Απόφαση της Συνεδρίασης του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 17/4/2016

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΠΣΟ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

17/04/2016

Α. Ορισμένα νέα στοιχεία στην πολιτική κατάσταση.

ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΒΑΡΒΑΡΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ.

1. Ερχόμαστε μετά την Τρίτη Συνδιάσκεψη, μέσα σε ένα ορυμαγδό πολιτικών εξελίξεων να αποτιμήσουμε τις εξελίξεις αυτές και να πάρουμε μέτρα ανάπτυξης της πολιτικής και κινηματικής παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και υλοποίησης των αποφάσεων της Συνδιάσκεψής μας.

Σε ότι αφορά τις πολιτικές εξελίξεις το κεντρικό στοιχείο τους είναι ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον νέο γύρο της μνημονιακής επίθεσης κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ, ΔΝΤ, την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, την περιπλοκή και όξυνση όλων των πλευρών της κρίσης.

Η στενή σύνδεση του κοινωνικού ζητήματος, με αιχμή το νέο βάρβαρο μνημόνιο, η κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων (διαρκώς νέα μέτωπα αναζωπυρώνονται όπως πρόσφατα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ), η ένταση των πολεμικών συγκρούσεων, η όξυνση του δημοκρατικού προβλήματος, η νέα φάση του ζητήματος των προσφύγων μετά τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, η σύγκρουση με το ρατσισμό και τους φασίστες συνιστούν αναπόσπαστες πλευρές της πορείας όξυνσης της κοινωνικής και πολιτικής κρίσης και είναι αποτέλεσμα της επίθεσης του κεφαλαίου και της ΕΕ για την υπέρβασή της σε βάρος των εργαζομένων και των λαών.

Η αξιολόγηση και το 4^ο μνημόνιο που τη συνοδεύει περιλαμβάνει μία καταιγίδα βαριών αντιλαϊκών μέτρων και καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που θα κάνουν ακόμα πιο αβίωτη την φτώχεια, την ανεργία, και την κατάσταση οικονομικής εξαθλίωσης της εργατικής τάξης και του λαού. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση εφαρμόζει τα ήδη ψηφισμένα μέτρα, διατυμπανίζει με ιδιαίτερα συμβολικό τρόπο τις ιδιωτικοποιήσεις, ιδιαίτερα την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού στον Πειραιά, «επιχειρηματολογεί» για τον «αναπόφευκτο χαρακτήρα» της πολιτικής αυτής εμπεδώνοντας τη λογική της ΤΙΝΑ και του καπιταλιστικού μονόδρομου σε πλατιές λαϊκές μάζες.

Η κυβέρνηση δημαγωγεί σχετικά με τη διαπραγμάτευση που διεξάγει με το κουαρτέτο. Επιχειρεί έτσι να παγώσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια για την πολιτική της. Φέρεται να «εναντιώνεται» με το ΔΝΤ (που το προηγούμενο χρονικό διάστημα η ίδια καλούσε να είναι στο πρόγραμμα) και να «συμμαχεί» με τη Μέρκελ προκειμένου να αποφύγει τα χειρότερα μέτρα. Προχωρά σε μια επικοινωνιακού τύπου δήλωση – κίνηση για την κατάθεση νομοσχεδίων για ασφαλιστικό – φορολογικό στη Βουλή ενώ η διαπραγμάτευση είναι ακόμα ανοιχτή.

Στην πραγματικότητα ήδη έχει αποδεχθεί μια σειρά επώδυνων μέτρων, πολύ χειρότερων απ’ αυτά που η ίδια είχε εξαγγείλει. Πίσω από τις διαφωνίες μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων κρυβονται τα εντεινόμενα αδιέξοδα, η πλήρης αποτυχία των μνημονίων να βγάλουν τον ελληνικό καπιταλισμό από τη κρίση, γεγονός που ι επιδεινώνει την πολιτική αστάθεια και την κρίση στο στρατόπεδο το αντίπαλου. Όμως οι αντιθέσεις μεταξύ των «θεσμών» και η όποια αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών, δεν μπορεί να κρύψει ότι όλοι έχουν συμφωνήσει στην ανάγκη λήψης νέων μέτρων τουλάχιστο 6-9 δις €, ότι είμαστε σε μια κατάσταση επιβολής διαρκώς νέων μνημονίων, ότι η αστική επίθεση είναι παρούσα και κλιμακώνεται βίαια και χωρίς τέλος σε βάρος λαού κι εργαζόμενων.

Σύμφωνα με τα όσα ξέρουμε μέχρι τώρα, το νέο μνημόνιο περιλαμβάνει:

• Την αντισφαλιστική μεταρρύθμιση, κατάργησης κάθε κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, μετατροπής της σε μια «ανταποδοτική» ασφάλιση των συντάξεων πείνας.
• Το νέο φορολογικό με νέα φοροκαταιγίδα άμεσων και έμμεσων φόρων που συνεπάγονται σημαντική μείωση εισοδημάτων για τα λαϊκά στρώματα
• Το πούλημα των λεγόμενων «κόκκινων δανείων» στα κοράκια των χρηματαγορών, πράγμα που θα προκαλέσει μαζικούς πλειστηριασμούς και πρώτης κατοικίας, αλλά και χιλιάδες απολύσεις λόγω της βίαιης αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεων
• Το υπερταμείο ξεπουλήματος τα δημόσιας περιουσίας.
• Το προχώρημα συνολικά των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων (πχ εργαλειοθήκη ΟΟΣΑ) που σε συνδυασμό με τα μνημονιακά μέτρα προωθούν την απελευθέρωση των αγορών, την καταστροφή των μικρομεσαίων στρωμάτων, με τελευταίο παράδειγμα την κατάρρευση της γαλακτοπαραγωγής και την καταστροφή των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων.

