Χαιρετισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Συνδιάσκεψη της ΛΑΕ, 24/6

Ύστερα από προσκληση τη ΛΑΕ αντιπροσωπεία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελούμενη απο τους σ Α.Δραγανίγο και Γ. Σηφακάκη παρακολούθησε τις εργασίες της εναρκτήριας μέρας της Συνδιάσκεψης.

Εκ μέρους της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγινε ο παρακάτω χαιρετισμος:

Αγαπητοί συντρόφισσες/οι,

Ευχαριστούμε πού για την πρόσκληση στην ιδρυτική σας Συνδιάσκεψη, η οποία συμπίπτει με μια ιστορική μέρα.

Με την ιστορική απόφαση του λαού του Ηνωμένου Βασιλείου στο δημοψήφισμα για την έξοδο της από την ΕΕ, η οποία  ανοίγει μια νέα πολιτική περίοδο σε όλη την Ευρώπη. Μια περίοδο όπου πλέον το ζήτημα της αποδέσμευσης χωρών από τον τερατώδη αυτό μηχανισμό των τραπεζιτών κα των πολυεθνικών μπαίνει στην ημερήσια διάταξη, όπου το ξήλωμα του πολιτικού και θεσμικού του πλαισίου τίθεται επί τάπητος.  Η κατάργηση των μνημονίων, η διαγραφή του χρέους, η απειθαρχία στην εφαρμογή των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθούνται και επιβάλλονται μέσα από τον μηχανισμό της ΕΕ, χάνουν ένα από τα πιο βασικά επιχειρήματά τους. Η παραμονή στην ΕΕ δεν είναι πανάκεια. Η ρήξη / αποδέσμευση είναι μια άμεση δυνατότητα.

Αποδεικνύεται ότι ο αντίπαλος δεν είναι παντοδύναμος. Ξέρουμε φυσικά ότι για το τι θα γίνει από δω και πέρα, θα γίνει σκληρή μάχη.  Έχουμε την εμπειρία από το δικό μας δημοψήφισμα, από το οποίο  σε λίγες ημέρες κλείνουμε ένα χρόνο. Από την μετατροπή του μεγαλειώδους λαϊκού ΟΧΙ σε ντροπιαστικό ΝΑΙ και τις καταιγιστικές εξελίξεις που ακολούθησαν –την ψήφιση του μνημονίου,  και την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ με την αποχώρηση συντρόφων, που ίδρυσαν την ΛΑΕ. Όλοι αυτοί οι σύντροφοι,  που επέλεξαν να μείνουν σταθεροί στις απόψεις τους, να μην υποχωρήσουν, να εγκαταλείψουν τις κρατικές θέσεις  και να μην ακολουθήσουν τον κατήφορο της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν σε κάθε περίπτωση ένα πολύτιμο δυναμικό για το κίνημα και την αριστερά.

Σύντροφοι,

Η κυβέρνηση κλιμακώνει την επίθεση ενάντια στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού μας. Προωθεί όλο το πακέτο των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που δεν κατόρθωσε να προωθήσει η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου. Το ζήτημα της ανατροπής αυτής της πολιτικής και του ανοίγματος ενός άλλου δρόμου στην ελληνική κοινωνία, της συσπείρωσης των δυνάμεων που θα τον περπατήσουν αποτελεί αναμφίβολα το ζήτημα των ζητημάτων.

Οχι στην απομόνωση των προσφύγων και την απαγόρευσή της ελεύθερης πολιτικής δραστηριότητας

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ 

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει την κυβέρνηση και το υπουργείο εσωτερικών για την απαγόρευση εισόδου της αντιπροσωπείας της στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων στο Σχιστό και τη Μαλακάσα. Το υπουργείο, που με πρόσχημα την «καλύτερη οργάνωση» ζητούσε ενημέρωση για το πρόγραμμα των επισκέψεων, τροποποιώντας για πολλοστή φορά τους όρους του ανύπαρκτου κατά δήλωσή του κανονισμού, ζήτησε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ την Παρασκευή το μεσημέρι, μία μέρα πριν την πραγματοποίηση αυτού του γύρου των επισκέψεων, ονόματα και ΑΔΤ των μελών της που επρόκειτο να επισκεφτούν τα στρατόπεδα και τον περιορισμό τους σε 3 ανά δομή!!. Ίσως την επόμενη φορά ζητήσει ΑΦΜ, ΑΜΚΑ και δεν ξέρουμε τι άλλο.  

Το υπουργείο, όχι μόνο δεν ανταπάντησε στην απάντηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σ’ αυτή την πολιτικά απαράδεκτη απαίτηση, αλλά ενημέρωσε τους εκπροσώπους του στα στρατόπεδα για την πρόθεση μας να τα επισκεφθούμε, τους καθοδήγησε να μας απαγορεύσουν την είσοδο και τους πληροφόρησε ότι στις προηγούμενες επισκέψεις μας σε Σκαραμαγκά, Λαύριο και Ελαιώνα διακινήσαμε υλικό «με αντικυβερνητική προπαγάνδα»(!).

Ιστορικής σημασίας το ΟΧΙ του βρετανικού λαού στην ΕΕ

Ιστορικής σημασίας το ΟΧΙ του βρετανικού λαού στην ΕΕ

Ανοίγει ο δρόμος για μια εργατική-λαϊκή αποδέσμευση από τα δεσμά ΕΕ, ευρώ, μνημονίων

Το όχι του βρετανικού λαού στην ΕΕ είναι ιστορικής σημασίας ήττα του ευρωπαϊσμού και της στρατηγικής της λεηλασίας των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των ευρωπαϊκών λαών από κεφάλαιο και τράπεζες, με ή δίχως μνημόνια.

