ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Ο Ν. Τεμπονέρας είναι ανεξίτηλο σύμβολο κοινωνικών αγώνων

 

 Συμπληρώνονται 30 χρόνια από τη δολοφονία στην Πάτρα του αγωνιστή εκπαιδευτικού Νίκου Τεμπονέρα από τους τραμπούκους της ΟΝΝΕΔ, καθώς υπερασπιζόταν τους μαθητές του και τις καταλήψεις τους ενάντια στο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο Κοντογιαννόπουλου της τότε κυβέρνησης του Κων. Μητσοτάκη. Μιας κυβέρνησης που είχε εξαπολύσει εναντίον των μαθητών εκτός από την κρατική καταστολή και τις ομάδες «αντικατάληψης» των τραμπούκων της ΝΔ-ΟΝΝΕΔ.

Ο Ν. Τεμπονέρας, κομμουνιστής και μέλος του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου-ΕΑΜ έγινε σύμβολο αγώνα, παράδειγμα ζωής και σύνθημα ελπίδας για τις μαχόμενες δυνάμεις της νεολαίας και του λαού. Συνδέθηκε ανεξίτηλα με τους δημοκρατικούς αγώνες, την πάλη για ένα δημόσιο σχολείο για τις ανάγκες της νεολαίας και της κοινωνίας και με τις νικηφόρες καταλήψεις του 1990-91 που οδήγησαν στα αζήτητα το αντιδραστικό νομοσχέδιο Κοντογιαννόπουλου.

Η τιμή, η υπεράσπιση της μνήμης και της αγωνιστικής στάσης ζωής του Ν. Τεμπονέρα δεν είναι υπόθεση ξεκομμένη από το σήμερα. Είναι πολιτική ανάγκη και καθήκον για όποιον χτυπά η αντιλαϊκή πολιτική και ο αυταρχισμός της ΝΔ. Ειδικά σήμερα που η λεγόμενη «τηλεκπαίδευση», τα απανωτά αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια και η παντελής έλλειψη μέτρων προστασίας από την πανδημία υπονομεύουν, όπως και τότε, τα μορφωτικά δικαιώματα και το μέλλον της νέας γενιάς, αλλά και τη δημόσια υγεία.

Η μορφή του Ν. Τεμπονέρα θα είναι πάντα πηγή δύναμης και έμπνευσης για όποιον αγωνίζεται. Για αυτό οι δολοφόνοι έκατσαν στο σκαμνί μόνο μετά από πολιτική μάχη του λαϊκου κινήματος, με την τότε κυβέρνηση και τη ΝΔ να στήνουν σκευωρία συγκάλυψης πρώτα και μετά απαλλαγής για τον δολοφόνο Γιάννη Καλαμπόκα που ήταν πρόεδρος ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και δημοτικός σύμβουλος Πάτρας και τη συμμορία των οννεδιτών Μαραγκού, Σπίνου κ.α. Γι’ αυτό οι δικηγόροι υπεράσπισης των δολοφόνων ήταν βουλευτές και στελέχη της ΝΔ, αλλά και ο μετέπειτα βουλευτής της εγκληματικής Χρυσής Αυγής Μ. Αρβανίτης.

Τιμάμε αγωνιστικά τον Ν. Τεμπονέρα με τους αγώνες για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής ΝΔ και ΕΕ που ρίχνουν στη πλάτες του λαού τα βάρη από τη διπλή υγειονομική και κοινωνική κρίση, αλλά και με την πάλη για ένα καλύτερο μέλλον ενάντια στο φασισμό, το ρατσισμό, τον πόλεμο και τον ιμπεραλιασμό.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει τη συγκέντρωση τιμής στο Ν. Τεμπονέρα που καλούν οι μαζικοί φορείς στην Πάτρα ενάντια σε κυβέρνηση-ΕΕ- κεφάλαιο το Σάββατο  9 Γενάρη, 6.00 μ.μ, στο σχολικό συγκρότημα «Τεμπονέρα» (Βουδ) με όλα με μέσα ατομικής προστασίας.

