλονίκης.

Η μόνη λύση για εξασφαλιστούν φτηνές, ποιοτικές και οικολογικές αστικές συγκοινωνίες, με διασφάλιση των θέσεων εργασίας και δημιουργίας νέων είναι η κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ, με διασφαλισμένο τον κοινωνικό και εργατικό έλεγχο. Η μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αστικές συγκοινωνίες και τρένο, είναι δημόσιο αγαθό και μόνο δημόσιος φορέας μπορεί να το διασφαλίσει.

• Άμεση κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο
• Σταθερή πληρωμή όλων των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους. Να μπει τέλος στο αίσχος της απλήρωτης εργασίας στον ιδιωτικό τομέα
• Τα χρήματα της κρατικής χρηματοδότησης στους ιδιώτες να αξιοποιηθούν για την ανανέωση του στόλου των λεωφορείων και τη δρομολόγηση υπεραστικών λεωφορείων για τα δρομολόγια εκτός πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης.
• Προσανατολισμός σε οικολογική και φτηνή σε κόστος μετακίνηση. Να σταματήσει η διαδικασία εκκαθάρισης, διάλυσης και ξεπουλήματος της ΕΛΒΟ και να αξιοποιηθεί για κατασκευή και επισκευή των οχημάτων.
• Επαναχάραξη των δρομολογίων στη βάση των κοινωνικών αναγκών.
• Διασφάλιση των θέσεων εργασίας και προσλήψεις για να καλυφτούν οι ανάγκες
• Δωρεάν μετακίνηση για άνεργους, κοινωνικό εισιτήριο για μαθητές, φοιτητές, συνταξιούχους, εργαζόμενους που μετακινούνται προς τους χώρους δουλειάς τους, ευπαθείς ομάδες. Άμεσα ριζική μείωση του εισιτηρίου, με την προοπτική να γίνουν δωρεάν οι αστικές συγκοινωνίες για όλους