Όποτε η ΕΕ και οι επιλογές της μπήκαν στη δοκιμασία της λαϊκής ψήφου αποδοκιμάστηκαν με σαφή τρόπο. Οι ευρωπαϊκοί λαοί βλέπουν ότι η ΕΕ σημαίνει φτώχεια, ανεργία, λεηλασία του δημόσιου και φυσικού πλούτου. Η ΕΕ μαζί τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις επιβάλλει μνημόνια, καθεστώς επιτροπείας και “κόφτες” περιφρονώντας τη βούληση των ευρωπαϊκών λαών, περιφέροντας την υπεροψία τους και την ολοκληρωτική τους νοοτροπία, όπως έγινε με το ελληνικό δημοψήφισμα πέρσι, κάνοντας την κερδοφορία των πολυεθνικών  και των τραπεζιτών υπέρτατο νόμο και σκοπό της ζωής των ανθρώπων. 

Στο ρεύμα του "ευρωσκεπτικισμού" που απλώνεται σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν και αντιδραστικές αστικές και εθνικιστικές δυνάμεις,  που μιλάνε στο όνομα του ΜΠΡΕΞΙΤ,  είναι αποτέλεσμα και της προδοσίας των εργατικών συμφερόντων από τις δυνάμεις της Ευρωαριστεράς, κατά βάση επιδιώκουν μια καλύτερη διαπραγμάτευση της δικής τους αστικής τάξης στα πλαίσια της ολοκλήρωσης. Όμως οι λαοί καταδικάζουν την άθλια πολιτική τους, αυτή την χωρίς προηγούμενο σταυροφορία του κεφαλαίου σε βάρος των λαών, αυτή την μισητή και χωρίς καμιά νομομιμποίηση γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Αυτά καταδίκασε ο λαός στην Αγγλία, παρά την ομόθυμη στήριξη όλου του επίσημου πολιτικού κόσμου και του Κάμερον και του Κόρμπιν, παρά τις επιθέσεις και τις απειλές της Μέρκελ, του Ομπάμα και του Σόιμπλε.

Το οικοδόμημα της ΕΕ μπαίνει σε μια κρίση χωρίς επιστροφή. Ενισχύεται αντικειμενικά η  πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ σαν προϋπόθεση για την απελευθέρωση από το καθεστώς των μνημονίων, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Αυτή η πραγματικότητα αναδεικνύει τα αναβαθμισμένα καθήκοντα των δυνάμεων της μαχόμενης Αριστεράς για μια αποδέσμευση από την ΕΕ εργατική, λαϊκή, διεθνιστική, αντικαπιταλιστική. Χαιρετίζουμε λοιπόν και απευθύνουμε θερμό μήνυμα εργατικής διεθνιστικής αλληλεγγύης στις μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς που έδωσε τη μάχη του LEXIT, της αριστερής πρότασης για αποδέσμευση από την ΕΕ.

Καθώς οι λαϊκοί και εργατικοί αγώνες και διεκδικήσεις σκοντάφτουν σε κάθε τους βήμα στις δεσμεύσεις από τη συμμετοχή στην ΕΕ, αλλά και τα μνημόνια που επιβάλλουν μαζί με τις κυβερνήσεις, οι κοινωνικοί αγώνες για δικαιώματα και ελευθερίες έχουν αναδείξει την ανάγκη της ρήξης και σύγκρουσης με την ΕΕ. Είναι ώρα η αποδέσμευση από την ΕΕ να γίνει αίτημα και στόχος πάλης για το εργατικό, νεολαιίστικο και μαζικό κίνημα με τρόπο σαφή και πιο αποφασιστικό.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύοντας και μέσα από την πλατιά αντιΕΕ πρωτοβουλία ΔιΕΕξοδος θα δώσει τη μάχη για ένα λαϊκό κίνημα αποδέσμευσης από την ΕΕ.

Μνημονιακή αναδόμηση στην εκπαίδευση

Εδώ και ενάμιση χρόνο που ανέλαβαν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οι βασικοί πυλώνες της μνημονιακής πολιτικής στην εκπαίδευσης έμειναν ανέγγιχτοι. Εξαίρεση αποτελούν τα πεδία που βρέθηκαν στο επίκεντρο σφοδρών συγκρούσεων με το εκπαιδευτικό κίνημα

Απάτη ο εθνικός διάλογος

γράφουν:

ΓΙΩΤΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΕΑΣΙΔΗΣ, ΝΤΙΝΑ ΡΕΠΠΑ, ΑΙΜΙΛΙΑ ΤΣΑΓΚΑΡΑΤΟΥ

Εκπαίδευση μνημονιακών προδιαγραφών είναι ο στόχος των μέτρων για την παιδεία που ξεκίνησε να υλοποιεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο ψευδεπίγραφος διάλογος που έστησε το υπουργείο Παιδείας υπό τον καθηγητή Α. Λιάκο, παράγοντα του εκσυγχρονισμού την εποχή του Κ. Σημίτη, λειτούργησε σαν διαδικασία επικοινωνιακής προβολής των βασικών ιδεών της εκπαιδευτικής πολιτικής της ΕΕ και του ΟΟΣΑ.