Ένα επόμενο κύμα αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων θα έρθει με αφορμή τις ρυθμίσεις για το χρέος, ίσως το Φθινόπωρο

2. H αντιδραστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας την οποία ψήφισε και εφαρμόζει η κυβέρνηση στερεί το δικαίωμα των προσφύγων στο άσυλο, δημιουργεί στρατόπεδα συγκέντρωσης - φυλακές, προχωρά σε μαζικές απελάσεις στην "ασφαλή" Τουρκία. Η ΕΕ – φρούριο που προκαλεί μαζί με όλους τους ιμπεριαλιστές τους πολέμους και την καταστροφή, κλείνει τα σύνορα στην προσφυγιά.

Η μεγάλη κινητοποίηση αλληλεγγύης πλατιών λαϊκών στρωμάτων στους πρόσφυγες έχει αποτρέψει την μαζική επίδραση ρατσιστικών και ξενοφοβικών αντιλήψεων. Όμως η μάχη συνεχίζεται και σκληραίνει καθώς η κυβέρνηση επιχειρεί να μαντρώσει τους πρόσφυγες σε νέες «Αμυγδαλέζες», ελεγχόμενες από την αστυνομία και το στρατό με ταυτόχρονες επιθέσεις στο τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης. Μ’ αυτές τις επιθέσεις ανοίγει το δρόμο στους δολοφόνους φασίστες της Χρυσής Αυγής που χύνει ρατσιστικό δηλητήριο, παίζοντας τον βαθιά συστημικό της ρόλο, βγάζοντας λάδι τους ισχυρούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ, κυβερνήσεις) χτυπώντας τους αδύνατους και κατατρεγμένους, και αποτελώντας το μακρύ χέρι του κράτους, με στόχο να επιβληθεί η εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη που με τη πολιτική της ενισχύει τις προσπάθειες της ΧΑ, να σπάσει την απομόνωσή της, ενώ όπως φάνηκε σε πλήθος γεγονότων συνεχίζεται η προκλητική συνεργασία ΧΑ-σωμάτων ασφαλείας.

Επιχειρείται από τον αντίπαλο να τρωθεί το μεγάλο κύμα αλληλεγγύης που έδειξαν οι εργαζόμενοι στους πρόσφυγες και να υποχωρήσει εν όψει της έντασης της αντιδραστικής επίθεσης κυβέρνησης – ΕΕ – αστικού μπλοκ - κράτους και φασιστών. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η επίθεση χρειάζεται αναβάθμιση της δικής μας παρέμβασης σε όλα τα επίπεδα (ιδεολογικό, πολιτικό, πολιτισμικό) ώστε οι εργαζόμενοι (ντόπιοι και ξένοι) να ενωθούν σε ανώτερη βάση στην πάλη τους ενάντια σε κυβέρνηση-ΕΕ για να ανατρέψουν την πολιτική τους και να μην επικρατήσουν λογικές ενδοταξικής σύγκρουσης ενάντια σε πρόσφυγες και τους φτωχούς.

Γι’ αυτό από την πλευρά του κινήματος και της Αριστεράς πρέπει να αναβαθμιστεί ο αντικυβερνητικός, αντιΕΕ, αντιπολεμικός – αντιιμπεριαλιστικός του χαρακτήρας. Να συνδεθεί η μάχη για την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες με τη μάχη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, καθώς και με την ευρύτερη λαϊκή πάλη ενάντια στο 3^ο Μνημόνιο και τις διεκδικήσεις για τα εργατικά – κοινωνικά – δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων. Να ενισχυθεί τέλος, ο αντιφασιστικός προσανατολισμός και η αποκάλυψη του αντιδραστικού συστημικού ρόλου των φασιστών.

Αυτό το μέτωπο θα είναι ανοικτό όλη την επόμενη περίοδο. Η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας επιτείνει την αστάθεια και θα δημιουργήσει απρόβλεπτες εξελίξεις και στην ΕΕ, και στην Ελλάδα και στην Τουρκία, σε ένα ευρύ πεδίο ζητημάτων (από τις «προσφυγικές ροές» έως την όξυνση του γεωπολιτικού ανταγωνισμού στο Αιγαίο, όπως δείχνουν με τα απανωτά γεγονότα αντιπαραθέσεων στο Αιγαίο, αλλά και τον κίνδυνο εμπλοκής σε πολεμικές περιπέτειες στην Συρία και αλλού) όπως έγκαιρα είχε προειδοποιήσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πρέπει να υπάρξει από την πλευρά μας ετοιμότητα για κάθε είδους εξέλιξη.

