Της Γιώτας Ιωαννίδου*
Μεγάλη συζήτηση γίνεται τις τελευταίες ημέρες για το ζήτημα της δυνατότητας απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των θρησκευτικών στο σχολείο.
Πολλοί
γονείς που τα παιδιά τους έπαιρναν απαλλαγή όλα τα προηγούμενα μαθητικά
τους χρόνια, μέσω υπεύθυνης δήλωσης, όπου επικαλούνταν λόγους
πεποίθησης ή συνείδησης, βρέθηκαν μπροστά σε ένα «αυστηροποιημένο»
καθεστώς, αφαίρεσης ουσιαστικά και τυπικά αυτού του δικαιώματος, καθώς
οφείλουν να υπογράψουν δήλωση με ρητή αναφορά ότι το παιδί τους δεν
είναι «χριστιανή / ος ορθόδοξη / ος». Τους επισημαίνεται δε ότι πιθανή
ψευδής δήλωση θα επιφέρει νομικές συνέπειες (αν π.χ. το παιδί τους είναι
βαφτισμένο). Με βάση την εγκύκλιο Λοβέρδου (23/01/2015) εφιστάται η
προσοχή στους Διευθυντές των σχολικών μονάδων να ελέγχουν την τεκμηρίωση
των προβαλλόμενων λόγων. Οι σύλλογοι διδασκόντων δε, σε πολλές
περιπτώσεις κλήθηκαν να απορρίψουν αιτήσεις γονέων που ανέφεραν μόνο
λόγους συνείδησης, ως παράνομες. Καταγγελίες γονέων δημοσιεύτηκαν στον
τύπο και απασχόλησαν την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.
Προσχηματική δικαιολογία για όλα αυτά ήταν η συμμόρφωση του κράτους προς
την απόφαση του Διοικητικού εφετείου Χανίων, περί υποχρεωτικότητας του
μαθήματος των θρησκευτικών. Ήταν πολιτική επιλογή της «πρώτης φορά
κυβέρνησης αριστεράς» να μην αγγίξει αυτή την απόφαση, γνωστή από τον
Ιανουάριο του 2015, αποδεχόμενη ουσιαστικά τον περιορισμό δημοκρατικών
δικαιωμάτων.
Μπροστά
σε αυτή την κατάσταση το ΔΣ της ΟΛΜΕ, προχώρησε – καθυστερημένα είναι
αλήθεια- σε απόφαση, όπου ζητά από το Υπουργείο Παιδείας να επαρκεί ως
αιτιολογία αίτησης απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών, η επίκληση λόγων πεποίθησης ή θρησκευτικής συνείδησης και να δοθεί χρονική παράταση προς υποβολή εκ νέου αιτήσεων των γονέων ή μαθητών που επιθυμούν.