Εδώ και ενάμιση χρόνο που ανέλαβαν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οι βασικοί πυλώνες της μνημονιακής πολιτικής στην εκπαίδευσης έμειναν ανέγγιχτοι. Εξαίρεση αποτελούν τα πεδία που βρέθηκαν στο επίκεντρο σφοδρών συγκρούσεων με το εκπαιδευτικό κίνημα, το οποίο απονομιμοποίησε συγκεκριμένες κρίσιμες επιλογές. Έτσι για παράδειγμα το καθεστώς διαθεσιμότητας των καθηγητών της τεχνικής εκπαίδευσης έληξε χωρίς απολύσεις και οι ειδικότητες τους επανήλθαν στα σχολεία. Όμως το συνολικό πλαίσιο της τεχνικής εκπαίδευσης δεν άλλαξε. Η κρίση της εκπαίδευσης συνεχίζεται, καθώς οι μνημονιακοί νόμοι για το σχολείο δεν καταργήθηκαν και είτε εφαρμόζονται είτε «πάγωσαν».

Η στάση αυτή δεν ήταν μια απρόβλεπτη εξέλιξη. Παρά τις συνεχείς προεκλογικές διακηρύξεις για άμεση κατάργηση όλων των νόμων αντιδραστικής αναδιάρθρωσης για την εκπαίδευση και αναίρεση όλων των καταστροφικών μέτρων, από τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων μέχρι τους μηδενικούς διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών, η βασική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ ότι κάθε λύση εκτός ΕΕ είναι καταστροφική έθετε το πραγματικό όριο των δεσμεύσεων. Όσα υλοποίησαν και νομοθέτησαν οι κυβερνήσεις των δυο πρώτων μνημονίων δεν ήταν απλά επιλογές λιτότητας και νεοφιλελευθερισμού, αλλά ήταν επιπλέον ενταγμένες στη συνολική στρατηγική ΕΕ και ΟΟΣΑ.

Η υπογραφή του τρίτου μνημονίου, με τα προαπαιτούμενα και τα παραδοτέα για την εκπαίδευση, σηματοδότησε την ολοκληρωτική αποδοχή του μνημονιακού αντιδραστικού κεκτημένου, αλλά και την αποφασιστική διεύρυνσή του. Ειδικά στα πεδία που η παρέμβαση του μαζικού κινήματος οδήγησε σε πρώτη φάση σε «πάγωμα» εφαρμογής μέτρων, όπως η αξιολόγηση.

Σε αυτή την κατεύθυνση και μέσω του δήθεν «διαλόγου» του υπουργείου Παιδείας έγιναν διάφορες εξαγγελίες και προτάσεις με σκοπό να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι κάτι αλλάζει. Θα πρέπει καταρχήν να σταθεί κανείς κριτικά, γιατί από την εξαγγελία στην εφαρμογή η απόσταση είναι μεγάλη και συχνά περνάει από… «κόφτη», όπως συμβαίνει με τους τόσο αναγκαίους για το δημόσιο σχολείο διορισμούς εκπαιδευτικών. Σε δεύτερο επίπεδο οι εξαγγελίες, όπως αυτή για κατάργηση των παρελάσεων, χρησιμοποιούνται για τη διαμόρφωση κοινωνικών συμμαχιών, προς μια προοδευτική κατεύθυνση, αν εφαρμοστούν ή μια συντηρητική αντίστοιχα, αν μείνουν στα χαρτιά. Τρίτο λειτουργούν αποπροσανατολιστικά, όπως η συζήτηση για το χαρακτήρα διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών, όταν οι τρεις ώρες διδασκαλίας από το πρωτότυπο κρίθηκαν οπισθοδρομικό μέτρο, αλλά οι δύο συμβατές με μια προοδευτική προσέγγιση. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση «εξοικονόμησε» θέσεις εργασίας εκπαιδευτικών, αφήνοντας στην τύχη του το περιεχόμενο του μαθήματος. Και τέλος, κάθε αλλαγή σε επιμέρους σημεία που αφήνει στο απυρόβλητο το γενικό πλαίσιο, δε βάζει φραγμό στην πορεία προς μια εκπαίδευση φτηνή και υποβαθμισμένη, με δεξιότητες αντί γνώση, ελαστικά εργαζόμενους καθηγητές, πιεσμένους μαθητές χωρίς χαρά στο σχολείο και ελπίδα για το μέλλον.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αποδέχεται ως «φυσικό νόμο» τις πολιτικές που εκπορεύονται από τον ΟΟΣΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ομφάλιος λώρος που συνδέει την κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική με τη μήτρα που τη γεννά, δηλαδή τη στενή πρόσδεση της εκπαίδευσης με τις ανάγκες της αγοράς και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής όχι μόνο δεν αμφισβητείται, αλλά εμπεδώνεται με ακόμη μεγαλύτερη ένταση.

ΦΤΗΝΟ ΚΑΙ ΕΥΕΛΙΚΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

Η ιδιωτικοποίηση ως βασική συνιστώσα των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων ενισχύεται.

Η αναπαραγωγή των βασικών ιδεολογημάτων της νεοσυντηρητικής εκπαιδευτικής ατζέντας, όπως καθορίζονται από τους υπερεθνικούς οργανισμούς, τον ΟΟΣΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση διατρέχει τα «ντοκουμέντα» της Επιτροπής Διαλόγου.