3. Το διάστημα αυτό οξύνθηκε το πρόβλημα της δημοκρατίας. Πρώτα από όλα με τις βίαιες απελάσεις μεταναστών και όλη την στάση παραβίασης στοιχειωδών δικαιωμάτων τους που ακολουθεί η κυβέρνηση. Την πρωτοφανή καταδίκη αγωνιστών από το κίνημα για τον στρατό, που ούτε με τους Σαμαροβενιζέλους δεν είχε γίνει. Η ξεδιάντροπη στάση της εργοδοσίας στους τόπους δουλειάς (πχ επιβολή φριχτών εργασιακών σχέσεων στην ΕΛΛΑΚΤΩΡ και εκδικητικές απολύσεις, με απών το υπουργείο ). Η παρακολούθηση λαϊκών εκδηλώσεων και συσκέψεων από την ασφάλεια. Η βίαιη αντιμετώπιση από την αστυνομία παρεμβάσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων δυνάμεων σε εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε χώρες όπως το Βέλγιο και η Γαλλία κλιμακώνονται αυταρχικά μέτρα ενάντια στις λαικές αντιδρασεις στο όνομα της «τρομοκρατίας». Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν την οξύτητα του «δημοκρατικού ζητήματος» στην σημερινή περίοδο, το φέρνουν στην καρδιά της πάλης. Τονίζουν την ανάγκη να τεθεί στο κέντρο της προσοχής μας η συγκρότηση μετώπου πάλης ενάντια στην αντιδημοκρατική επίθεση κεφαλαίου – κράτους – κυβέρνησης – φασιστών, η οποία στοχεύει στην περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών ως αναγκαίο όρο προώθησης της αστικής επίθεσης σε βάρος του κόσμου της εργασίας.

4. Συνολικά και παρά την αμέριστη στήριξη των δυνάμεων του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, η πολιτική αστάθεια, δεν έχει ξεπεραστεί και η δυνατότητα αντεπίθεσης του εργατικού – λαϊκού κινήματος είναι υπαρκτή.

Οι δυνατότητες φάνηκαν όταν με την δημοσιοποίηση της πρότασης νόμου για το ασφαλιστικό από την κυβέρνηση υπήρξε μια αγωνιστική ανάταση κυρίως από το χώρο των ελευθεροεπαγγελματιών και των αγροτών με τις κινητοποιήσεις τους. Σ’ αυτό το δρόμο κινήθηκαν και οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και η ανάπτυξη αυτού του κινήματος έφθασε σ’ ένα πολιτικό και κινηματικό σταθμό αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής με την απεργία της 4^ης Φεβρουαρίου. Κι ενώ εκεί έπρεπε να γίνει το βήμα της αγωνιστικής κλιμάκωσης και της πολιτικής εμβάθυνσης του κινήματος, η στάση της ξεπουλημένης γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, η αποκλιμάκωση των αγροτικών κινητοποιήσεων με βασική ευθύνη των δυνάμεων του ΚΚΕ, η στάση του ΠΑΜΕ που αρνήθηκε την ανάπτυξη των αγώνων, με βάση την χρεοκοπημένη λογική του «αγώνας όταν έρθουν τα μέτρα», έδωσαν χρόνο στην κυβέρνηση να οργανώσει την επίθεσή της για το πέρασμα των βάρβαρων μέτρων του μνημονίου.

Παρά την αποκλιμάκωση της πάλης μετά τις 4 του Φλεβάρη από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, οι εργαζόμενοι δεν έχουν παραδοθεί και αναζητούν δρόμους να εκφράσουν αγωνιστικές διαθέσεις. Η πρόσφατη απεργία στο Δημόσιο και στα ΜΜΕ στις 7 Απρίλη, παρ’ ότι υπονομευμένη από τη γραφειοκρατία, η απεργία των λιμενεργατών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα του ΟΛΠ, η εμπειρία από την μάχη των «5μηνιτών» ενάντια στην ελαστική εργασία, η προσπάθεια συγκρότησης ταξικής εργατικής παρέμβασης σε χώρους εργασιακής επισφάλειας και ελαστικών εργασιακών σχέσεων, ακόμα και οι εκλογές σε μεγάλα σωματεία (όπως στην ΟΕΝΓΕ) είναι δείγματα αυτής της δυνατότητας

Το βασικό στοιχείο εδώ είναι ότι παρά το γεγονός ότι σε τμήματα των λαϊκών στρωμάτων –και της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν σημάδια απογοήτευσης, το λαϊκό εργατικό κίνημα όχι μόνο δεν έχει ηττηθεί αλλά συνεχίζει και επιμένει.

