ΚΚΕ – Δικαίωση χωρίς ανατροπή

Του Γιώργου Κρεασίδη

Στόχος ο σοσιαλισμός, αλλά δεν κρίνεται τώρα

Μιλώντας για τη θέση του ΚΚΕ σε σχέση με την έξοδο από ΕΕ και ευρώ, ο Δ. Κουτσούμπας δήλωσε την Πέμπτη στο κεντρικό δελτίο του Μέγκα πως «εμείς μιλάμε σε άλλες συνθήκες, με τον λαό στην εξουσία, όταν θα υπάρχει κοινωνική ιδιοκτησία, για να μπορείς εσύ να σχεδιάσεις την οικονομία σου, την κοινωνία γενικότερα, με βάση συγκεκριμένους στόχους, να μπορείς να αποδεσμευτείς απ’ την ΕΕ, το νόμισμα, να βρεις άλλους συμμάχους κ.λπ. Είναι ένα ολόκληρο πρόγραμμα, ένα ολόκληρο σχέδιο. Αυτό είναι – να το πω αλλιώς, γιατί είναι γνωστό – η σοσιαλιστική κοινωνία, αυτός είναι ο στόχος μας, δεν το κρύβουμε. Άλλο αν δεν είναι αυτή τη στιγμή ζήτημα των εκλογών, δεν κρίνεται αυτό».

Ενώ για πλατιά στρώματα εργαζομένων ευρώ και ΕΕ έχουν ταυτιστεί με τα μνημόνια, το ΚΚΕ (περιφρονώντας ακόμα και το 61,3% του όχι) επιμένει να μεταθέτει αυτό το στόχο στη λαϊκή εξουσία ή και το σοσιαλισμό, για να διαπιστώσει ότι δεν κρίνεται κάτι τέτοιο στις εκλογές. Άρα η εκλογική του ενίσχυση που γίνεται αυτοσκοπός…

Παράλληλα το ΚΚΕ εξακολουθεί να απορρίπτει τη σημασία του λαϊκού ΟΧΙ και να επιμένει ότι η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δικαιώνει την επιλογή του άκυρου. Υποτιμάει το γεγονός ότι τα πράματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν η ασφυκτική κοινοβουλευτική συναίνεση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-Ποτάμι-ΠΑΣΟΚ του τρίτου μνημονίου είχε και τη λαϊκή επιδοκιμασία με ένα φοβισμένο ΝΑΙ. Εξάλλου και το ΚΚΕ στον κόσμο που ψήφισε «Όχι» και προδόθηκε απευθύνεται για να ενισχύσει τη θέση του.

Η ηγεσία του ΚΚΕ υπερτονίζει τη δικαίωσή της για την εκτίμηση που είχε -όπως και το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλοι- ότι η δογματική προσήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στο λεγόμενο «ευρωπαϊκό πλαίσιο», θα οδηγήσει σε σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές επιλογές.

Αλλά από μόνη της μια τέτοια εκτίμηση δε συγκροτεί πρόταση ανατροπής. Ο αρνητικός συσχετισμός δε θα αμφισβητηθεί όταν οι εργαζόμενοι απλώς «βγάλουν συμπεράσματα», αλλά όταν ο λαός αμφισβητήσει με τον αγώνα του το συσχετισμό. Χρειάζονται στόχοι και όραμα που απαντούν στο ερώτημα πώς θα υπερασπιστούν οι εργαζόμενοι δικαιώματα και ελευθερίες, παλεύοντας για τους αναγκαίους πολιτικούς στόχους που είναι προϋπόθεση γι’ αυτό, όπως διαγραφή χρέους και έξοδος από ευρώ-ΕΕ.

ΠΗΓΗ: εφημερίδα ΠΡΙΝ