Το σύνολο των μέχρι στιγμής αλλαγών στην εκπαίδευση καθώς και εκείνων που προετοιμάζονται, μαζί με τα κείμενα των πορισμάτων της Επιτροπής του προσχηματικού «Εθνικού Διαλόγου» για την Παιδεία επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην εκπαιδευτική της πολιτική κινείται στην κατεύθυνση της νεοφιλελευθερισμού, βαθαίνει ακόμα περισσότερο τις συντηρητικές αναδιαρθρώσεις. Ο Γεράσιμος Κουζέλης, πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, δεν θα μπορούσε να το πει πιο καθαρά σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Πρόκειται για μια διαδικασία που ξεκίνησε υπό τη μεταρρύθμιση εκείνη που ονομάστηκε “Νέο Σχολείο”». Γι’ αυτό εξάλλου υπάρχει η συναίνεση του συνόλου των καθεστωτικών κομμάτων, όπως φάνηκε στις συζητήσεις στη Βουλή στα πλαίσια του «διαλόγου».

Η αναπαραγωγή των βασικών ιδεολογημάτων της νεοσυντηρητικής εκπαιδευτικής ατζέντας, όπως καθορίζονται από τους υπερεθνικούς οργανισμούς, τον ΟΟΣΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση διατρέχει τα «ντοκουμέντα» της Επιτροπής Διαλόγου. Η «κοινωνία της γνώσης», η «ψηφιακή εποχή», η θεωρία του «ανθρώπινου κεφαλαίου», η «ανοικτότητα», η «αυτομεταρρύθμιση», η αυτονομία, η ανάληψη ευθύνης και η λογοδοσία είναι οι βασικοί όροι που χρησιμοποιούνται. Μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση πρέπει να «ατενίζει τον ορίζοντα των αλλαγών», να δημιουργεί τους όρους «ανθεκτικότητας απέναντι σε απροσδόκητες εξελίξεις», να κάνει εκείνες τις τομές που θα «καταλύουν τις παλιές εμπεδωμένες συνήθειες», που θα βοηθά στην αποφυγή «του ανίατου διχασμού του έθνους». Βασικό ζητούμενο να αρθούν οι «αγκυλώσεις» του εκπαιδευτικού συστήματος, να υπάρξει «ενδυνάμωση και ενηλικίωσή του» (;). Ένα συνονθύλευμα νεοσυντηρητικών και μεταμοντέρνων απόψεων, όπου η εκπαίδευση παρουσιάζεται ως ένας αταξικός θεσμός, που προάγει γενικά και αόριστα την ανάπτυξη της κοινωνίας, χωρίς καμία αναφορά στις καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις μέσα στις οποίες πραγματοποιείται η εκπαιδευτική διαδικασία.

Και είναι φυσικό να προβάλλονται τα παραπάνω ως η κεντρική πολιτική στόχευση από τη στιγμή που υπάρχει αποδοχή ως «φυσικού νόμου» των πολιτικών που εκπορεύονται από τον ΟΟΣΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ομφάλιος λώρος που συνδέει την κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική με τη μήτρα που τη γεννά, δηλαδή τη στενή πρόσδεση της εκπαίδευσης με τις ανάγκες της αγοράς και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής όχι μόνο δεν αμφισβητείται, αλλά εμπεδώνεται με ακόμη μεγαλύτερη ένταση.

Σε ό,τι έχει νομοθετηθεί μέχρι τώρα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης οι παραπάνω κατευθύνσεις είναι φανερές. Η δημοσιονομική προσαρμογή και οι δεσμεύσεις των μνημονίων είναι η μία όψη του νομίσματος. Εξάλλου η «επικαιροποίηση» από τον ΟΟΣΑ των μεταρρυθμίσεων που πρέπει να γίνουν θα παίρνει υπόψη της το γενικευμένο στόχο του ακόμα μεγαλύτερου βαθέματος της νεοσυντηρητικής αναδιάρθρωσης, στο πλαίσιο φυσικά που δημιουργούν η οικονομική κρίση και τα μνημόνια. Στη συνέχεια θα δούμε πώς βασικές πλευρές αυτής της αναδιάρθρωσης διαπερνούν το σύνολο των αλλαγών που έχουν γίνει ή προετοιμάζονται.

Το σχολείο γίνεται πιο ευέλικτο με έντονη τη λογική του «εξορθολογισμού». Ένα σχολείο που θα λειτουργεί με ότι έχει διαθέσιμο σε επίπεδο προσωπικού και πόρων, με λογική κινητικότητας, που θα διαμορφώνει προγράμματα και περιεχόμενα με βάση τις κάθε φορά κατευθύνσεις του ΕΣΠΑ. Το νέο πρόγραμμα Φίλη για το δημοτικό σχολείο και το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα στο Γυμνάσιο αποθεώνουν τα παραπάνω. Η λογική των εκπαιδευτικών που «πλεονάζουν» απορρέει από το γεγονός της μνημονιακής δέσμευσης για μηδενικούς διορισμούς, αλλά όχι μόνο. Συμβαδίζει με τη συνολική λογική για το δημόσιο και την εκπαίδευση: με όσο το δυνατόν λιγότερους πόρους καλύτερα αποτελέσματα. Ο αριθμός των εκπαιδευτικών άρα και της μισθολογικής δαπάνης πρέπει να μειωθεί, το ίδιο και οι δημόσιες δαπάνες για τη λειτουργία των σχολείων. Στα πλαίσια αυτής της «ευελιξίας» θεσμοθετούνται και οι πολλαπλές αναθέσεις μαθημάτων, η περίφημη «παιδαγωγική» πρακτική «δίδαξε ότι περισσεύει, όπου βρεθείς». Στον πυρήνα αυτών των ρυθμίσεων βρίσκεται η λογική που λέει ότι με έτοιμα πακέτα και λογισμικά θα μπορεί ο κάθε εκπαιδευτικός ως απλός διεκπεραιωτής προγραμμάτων να μπορεί να διδάσκει (;) πολλά διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα.