Παρεμβάσεις ΔΕ: 30 χρόνια μετά: Το αίμα και η θυσία του Νίκου Τεμπονέρα οδηγούν τους αγώνες λαού νεολαίας για Μόρφωση – Εργασία – Υγεία – Δημοκρατία

Στις 9 Γενάρη του 1991, πριν από ακριβώς 30 χρόνια, στο σχολικό συγκρότημα “Βουδ” στη Πάτρα ο Αγωνιστής Δάσκαλος Νίκος Τεμπονέρας έπεσε νεκρός. Δολοφονημένος από τον αρχιτραμπούκο ΟΝΝΕΔίτη Καλαμπόκα και τη συμμορία των Σπίνου – Μαραγκού. Ο Νίκος Τεμπορέρας έπραξε το χρέος του, θυσιάζοντας τη ζωή του για να υπερασπίσει τους μαζικούς και δίκαιους αγώνες του μαθητικού κινήματος ενάντια στην πολιτική της τότε κυβέρνησης της ΝΔ και του Κοντογιαννόπολου.

Η αυγή του 1991 έβρισκε τα σχολεία και τους μαθητές σε όλη τη χώρα σε αγωνιστικό αναβρασμό. Απέναντι στο μαθητικό ξεσηκωμό η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη κήρυσσε την “ανακατάληψη των σχολείων”. Οι τραμπούκοι της ΟΝΝΕΔ επιχειρούσαν να τρομοκρατήσουν την μαχόμενη και ανυπότακτη νεολαία. Η ηγεσία του ΚΚΕ, επιδεικνύοντας και τότε “υπεύθυνη στάση” προς την κυβέρνηση έκανε εκκλήσεις για “σοβαρότητα” και τους μαθητές να γυρίσουν στα σχολεία. Την ίδια εποχή, το Γενάρη του 1991, οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές εξαπέλυαν τον πόλεμο αιματοκυλώντας τη Μέση Ανατολή.

Συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα. Σήμερα ο λαός μας βρίσκεται στη δίνη της αντιδραστικής επίθεσης της κυβέρνησης της ΝΔ σε όλα τα δικαιώματά του. Στο όνομα της “εθνικής ομοψυχίας” όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και το ακροδεξιό μόρφωμα της Ελληνικής Λύσης, επιδεικνύουν για μια ακόμα φορά στάση “υπεύθυνης δύναμης”. Η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την πανδημία για να επιταχύνει το αντιλαϊκό της έργο, να τσακίσει όσα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα απέμειναν. Εγκαταλείπει τη Δημόσια Υγεία, χτυπά τη Δημόσια Παιδεία και τα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς. Επιβάλλει ένα πρωτοφανές αυταρχικό και ακραία αντιδημοκρατικό πλέγμα μέτρων, περιστολής και καταπάτησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Με χουντικές απαγορεύσεις καταστέλλει τις διαδηλώσεις και τις απεργίες, συλλαμβάνει και επιβάλλει εξοντωτικά πρόστιμα σε όσους αγωνίζονται, στοχοποιεί τις δυνάμεις της Αριστεράς. Καλλιεργεί το κλίμα του μαζικού εκφοβισμού στο λαό και την ίδια στιγμή χτίζει ένα σιδηρόφρακτο κράτος της αστυνομοκρατίας και της καταστολής.

Ο αγώνας και η θυσία του Αριστερού Δάσκαλου Νίκου Τεμπονέρα μαζί με τους Σ. Πέτρουλα και Γρ. Λαμπράκη αλλά και τους Κούμη – Κανελλοπούλου – Καλτεζά – Γρηγορόπουλο – Φύσσα, που δολοφονήθηκαν από τα χέρια της δεξιάς, του παρακράτους και του φασισμού, μαζί με τον ιδρώτα και το αίμα των χιλιάδων αριστερών, κομμουνιστών, δημοκρατών και προοδευτικών ανθρώπων φωτίζουν το πραγματικό δρόμο για να δει ο λαός και η νεολαία μας να έρχονται καλύτερες μέρες. Εδώ και τρεις δεκαετίες το όνομα του Νίκου Τεμπονέρα αντηχεί στις πανεκπαιδευτικές και παλλαϊκές κινητοποιήσεις. Αποτελεί τιμή μας που συνεχίζουμε και φωνάζουμε το όνομα του Ν. Τεμπονέρα ως απόδειξη πως αποτελεί «λευτεριάς λίπασμα», οδηγητική πυξίδα και φάρο μέσα στο ζόφο που ζούμε.