Ιδιαίτερη σημασία στις σημερινές συνθήκες που η συζήτηση για τον αν είναι βιώσιμη η οποιαδήποτε συμφωνία με τους “δανειστές” επανέρχεται μαζί με τους εκβιασμούς για νέα μέτρα, έχει η ενίσχυση των αντιΕΕ τάσεων και συνολικότερα η προβολή του άλλου δρόμου της αντικαπιταλιστικής ανατροπής μέσα σε πλατύτερα λαϊκά στρώματα. Τα λαϊκά στρώματα βλέπουν την κυβέρνηση, το ΔΝΤ και την ΕΕ να στέκονται εχθρικά απέναντι τους. Βλέπουν την λογική του «ούτε ρήξη, ούτε υποταγή», του «θα καταργήσουμε τα μνημόνια μέσα στην ευρωζώνη και την ΕΕ» να χρεοκοπεί και να καταλήγει στη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Παρ’ ότι αυξάνεται η λαϊκή απέχθεια στην Ε.Ε, ακόμα δεν έχει ξεπεραστεί ο φόβος του «μετά την ρήξη τι».

5. Παρ’ ότι το σύστημα επιχειρεί να επιλύσει το πρόβλημα της πολιτικής σταθερότητας, κυρίως τροφοδοτώντας μια πιο αντιδραστική μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού όλες οι εξελίξεις δείχνουν ότι το πολιτικό σκηνικό δεν σταθεροποιείται και πως ο λαϊκός παράγοντας και η μαχόμενη, ανατρεπτική και αντικαπιταλιστική Αριστερά θα βρεθούν αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις, κινδύνους και δυνατότητες, αναβαθμισμένη αναγκαιότητα παρέμβασης.

Παρά την άμεση πριμοδότηση από τα κέντρα του συστήματος η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι πολύ μακριά από το συγκροτεί «εναλλακτικό πόλο σταθερό για το σύστημα». Οι πρόσφατες εξελίξεις στην ΟΝΝΕΔ επιβεβαιώνουν αντίθετα τα σημάδια κρίσης του χώρου αυτού. Οι προσπάθειες οικοδόμησης ενός «ευπρόσωπου ακροδεξιού πόλου» (κόμμα Καρατζαφέρη, Μπαλτάκου) ούτε έχει ακόμα συγκροτηθεί, ούτε φαίνεται να αποκτά ιδιαίτερη δυναμική με βάση τα «φθαρμένα υλικά» που διαθέτει. Το ίδιο ισχύει και για την συγκρότηση του «κεντροαριστερού πόλου» από ΠΑΣΟΚ Ποτάμι. Όλες αυτές οι πολιτικές «λύσεις» προσκρούουν πάνω στα αδιέξοδα της συνεχιζόμενης κρίσης, την σκληρή πραγματικότητα των μνημονίων, την πολιτική του κεφαλαίου για το ξεπέρασμα της κρίσης που θέτει η ίδια το δίλημμα ρήξη ή υποταγή στην μνημονιακή κόλαση.

Σημαντικός παράγοντας που οξύνει την αστάθεια στο πολιτικό σύστημα είναι η επιτάχυνση της κρίσης της ΕΕ. Η όξυνση των αντιθέσεων του τελευταίου διαστήματος, όπως εκδηλώθηκε γύρω από το προσφυγικό βρίσκει την συνέχεια και την κλιμάκωσή της στο βρετανικό δημοψήφισμα για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ. Η συγκρότηση του μετώπου του «αριστερού όχι» αποτελεί ένα πολύ σημαντικό βήμα για την ευρωπαϊκή αριστερά και υπογραμμίζει την ανάγκη ανάληψης διεθνιστικών πρωτοβουλιών και από την πλευρά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ..

6. Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να πρωτοστατήσει μαζί με μαχητικά και πρωτοπόρα κομμάτια της τάξης στη συγκρότηση πραγματικής αριστερής αντιπολίτευσης απευθύνοντας παλλαϊκό προσκλητήριο αγώνα.

Καθοριστικό ζήτημα της περιόδου είναι η σύνδεση των αγώνων με την πολιτική διέξοδο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης. Η σύνδεση της πάλης του να μην περάσουν το νέο βάρβαρο μνημόνιο, της συνολικής ανατροπής της πολιτικής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, με τους στόχους του αντικαπιταλιστικού προγράμματος.. Την ρήξη και την έξοδο από την ΕΕ, που πρέπει να σφραγιστεί με αριστερά εργατικά, διεθνιστικά, αντικαπιταλιστικά, και όχι με αστικά, εθνικιστικά ή και ακροδεξιά χαρακτηριστικά. Το αίτημα για άμεση διαγραφή όλου του χρέους για να σώσουμε μισθούς, συντάξεις και καταχτήσεις. Την εθνικοποίηση και τον έλεγχο των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων από τους ίδιους τους εργαζόμενους κόντρα στα ξεπουλήματα και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια των καπιταλιστών. Τα άμεσα μέτρα ανακούφισης και βελτίωσης της θέσης των εργαζόμενων

• Μέσα από αυτό τον δρόμο υπηρετούμε τον γενικότερο πολιτικό στόχο που έχουμε θέσει για την περίοδο, που είναι «η ανατροπή της αντιλαϊκής μνημονιακής επίθεσης κυβέρνησης-κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ, η κατάργηση όλων των μνημονίων και των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, η ήττα και ανατροπή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ που την υλοποιεί και όλου του μνημονιακού μπλοκ, με την δύναμη ενός ισχυρού εργατικού και λαϊκού κινήματος, του αγωνιστικού μετώπου ρήξης ανατροπής και του αναπτυσσόμενου αντικαπιταλιστικού μετώπου/πόλου.  Για τη συνολική αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης. Για να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία που ο πλούτος και η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζομένων.»