Το σχολείο γίνεται πιο ταξικό, και με την «κλασική» έννοια, δηλαδή του αποκλεισμού μαθητών από δομές του δημόσιου σχολείου που απευθύνονται κυρίως σε παιδιά από φτωχότερα στρώματα, αυτά που κατά κύριο λόγο έχουν χτυπηθεί από την οικονομική κρίση. Η αυστηροποίηση των προϋποθέσεων για την εγγραφή στο ολοήμερο σχολείο και νηπιαγωγείο, οι τροπολογίες για την αύξηση του ελάχιστου αριθμού των παιδιών για τη δημιουργία τμήματος (που σημαίνουν κλείσιμο νηπιαγωγείων κυρίως στην περιφέρεια) αποτελούν σημαντικές πλευρές της έντασης της ταξικότητας. Ειδική αναφορά πρέπει να κάνουμε στην αποδόμηση της ειδικής εκπαίδευσης, μέσω της λογικής για «πλήρη ένταξη» των μαθητών με ειδικές ανάγκες στα γενικά σχολεία και την αλλαγή του χαρακτήρα των τμημάτων ένταξης και τη στοχοποίηση των σταθερών δομών της ειδικής αγωγής. Και μάλιστα στο όνομα της ανάγκης να πάψει ο «στιγματισμός» των μαθητών με ειδικές ανάγκες!

Το σχολείο δένεται με πιο σαφή τρόπο με τις ανάγκες της αγοράς. Αυτή είναι η στόχευση των νομοθετικών ρυθμίσεων για την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση. Το αντιδραστικό πρόσημο των αλλαγών που επιβάλλουν η ΕΕ και ο ΟΟΣΑ, που δίνουν ιδιαίτερο βάρος στην τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση γίνεται πιο ξεκάθαρο, με το υπουργείο Παιδείας να τις προωθεί ως πλασιέ με τις ιλουστρασιόν εκδόσεις του. Κεντρική ιδέα είναι οι μαθητές να μαθαίνουν από τις επιχειρήσεις δουλεύοντας για τις επιχειρήσεις, μέσω της μαθητείας. Αποκαλυπτικός είναι ο κανονισμός για τους μαθητές στο πρόγραμμα πιλοτικής εφαρμογής της μαθητείας, σύμφωνα με τον οποίο οι μαθητές οφείλουν «να έχουν ευπρεπή εμφάνιση, να σέβονται την κινητή και ακίνητη περιουσία της επιχείρησης, να συνεργάζονται αρμονικά με τα στελέχη της, να μην δημιουργούν προβλήματα σε πελάτες ή συνεργάτες της, να συμμετέχουν στη διαδικασία αξιολόγησης της μαθητείας».

Η λογοδοσία και η αξιολόγηση σχολικών μονάδων, εκπαιδευτικών και μαθητών αποτελούν βασικές συνιστώσες της λειτουργίας του σχολείου. Το συνολικό νομοθετικό πλαίσιο της αξιολόγησης δεν καταργείται, δίνεται έμφαση στην «αυτονομία» της σχολικής μονάδας ως εκείνο το μέσο που θα ενισχύει την ανάγκη για τη «λογοδοσία» σχολείου και εκπαιδευτικών. Αν δεν υλοποιούνται οι στόχοι, δεν φταίει η κεντρική εκπαιδευτική πολιτική αλλά εσύ που τους έχεις θέσει. Λογική που αντιγράφεται από τα εγχειρίδια των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών για το δημόσιο μάνατζμεντ, της μεταφοράς της ευθύνης για την υλοποίηση ή μη των κεντρικών εκπαιδευτικών πολιτικών επιλογών στη βάση, στον ίδιο τον εκπαιδευτικό. Όσο για την αξιολόγηση των μαθητών, ως «ριζοσπαστικές καινοτομίες» θεσμοθετούνται η περιγραφική αξιολόγηση στο δημοτικό και η κατάργηση μίας εξεταστικής περιόδου στο γυμνάσιο. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση διατηρείται το πλαίσιο, θεωρείται έτσι κι αλλιώς αναγκαία η αξιολόγηση των μαθητών, δεν θίγεται ο πυρήνας της λογικής που λέει ότι με κάποιο τρόπο πρέπει να περιγράφεται ή να μετριέται η επίδοση. Ταυτόχρονα ανοίγει ο δρόμος για τυποποιημένη αξιολόγηση επιδόσεων των μαθητών στα λεγόμενα «βασικά» μαθήματα.

Η ιδιωτικοποίηση τέλος ως βασική συνιστώσα των αναδιαρθρώσεων ενισχύεται. Η «οικονομική αυτονομία» των σχολικών μονάδων έστω ως μακροπρόθεσμη (;) στόχευση στα πορίσματα της επιτροπής, η εισβολή των ΜΚΟ και οι χορηγίες σε πλευρές της λειτουργίας των σχολείων, όπως το ποιος θα αναλάβει την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων ή τη σίτιση των μαθητών είναι παραδείγματα αυτής της κατεύθυνσης. Μάλιστα οι «σοφοί» του διαλόγου δεν διστάζουν να προτείνουν μια νέα δομή στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπου η πλειοψηφία των μαθητών θα τελειώνει ένα τετρατάξιο γυμνάσιο και ελάχιστοι μαθητές που θα προσβλέπουν στην Ανώτατη Εκπαίδευση θα συνεχίζουν σε διετές Λύκειο, αφού το Εθνικό Απολυτήριο στο τέλος του θα αποκτάται με σχεδόν πανελλαδικού χαρακτήρα εξετάσεις και άλλες προϋποθέσεις.

