Εργατική – Λαϊκή έξοδος από ευρώ – ΕΕ

Του Δημήτρη Δεσύλλα*

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η πολιτική πάλη των εργαζομένων και της νεολαίας για έξοδο από ευρώ και ΕΕ, αποτελεί όρο για την επιβίωση και τη βελτίωση της ζωής τους.

Προϋπόθεση για την απελευθέρωσή τους από τη διαρκή και αιώνια σκλαβιά των μνημονίων, της ανεργίας, της φτώχειας, της αντιασφαλιστικής λεηλασίας, της φορομπηξίας, της αντιαγροτικής ΚΑΠ, της Ευρωκαταστολής, του Ευρωρατσισμού, της υπερχρέωσης στους τοκογλύφους δανειστές και του ξεπουλήματος όλης της δημόσιας περιουσίας.

Η ψήφος του Αγγλικού λαού έσπασε την ευρωτρομοκρατία, ότι δήθεν δεν υπάρχει ζωή έξω από τη φυλακή της ΕΕ.

Την ώρα που οι αντι-ΕΕ λαϊκές διαθέσεις παίρνουν πανευρωπαϊκές διαστάσεις και βαθαίνουν, είναι ανεπίτρεπτο η εγχώρια Αριστερά να στέκεται απέναντι, να τις βαπτίζει αντιδραστικό «Ευρωσκεπτικισμό», να τις χαρίζει στη Λεπέν και στον Τραμπ, να κινδυνολογεί – καταστροφολογεί για ενδεχόμενη αποπομπή της Ελλάδας από την ΕΕ (άρθρο Δ. Κουτσούμπα στην Εφημερίδα των Συντακτών, 24/3/17).

Στις συνθήκες αυτές η πολιτική πάλη για εργατική – λαϊκή έξοδο από ευρώ και ΕΕ γίνεται «λυδία λίθος» για κάθε πολιτική δύναμη της μαχόμενης Αριστεράς.

Αποτελεί συγκεκριμένη μορφή και εθνική συμβολή στο διεθνιστικό καθήκον για τη διάλυση της καπιταλιστικής – ιμπεριαλιστικής ΕΕ και την οικοδόμηση μιας άλλης, εργατικής σοσιαλιστικής διεθνοποίησης στην περιοχή μας, στην Ευρώπη, στον κόσμο.

Η πάλη για έξοδο από ευρώ και ΕΕ δεν μπορεί να ακυρώνεται, δηλαδή να παραπέμπεται στις καλένδες της «λαϊκής εξουσίας» χωρίς επανάσταση, όπως κάνει το ΚΚΕ.

Ούτε, φυσικά, να μένει στη μέση και να ευνουχίζεται (έξοδος μόνο από το ευρώ) με τη λογική των σταδίων ή για λόγους «πλατύτερων» πολιτικών συμμαχιών, όπως κάνει η ΛΑΕ.

Αντίθετα, αποτελεί προωθητικό στοιχείο για την κοινή δράση της μαχόμενης Αριστεράς στο λαϊκό κίνημα.

5/4/2017

*Ο Δημήτρης Δεσύλλας είναι μέλος του Π.Σ.Ο. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (πρώην Ευρωβουλευτής)

Πηγή: efsyn.gr