Ο Νίκος Τεμπονέρας με τη θυσία του φωτίζει το δρόμο που πρέπει να διαβούμε για να ανατρέψουμε την βαρβαρότητα και να φέρουμε την πολιτική και την κοινωνία στο ύψος των ανθρώπινων αναγκών.

30 χρόνια μετά ο Νίκος Τεμπονέρας ΖΕΙ!

Κλαδική Δημοσίου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Συλλογική αντίσταση στις νέες μορφές εκμετάλλευσης. Η τεχνολογία μέσο για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και όχι για την πλήρη υποδούλωσή της από την εργασία

 

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ 

Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΜΕΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ

 «Πρόκειται για ένα μέλλον στο οποίο τα σπίτια μας δεν θα είναι ποτέ ξανά αποκλειστικά προσωπικοί χώροι, αλλά θα λειτουργούν παράλληλα, μέσω της ψηφιακής διασύνδεσης υψηλής ταχύτητας, ως χώροι εργασίας, σχολεία, ιατρεία, γυμναστήρια, ενδεχομένως και φυλακές… Ένα μέλλον όπου κάθε μας κίνηση, κάθε μας λέξη και κάθε μας σχέση θα είναι ανιχνεύσιμη και εκμεταλλεύσιμη ως πληροφορία από ένα σύστημα που θα έχει προκύψει από μια άνευ προηγουμένου διαπλοκή ανάμεσα στο κράτος και στους γίγαντες της ψηφιακής τεχνολογίας» (Ναόμι Κλάιν)

Στο απόσπασμα αυτό συμπυκνώνεται γλαφυρά η στόχευση του αστικού κόσμου που προωθείται βαθμιαία και μεθοδικά ενάντια στον κόσμο των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων όχι μόνο σε σχέση με τον εργασιακό βίο αλλά το σύνολο του βίου τους.

Η πανδημία έδωσε μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να προωθηθεί αυτή η στόχευση. Αντί να παρθούν μέτρα ενίσχυσης των ιατρικών δομών ώστε να αντιμετωπιστεί προληπτικά και θεραπευτικά ο covid 19, επιλέχτηκε η μέθοδος του γενικού εγκλεισμού και της κατάργησης των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Ως επόμενο αυτού, για να περισωθεί η οικονομική δραστηριότητα του συστήματος, επιλέχτηκαν νέες εργασιακές σχέσεις όπως η εκ περιτροπής εργασία και η κατ’ οίκον εργασία, η τηλεργασία. Αυτή είναι μια ύπουλη μορφή εργασίας καθώς φαίνεται ότι εξυπηρετεί τον-την εργαζόμενο-η ειδικά σε συνθήκες πανδημίας, δηλαδή ισχυρού κινδύνου, αλλά στην πραγματικότητα εξυπηρετεί τον εργοδότη (ιδιώτη ή κράτος).

Από τα βασικά επιχειρήματα υπέρ της τηλεργασίας είναι η ευελιξία στην διαχείριση του χρόνου εργασίας του/της εργαζομένου-ης. Χτίζεται ένα προφίλ εργαζομένου-ης που εργάζεται από το σπίτι όποτε θέλει, φορώντας τις άνετες φόρμες του, πίνει το καφεδάκι του και στην περίπτωση των γυναικών, προλαβαίνει να πεταχτεί να πάρει τα παιδιά από το σχολείο και να μαγειρέψει και κάνα φαγητό. Όσον αφορά στις γυναίκες γίνεται ιδιαίτερη αναφορά από τους υπέρμαχους της τηλεργασίας με βασική παραδοχή της δεύτερης δουλειάς στο σπίτι κι έτσι οι εργαζόμενες με τηλεργασία θα προλαβαίνουν και τα οικιακά όπως “επιβάλλει ο ρόλος τους”. Η εικόνα, όμως, που καταγράφεται κατά την περίοδο της έκτακτης εφαρμογής της τηλεργασίας λόγω της υγειονομικής κρίσης είναι ακριβώς η αντίστροφη. Μητέρες στα όρια του νευρικού κλονισμού που καλούνται να συνδυάσουν απαιτήσεις των παιδιών – ηλικιωμένων με την εργασία τους, την οποία προφανώς εκτελούν τα χαράματα ή μεταμεσονύχτιες ώρες.