Από τα παραπάνω γίνεται ξεκάθαρη η ανάγκη του συνολικού προσανατολισμού του εκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στη συντηρητική αναδιάρθρωση. Είναι ανάγκη να προβάλλεται η γενική εικόνα και στα «επιμέρους» μέτωπα, γιατί μόνο έτσι θα γίνονται κατανοητές οι αιτίες, θα φαίνεται καθαρά ο πραγματικός αντίπαλος, θα αποφεύγονται οι «εμφύλιοι» που προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς, θα γίνεται συζήτηση για τα κεντρικά και ουσιαστικά επίδικα.

Κεντρική η μάχη των αναπληρωτών

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΟΩΘΕΙ 10.000 ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΚΡΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ

Όπως η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κατήργησε ειδικότητες στην τεχνική εκπαίδευση για να δικαιολογήσει τις διαθεσιμότητες, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναπροσαρμόζει προγράμματα για να απολύσει τους αναπληρωτές και να μην τους επαναπροσλάβει το Σεπτέμβριο.

Η κυβέρνηση επιδιώκει να απολύσει 10.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικούς με τα μέτρα που παίρνει για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όταν για έβδομη συνεχόμενη χρονιά οι διορισμοί είναι μηδενικοί και οι συνταξιοδοτήσεις ξεπερνούν τις 30.000.

Φέτος προσλήφθηκαν 23.000 αναπληρωτές. Η συντριπτική πλειοψηφία δουλεύει με ελαστικές σχέσεις εργασίας πολλά χρόνια. Δεν αναπληρώνουν καμία απολύτως έκτακτη ανάγκη. Καλύπτουν βασικές ανάγκες για τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου (οι οποίες είναι στην πραγματικότητα πολλαπλάσιες). Χωρίς αυτούς θα βιώναμε την απόλυτη κατάρρευση της δημόσιας εκπαίδευσης και την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων των μονίμων!

Για το εκπαιδευτικό κίνημα η απόλυση των μονίμως ελαστικά εργαζόμενων είναι ακριβώς ίσης βαρύτητας μάχη για τις διαθεσιμότητες-απολύσεις του Ιουλίου του 2013! Με τον ίδιο τρόπο που η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κατήργησε ειδικότητες στην τεχνική εκπαίδευση για να δικαιολογήσει τις διαθεσιμότητες, έτσι και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναπροσαρμόζει προγράμματα για να απολύσει τους αναπληρωτές και να μην τους επαναπροσλάβει το Σεπτέμβριο.

Για το ταξικό κίνημα η υπεράσπιση της εργασίας των ελαστικά εργαζόμενων αποτελεί κεντρικό διακύβευμα. Παρ’ όλα αυτά δεν αποτελεί εύκολη μάχη. Οι δυσκολίες στο ίδιο το σώμα των ελαστικά εργαζόμενων, που έχουν ενσωματώσει την ήττα, είναι μεγάλες, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ακόμα ισχυρή ατμομηχανή που να υποχρεώνει τις πολιτικές δυνάμεις να τοποθετηθούν στα επίδικα.

Ο κρατικός, κυβερνητικός και αστικοποιημένος συνδικαλισμός (ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ/ΠΑΣΚ) αρνείται το πολιτικό πρόταγμα της εναντίωσης στις απολύσεις. Αρκείται σε ανακοινώσεις, σε συμβολικές διαμαρτυρίες και φυσικά οι δυνάμεις του απέχουν συνειδητά από αυτή τη μάχη! Το ΠΑΜΕ από την άλλη καταγγέλλει αλλά αρνείται κάθε πρόταση όπου έχει την υποψία σοβαρής κινηματικής απάντησης, αντίστοιχης της επίθεσης.

Οι συντεχνιακές αντιλήψεις των ρεφορμιστικών ρευμάτων όπου ξεπουλούσαν κυριολεκτικά κάθε μάχη για την υπεράσπιση των ελαστικά εργαζόμενων στο όνομα να μην πειραχτεί εφήμερα η εργασία των μόνιμων στο δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα ευνοεί να περπατήσουν γρηγορότερα οι αναδιαρθρώσεις σε βάρος συνολικά της σταθερότητας της εργασίας. Αντίθετα, το ριζοσπαστικό ρεύμα και η αντικαπιταλιστική του πτέρυγα στην εκπαίδευση θεωρούν ότι στη μάχη αυτή συμπυκνώνεται η επίθεση. Το ξεδίπλωμα σοβαρών κινηματικών και πολιτικών αντιστάσεων θα κρίνει και το μπλοκάρισμα του συνόλου των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση.

ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Μαθητεία  στον εργασιακό μεσαίωνα

Η κυβέρνηση, μέσω της μαθητείας επιδιώκει βίαια να δώσει τους μαθητές βορά στις επιχειρήσεις ως δωρεάν (για τους εργοδότες) εργατικό προσωπικό.