Παλεύουμε με ενιαίο τρόπο πάνω στα τρία βασικά μέτωπα της περιόδου: τα κοινωνικά εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, την ειρήνη, τη διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη και τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών,. Δείχνουμε την κοινή τους βάση. Αποκαλύπτουμε ότι απαιτείται για να λυθούν μια πολιτική ενάντια στην Ιερή Συμμαχία κυβέρνησης και μνημονιακού μπλοκ, της ΕΕ, ΔΝΤ και ΝΑΤΟ, των αστικών τάξεων και των κυβερνήσεων

Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις του κινήματος και τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς. Στις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς. Στο ΚΚΕ, την ΛΑΕ, οξύνοντας την πίεση για ενωτική αγωνιστική συστράτευση με λογική αγωνιστικού μετώπου αφού μέχρι τώρα περιορίζονται σε αντικυβερνητικές κορώνες και συμβολικές δράσεις. Είναι ώρα συσπείρωσης και ενωτικής αποφασιστικής μάχης. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα αναλάβει και θα ενισχύσει κάθε πρωτοβουλία στην κατεύθυνση της κλιμάκωσης και της νικηφόρας έκβασης για τις μάχες που είναι μπροστά μας.

Μέσα στην προσπάθεια αγωνιστικής ανάτασης λαού κι εργαζομένων η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα προωθεί την πολιτική της πρόταση και θα αναπτύσσει το αγωνιστικό της σχέδιο. Θα συσπειρώνει και θα συγκροτεί πρωτοπορίες, θα συνενώνει εργατικές και λαϊκές αντιστάσεις σε μια γραμμή συγκρότησης άλλου κέντρου αγώνα σε ρήξη με την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, θα θέτει την ανάγκη οικοδόμησης αυθεντικών οργάνων εργατικής και λαϊκής πάλης, θα προωθεί και αναπτύσσει το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμά της ως διαλεκτική ενότητα σκοπού και μέσων, θα προωθεί – συγκροτεί το μέτωπό της σε λογική αντικαπιταλιστικού πόλου – μετώπου, θα θέτει το θέμα συγκρότησης της άλλης αριστεράς που έχει ανάγκη η εποχή μας.

Εν τέλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα μετρά τα βήματά της, θα κρίνει την αποτελεσματικότητά της με διπλό τρόπο: στο πόσο συμβάλλει ως αγωνιστική πρωτοπορία στην ανάπτυξη κινήματος με περιεχόμενο σύγκρουσης και ρήξης στον αντίποδα της αστικής επίθεσης με λογική του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής και στο πόσο συγκροτεί σε ανώτερο επίπεδο πολιτικά – κοινωνικά, την προώθηση της λογικής αντικαπιταλιστικού πόλου – μετώπου μέσα στο σύνολο των κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών.

Β. Πολιτικός σχεδιασμός δράσης

7. Το αμέσως ερχόμενο χρονικό διάστημα θα κριθεί η δυνατότητα του εργατικού και λαϊκού κινήματος να ανασυνταχθεί, αντισταθεί, αντεπιτεθεί, αποτρέποντας μέτρα, κάνοντας την κυβέρνηση και το μνημονιακό μπλοκ να το πληρώσουν ακριβά και δημιουργώντας τους όρους μιας γενικότερης ανάτασης που θα ανοίξει το δρόμο για επιβολή κατακτήσεων, για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης. Θα κριθεί η δυνατότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να γίνει εφαλτήριο πρωτοπόρου αγώνα και πόλος συσπείρωσης για σημαντικό μέρος του κόσμου που αναζητά μια άλλη αριστερά.

Παίρνοντας υπόψη τα παραπάνω το ΠΣΟ έρχεται να προχωρήσει, μέσα στις νέες συνθήκες, με μάχιμο και συντροφικό τρόπο τα συγκεκριμένα μέτρα υλοποίησης της απόφασης της Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ..

Η υλοποίηση πρέπει να περάσει μέσα από τις Τοπικές και Κλαδικές Επιτροπές. Άμεσα πρέπει να συγκληθούν οι συνελεύσεις τους και να συζητήσουν την απόφαση και την υλοποίησή της. Να προγραμματιστούν καλά προετοιμασμένες εκδηλώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε όλες τις μεγάλες πόλεις και σε πολλές γειτονιές, με προβολή της δικής της αντικαπιταλιστικής προοπτικής.

Η κατηφόρα της "πρώτη φορά αριστερά" κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ "βαραίνει" στα μυαλά εκατομμυρίων αγωνιστών που ψήφισαν μαζικά ΣΥΡΙΖΑ, απογοητεύτηκαν αλλά συνεχίζουν να μην παραδίνονται να παλεύουν και να αναζητάνε πειστικές απαντήσεις στο "γιατί κατάντησε έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ;", πως " μπορούμε να γλιτώσουμε από τα μνημόνια, τους φράχτες, τους μισάνθρωπους δολοφόνους της ΕΕ" κλπ. Σε αυτές τις αναζητήσεις πρέπει να απαντήσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

8. Το πιο κρίσιμο καθήκον για την επόμενη περίοδο είναι η συμβολή μας στην ανάπτυξη της πάλης για να μην περάσει το νέο μνημόνιο. Η πρωτοπόρα συμμετοχή μας στην οργάνωση και στήριξη των εργατικών αγώνων απέναντι στα μνημόνια, το ασφαλιστικό, τις ιδιωτικοποιήσεις.

Αντιπαλεύουμε το νέο μνημόνιο και συνολικά την αντιδραστική πολιτική προβάλλοντας το πρόγραμμα διεκδικήσεων για την βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων – σε ασφαλιστικό, φορολογικό, ανεργία κλπ- σε σύνδεση με το συνολικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα.

Αντιπαλεύουμε την συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ που –παρά τις διαφορές τους- αρνούνται να μπουν μπροστά για να οργανώσουν την εργατική αντίσταση. Υπερβαίνουμε την συμβιβαστική στάση των ΠΑΜΕ και ΜΕΤΑ που μετά την επιτυχία των κινητοποιήσεων της 04 του Φλεβάρη «ανέβαλαν» την κλιμάκωση της πάλης για «όταν κατέβει το νομοσχέδιο» προσφέροντας τις καλύτερες υπηρεσίες στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι δυνάμεις της στους χώρους δουλειάς θα πρέπει με αυτοπεποίθηση να μπουν μπροστά σε αυτή τη σύγκρουση για να μην μπορέσει να περάσει κανένα μέτρο η κυβέρνηση. Σε αυτή την κατεύθυνση:

• Στηρίζουμε και ενισχύουμε την συγκρότηση, το συντονισμό και την κλιμάκωση των αγώνων από τα κάτω, την «πρωτοβουλία για τον συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα». Οικοδομούμε αντίστοιχες πρωτοβουλίες σε κλάδους ή τοπικά (πόλεις - γειτονιές) και επιδιώκουμε σταθερά τον συντονισμό τους σε ανώτερο επίπεδο, σε μια λογική συγκρότησης ενός άλλου κέντρου αγώνα μέσα στο εργατικό – λαϊκό κίνημα.

• Επιδιώκουμε την ενοποίηση των προσπαθειών και πρωτοβουλιών στο εργατικό κίνημα, μέσα στην μάχη με στόχο την κλιμάκωση της σύγκρουσης, στις μορφές οργάνωσης των εργαζόμενων, την πολιτικοσυνδικαλιστική μας έκφραση, και συνολικά την τακτική μας (στάση απέναντι στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία, τις άλλες δυνάμεις κλπ), ξεπερνώντας σημαντικά προβλήματα που έχουν εμφανιστεί, και την καθήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μια απλή «συνεργασία» διαφορετικών συνδικαλιστικών και πολιτικών δυνάμεων.

9. Συνεχίζουμε την αντιπολεμική, αντιιμπεριαλιστική και αντιφασιστική δράση και την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες .

Στόχος μας είναι: να αναδειχθούν οι τεράστιες ευθύνες της ΕΕ και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων τόσο για τους πολέμους που δημιουργούν την προσφυγιά, όσο και για την απάνθρωπη και ρατσιστική πολιτική της «Ευρώπης- φρούριο» που φορτώνει την κρίση στα θύματά της. Η αντιδραστική και αδιέξοδη υποταγή της κυβέρνησης σε αυτή την πολιτική.  Να αναδειχθούν τα βαθύτερα ιδεολογικά κίνητρα του συστήματος που πάντα εφευρίσκει ένα «εξιλαστήριο θύμα» για τα τεράστια προβλήματα που το ίδιο δημιουργεί (οι «δημόσιοι υπάλληλοι», «οι μετανάστες», κλπ). Η σταθερή αποκάλυψη του συστημικού, αντιδραστικού ρόλου των φασιστών, που δρουν σαν μακρύ χέρι της ΕΕ, της Μέρκελ, του κράτους και των κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας για την βίαιη εφαρμογή της αντιδραστικής και ρατσιστικής αυτής συμφωνίας.

- Παλεύουμε για την υπεράσπιση της ειρήνης, ενάντια στον πόλεμο, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στο ΝΑΤΟ, στις αστικές τάξεις (Τουρκία, Ελλάδα κλπ).. Για να φύγουν ο ΝΑΤΟ και η Frontex από το Αιγαίο.

- Για ανοιχτά σύνορα για πρόσφυγες και μετανάστες, ενάντια, στην «ΕΕ – φρούριο», να ανατραπεί η αντιδραστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας την οποία στηρίζει η κυβέρνηση Τσίπρα, που κάνει την Ελλάδα φυλακή και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεσμοφύλακα.

- Για πλήρη δικαιώματα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ανθρώπινους χώρους φιλοξενίας και όχι στρατόπεδα σσυγκέντρωησης (ανοικτά ή πολύ περισσότερο κλειστά). Ενάντια στις απελάσεις, τις επαναπροωθήσεις και στο θανατηφόρο φράκτη του Έβρου. Συνδέουμε την πάλη ενάντια στα μνημόνια με την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, διεκδικούμε προσλήψεις στα σχολεία, τα νοσοκομεία, τους Δήμους, για να μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες των προσφύγων μέσα από την πάλη του εργατικού κινήματος.