Η στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για προσαρμογή της εκπαίδευσης στον εργασιακό μεσαίωνα των αναγκών της αγοράς, μέσω της μαθητείας, αποτελεί την καρδιά των αλλαγών που νομοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Η κυβέρνηση πατώντας πάνω στην οικονομική ανάγκη των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που δημιουργεί η πολιτική της, αλλά και εμφανίζοντας ότι το πρόβλημα της ανεργίας των νέων οφείλεται στην έλλειψη επαγγελματικής εμπειρίας, χρησιμοποιεί τη μαθητεία ως Δούρειο Ίππο για την κυριαρχία στην αγορά εργασίας κακοπληρωμένων, ελαστικών σχέσεων με ελάχιστα δικαιώματα.

Με βάση το ν. 4386, το ΕΣΠΑ 2014-2020 και τα παραδοτέα του 3^ου μνημονίου, υιοθετείται η λογική ενιαιοποίησης του χώρου Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, προς όφελος της κατάρτισης και της διασφάλισης «μεγαλύτερης συμμετοχής των εργοδοτών» στον καθορισμό των προγραμμάτων σπουδών. Καθορίζονται δύο κύκλοι σπουδών στα ΕΠΑΛ. Ο «δευτεροβάθμιος», διάρκειας 3 χρόνων, που ανήκει στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα και το κατ’ όνομα προαιρετικό «μεταλυκειακό έτος – τάξη μαθητείας» που ανήκει στο μη τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα. Στον πρώτο κύκλο θα μειωθούν δραστικά οι ώρες και τα τμήματα των ειδικοτήτων, καθώς και των ακριβών εργαστηριακών μαθημάτων. Το μεταλυκειακό έτος αποτελείται κατά βάση από 9μηνη μαθητεία – εργασία σε επιχειρήσεις, με αμοιβή ίση με το 75% του κατώτατου ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη και εξετάσεις πιστοποίησης. Τα Τοπικά Σύμφωνα Μαθητείας (που προβλέπονται στο ΕΣΠΑ), μεταξύ φορέων υλοποίησης μαθητείας και επιχειρήσεων θα ορίζουν ουσιαστικά ποιοι τομείς, ειδικότητες και τάξεις μαθητείας θα υλοποιούνται σε κάθε περιοχή, αφού θα συνδέουν την εκπαίδευση και κατάρτιση με τις κάθε φορά ανάγκες του επιχειρηματικού κόσμου.

Η κυβέρνηση, μέσω της μαθητείας επιδιώκει βίαια να δώσει τους μαθητές βορά στις επιχειρήσεις ως δωρεάν (για τους εργοδότες) εργατικό προσωπικό. Να μαθητεύσουν στις κακοπληρωμένες, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, στην υπακοή και την ανακύκλωση της ανεργίας. Να πάρουν ουσιαστικά τις θέσεις των «παλιών», με περισσότερα δικαιώματα, εργαζόμενων γονιών τους. Να σπουδάζουν ότι θέλει ο εργοδότης, επιχειρώντας μια βαθύτερη μορφωτική λοβοτομή στα παιδιά των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Το υπουργείο Παιδείας, εξασφαλίζει οικονομικές περικοπές μειώνοντας τεχνητά τις απαιτήσεις για υλικοτεχνικές υποδομές και εκπαιδευτικό προσωπικό. Προσδένει την εργασιακή ασφάλεια των εκπαιδευτικών με την εύρεση θέσεων μαθητείας σε επιχειρήσεις, καθώς και την απόδειξη της χρησιμότητάς τους σε αυτές.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ βαδίζει στα αντιδραστικά χνάρια των προκατόχων της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής ΕΕ – ΟΟΣΑ – κεφαλαίου. Επιλέγει το σχολείο της αγοράς ως προοπτική του υπάρχοντος σχολείου που βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Το μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα, μαζί με τους γονείς και τους εργαζόμενους, δεν πρέπει να επιτρέψει να γίνουν οι μαθητές και η νεολαία οι σύγχρονοι σκλάβοι του 21^ου αιώνα.

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 19.6.2016

Συγκροτείται η «ΔιΕΕξοδος»-Πρωτοβουλία Αγώνα για την αποδέσμευση από την ΕΕ. Οι πρώτες υπογραφές

Δελτίο τύπου

Συγκροτείται η «ΔιΕΕξοδος»-Πρωτοβουλία Αγώνα για την αποδέσμευση

από την ΕΕ. Οι πρώτες υπογραφές

 

Ένα χρόνο μετά το ηχηρό ΟΧΙ της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015 και μια μέρα πριν το δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην ΕΕ, δημοσιοποιείται η διακήρυξη της Πρωτοβουλίας «ΔιΕΕξοδος» και οι πρώτες 60 υπογραφές.

Εργαζόμενοι και εργαζόμενες, αγρότες, συνδικαλιστές, πανεπιστημιακοί, καλλιτέχνες, νέοι και νέες, ξεκινούν τη συγκρότηση μιας Πρωτοβουλίας που «θα συμβάλλει ώστε μέσα στο μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα να δυναμώσει η αντίληψη ότι “υπάρχει εναλλακτική, έξω από  το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση”».

Όπως αναφέρει η διακήρυξη: «Μια Πρωτοβουλία που θα προσπαθήσει να συνδεθεί με τους αγώνες σε ολόκληρη την Ευρώπη, στο πλευρό των εργατών και της νεολαίας στη Γαλλία, του κινήματος που παλεύει για ένα αριστερό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα στη Βρετανία, του τεράστιου κινήματος αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Μια Πρωτοβουλία που θα δημιουργηθεί από συλλογικότητες, αγωνιστές, εργαζόμενους, επιστήμονες, ανθρώπους της τέχνης, του πολιτισμού, των δικαιωμάτων, τοπικές κινήσεις, εργατικές συλλογικότητες, κινήσεις αλληλεγγύης, με δημοκρατικές διαδικασίες, σε όλη την Ελλάδα.»