Σε αυτή την κατεύθυνση:

- Στηρίζουμε και ενισχύουμε την δράση και τις πρωτοβουλίες κάθε κίνησης και συλλογικότητας στο επίπεδο της αντιρατσιστικής – αντιφασιστικής πάλης (ΚΕΕΡΦΑ, «Συντονισμός για το προσφυγικό - μεταναστευτικό σωματείων και συλλογικοτήτων» κ.ο.κ.) Συμμετέχουμε ενεργά σε πρωτοβουλίες μαζικού χαρακτήρα (με σωματεία, συλλογικότητες κλπ) και σε τοπικό επίπεδο.

- Επιδιώκουμε να υπάρχει κοινή δράση και συντονισμός ανάμεσα στις δυνάμεις του αντιρατσιστικού-αντιφασιστικού κινήματος πάνω σε αντιιμπεριαλιστική / αντιΕΕ / αντικυβερνητική δράση. Η εμπειρία των τελευταίων διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων έδειξε καθαρά την αξία της κοινής δράσης.

- Διαχωριζόμαστε πολιτικά από τον ΣΥΡΙΖΑ ή οργανωμένα τμήματα του που επιδιώκουν να επιδείξουν «κοινωνική ευαισθησία»

10. Σχεδιάζουμε και προωθούμε τις πολιτικές και πολιτικοκοινωνικές πρωτοβουλίες που έχουν αποφασιστεί στην Συνδιάσκεψη στην κατεύθυνση του αντικαπιταλιστικού μετώπου / πόλου. Πρώτο βήμα είναι η ενίσχυση, και ο εξοπλισμός, μετασχηματισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως Μέτωπο της αντικαπικταλιστικής, επαναστατικής αριστεράς. Ιεραρχούμε την δημοκρατική της συλλογική συγκρότηση και λειτουργία, την ενιαιοποίησή της σε ανώτερη επαναστατική κατεύθυνση, την συσπείρωση νέων δυνάμεων στο δυναμικό της.

«Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει και θα αναβαθμίσει τις πρωτοβουλίες για τον διάλογο, τον κοινό βηματισμό και την πολιτική συνεργασία όλων των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιϊμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς και των πολύμορφων δυνάμεων που κινούνται σε λογική ρήξης και ανατροπής, των δυνάμεων που έρχονται στον ένα ή τον άλλο βαθμό σε ρήξη με τις λογικές της διαχείρισης, με στόχο τη συσπείρωση δυνάμεων για την ανατροπή της επίθεσης κυβέρνησης - ΕΕ και την προώθηση – συγκρότηση των δυνάμεων του αντικαπιταλιστικού μετώπου/πόλου».

Στην κατεύθυνση αυτή, και με βάση τις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάρει πρωτοβουλία για να ανοίξει ένας πλατύς, οργανωμένος διάλογος μέσα στον αριστερό κόσμο για τα μεγάλα ζητήματα του κινήματός και της αριστεράς,( όπως η καπιταλιστική κρίση και το πρόγραμμα της εξόδου από αυτή, η ΕΕ και οι καπιταλιστικές ολοκληρώσεις, το κράτος-η κυβέρνηση και η εξουσία κλπ). Χρειάζεται να προβάλουμε διαρκώς την ανάγκη για δυνατή αριστερά με ξεκάθαρη στρατηγική την ανατροπή του καπιταλισμού και όχι της διαχείρησής του μέσα από τον κοινοβουλευτικό δρόμο. Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πολύτιμο σ’ αυτή την αναζήτηση, χρειάζεται με γύρο εκδηλώσεων και συνελεύσεων να μπούμε πιο τολμηρά στη μεγάλη συζήτηση με στόχο να ωριμάζουν οι προϋποθέσεις για την ένταξη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενός σημαντικού δυναμικού και τη συσπείρωση δυνάμεων στην κατεύθυνση του αντικαπιταλιστικού μετώπου-πόλου μαζί του.

11. Δρόμοι για την οικοδόμηση του αντικαπιταλιστικού μετώπου / πόλου

Η απεύθυνσή μας στο δυναμικό που αναζητά μια άλλη αριστερά περιλαμβάνει με ισότιμο τρόπο

α) την κοινή δράση για την ανατροπή της επίθεσης στα πλαίσια του αγωνιστικού μετώπου,

β) τις πρωτοβουλίες πολιτικού και θεωρητικού διαλόγου για την αριστερά της εποχής μας και

γ) μορφές συσπείρωσης δυνάμεων πάνω σε κεντρικά πολιτικά μέτωπα της περιόδου (όπως το μέτωπο της πάλης κατά της ΕΕ, την αντιπολεμική / αντιιμπεριαλιστική / διεθνιστική δράση, ταξική κίνηση εργατικής χειραφέτησης), καθώς και την συσπείρωση δυνάμεων στα πολιτικοσυνδικαλιστικά σχήματα σε εργατικούς χώρους πόλεις και γειτονιές, ή άλλες αντίστοιχες πρωτοβουλίες. Οι δρόμοι αυτοί συνεισφέρουν στην συγκέντρωση δυνάμεων για την οικοδόμηση του αντικαπιταλιστικού μετώπου πόλου

Από τα παραπάνω μέτωπα δράσης και πρωτοβουλίες ξεχωρίζουμε άμεσα την συμβολή μας στην δημιουργία «κίνησης κατά της ΕΕ».

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμβάλλει, μαζί και με άλλες δυνάμεις και αγωνιστές στην δημιουργίας μιας πλατιάς λαϊκή αντιΕΕ κίνησης, που θα συγκροτείται γύρω από το πολιτικό στόχο της εξόδου από την ΕΕ από εργατική διεθνιστική σκοπιά και θα στοχεύει να δώσει πολιτικά χαρακτηριστικά στη διευρυνόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια ενάντια στην ΕΕ, να τη συνδέσει με τον «άλλο δρόμο», να αποδείξει ότι «υπάρχει ζωή, έξω από το ευρώ και την ΕΕ». Η κίνηση επιδιώκουμε να έχει ευρεία πολιτική και κοινωνική απεύθυνση, με διαδικασίες βάσης, που θα προβάλλει σε κάθε χώρο την πραγματικότητα σε σχέση με την ΕΕ, θα θέτει με πραγματικούς και υλικούς όρους το αίτημα εξόδου από αυτήν, ως βασικό αίτημα πάλης ενάντια στο τοκογλυφικό χρέος και υπέρ του αγώνα για την διαγραφή του, την κατάργηση των μνημονίων, στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό, την καταπίεση των λαϊκών στρωμάτων, την Ευρώπη φρούριο και τον ρατσισμό, την έλλειψη δημοκρατίας κλπ.

Σε αυτή την βάση το επόμενο διάστημα πρέπει να συγκροτηθεί ένα πρώτο σχέδιο δράσης για την αντιΕΕ κίνηση, που να περιέχει βασικά πολιτικά σημεία της Διακήρυξης, τον πρώτο κύκλο απεύθυνσης, καθώς και τον τρόπο και την μεθοδολογία συγκρότησης της κίνησης.

12. Το αμέσως επόμενο διάστημα πρέπει να γίνουν ορατά βήματα στην συγκρότηση, ανάπτυξη και μετασχηματισμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με την μετατροπή της σε εργαζόμενο σώμα, από «πάνω» (την ΚΣΕ και το ΠΣΟ) μέχρι «κάτω» τις Τοπικές και κλαδικές επιτροπές.

Στην κατεύθυνση αυτή:

α) Η ΚΣΕ και το ΠΣΟ οργανώνουν την δράση τους και προχωράνε σε συγκεκριμένο καταμερισμό, στον οποίο συμμετέχουν και δεσμεύονται όλοι οι σύντροφοι, με την δημιουργία των επιτροπών που προτείνονται (Παράρτημα). Μπορούν να συμμετέχουν και σ εκτός των οργάνων αυτών. Οι επιτροπές αυτές βοηθούν στην οργάνωση της δουλειάς, ενώ την τελική πολιτική ευθύνη την έχουν τα εκλεγμένα όργανα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΣΕ και ΠΣΟ.

β) Αντίστοιχα έλεγχος και συμπλήρωση αν χρειαστεί των συντονιστικών επιτροπών των ΤΕ. Τα συντονιστικά πρέπει να συνεδριάζουν τακτικά, με συγκεκριμένη θεματολογία και αποφάσεις και να έχουν αντίστοιχο δικό τους σχετικό καταμερισμό.

γ) Μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα πρέπει να μπει στόχοι για την ανάπτυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε τοπικό, αλλά κυρίως κλαδικό επίπεδο, να λυθεί πιο συστηματικά το ζήτημα της σχέσης με την νεολαία και άλλα θέματα που συμβάλλουν στην «ανάπτυξη και τον μετασχηματισμό της». με συνέχιση της προσπάθειας για εγγραφές νέων μελών και δημιουργίας νέων επιτροπών πανελλαδικά.

δ) Η πορεία προς την Συνδιάσκεψη και η ίδια η 3^η Συνδιάσκεψη έδειξε ότι υπάρχει δυνατότητα για μια άλλη πορεία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που θα μπορεί να λειτουργεί πιο συγκροτημένα και πιο δημοκρατικά σαν ένα μέτωπο , να κάνει βήματα στην κατεύθυνση ενός «ενιαίου δημοκρατικού μετωπικού φορέα» της αντικαπιταλιστικής – επαναστατικής αριστεράς. Η συζήτηση για την οργανωτική ανασυγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, (καλύτερη οργάνωση, εργατολαική απεύθυνση, ενίσχυση της δημοκρατίας, με σεβασμό και αναλογική εκπροσώπηση όλων των απόψεων κλπ) επιβάλλεται να συνεχιστεί, ώστε άμεσα να γίνουν ώριμα βήματα στην λειτουργία μας και να επιχειρηθούν νέες συνθέσεις στα ζητήματα που υπάρχουν τριβές και αντιθέσεις. Το ΠΣΟ σε ειδική συνεδρίαση του θα πρέπει να λάβει μέτρα σ’ αυτή τη λογική.