Στόχος τους να συμβάλλουν «στην πλατιά αποκάλυψη του ρόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην επίθεση που δέχεται η εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, στην τεκμηρίωση του στόχου της αποδέσμευσης από αυτήν, στην προβολή και την απόδειξη ότι υπάρχει ζωή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με επεξεργασίες, με κινηματικές παρεμβάσεις, με παρουσία σε όλη την Ελλάδα, στη συνεργασία και την κοινή δράση σε συγκεκριμένα ζητήματα (πχ πάλη κατά της ΤΤΙΡ) με κάθε κίνηση και ρεύμα που αντιπαρατίθεται με την ευρωζώνη και την ΕΕ, από την σκοπιά των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, έστω και από διαφορετική σκοπιά ή με επιμέρους στόχους, και στην ανάπτυξη των άμεσων αγώνων του εργατικού και λαϊκού κινήματος με έμφαση στη σύνδεσή τους με τον άμεσο αγώνα ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους μηχανισμούς της.»

Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση dieexodos@gmail.com, ενώ τα υλικά της κίνησης φιλοξενούνται στο dieexodos.wordpress.com

Το επόμενο διάστημα θα πραγματοποιηθούν τοπικές συσκέψεις συγκρότησης, ενώ η ανοιχτή ιδρυτική Συνέλευση της Πρωτοβουλίας «ΔιΕΕξοδος» θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 3 Ιουλίου στην Αθήνα.

Το κείμενο και οι πρώτες υπογραφές της Διακήρυξης

Πρωτοβουλία Αγώνα για την αποδέσμευση από την ΕΕ -ΔιΕΕξοδος

Έξι χρόνια τώρα η εργατική τάξη και ο λαός, η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, των μικροεπαγγελματιών, των αγροτών, της νεολαίας, ζούμε την κόλαση των Μνημονίων: της φτώχειας, της εφιαλτικής ανεργίας, της νέας ξενιτιάς, της κατάρρευσης της δημόσιας υγείας και παιδείας. Ζούμε τον εξευτελισμό κάθε έννοιας δημοκρατίας, το «δεν ξέρουμε τι ψηφίζουμε», την διαρκή βία και καταστολή. Ζούμε την επιβολή των αποφάσεων της Τρόικας, της ΕΕ και του ΔΝΤ, το σύγχρονο «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που υποσχέθηκε ότι «θα καταργήσει τα μνημόνια», σήμερα προωθεί αδίστακτα το πιο βάρβαρο μνημόνιο, παρά και ενάντια στην θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού που πέρσι τέτοια εποχή έδειξε ότι θέλει να καταργήσει αυτή την πολιτική, θέλει να αλλάξει σελίδα!

Νίκη στον αγώνα των εργαζομένων στη Γαλλία! Δράση Αλληλεγγύης, Τρίτη 14/6, Γαλλικό Προξενείο Θεσ/νίκης

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΓΑΛΛΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ!

ΚΑΤΩ Ο ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ «ΚΟΜΡΙ»!

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ & ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ,

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ!

Δράση Αλληλεγγύης

Τρίτη 14 Ιουνίου στο Γαλλικό προξενείο

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:6μμ στο Γαλλικό Ινστιτούτο (Λεωφ. Στρατού 2)

Η άθλια γαλλική κυβέρνηση «Σοσιαλιστών» των Ολάντ–Βαλς προσπαθεί με βία και τρομοκρατία να επιβάλλει τον λεγόμενο «νόμο Κομρί», που καταργεί τον πυρήνα των εργατικών δικαιωμάτων, δίνοντας τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις: α) Να παρακάμπτουν τον Κώδικα Εργασίας (κατώτατος μισθός, βασικά δικαιώματα). β) Να παρακάμπτουν τις συλλογικές συμβάσεις και να τις αντικαθιστούν με ατομικές συμφωνίες. γ) Να αμοίβουν τις υπερωρίες με... ρεπό! δ) Να προβαίνουν σε μαζικές απολύσεις «ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της επιχείρησης».

Χαιρετίζουμε την εξέγερση της μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας ενάντια στο «νόμο Κομρί», που στη συνέχεια πυροδότησε μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις σε όλη τη Γαλλία, μεταξύ άλλων σε ορισμένους από τους πιο σημαντικούς κλάδους της οικονομίας. Mαχητικές απεργίες πραγματοποιούνται σε διυλιστήρια, εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας, σιδηρόδρομους/μεταφορές και αλλού. Διαδηλώσεις με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων λαμβάνουν χώρα σε πολλές γαλλικές πόλεις.

1.000+ υπογραφές εκπαιδευτικών και εργαζομένων! Η σκευωρία κατά του Χ. Ζαγανίδη και η διάλυση της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης δε θα περάσουν!

Η σκευωρία κατά του Χρήστου Ζαγανίδη και η διάλυση της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης δε θα περάσουν!

Υπογράψτε πατώντας εδώ!

Σήμερα που απαιτείται η ευρύτερη δυνατή συσπείρωση των εργαζομένων για να απαντήσουμε στο νέο μπαράζ αντιλαϊκών και αντιεκπαιδευτικών μέτρων, οι ηγεσίες των ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ και ΠΑΜΕ επιλέγουν να συκοφαντήσουν και να σπιλώσουν τον πρόεδρο ενός από τα πιο αγωνιστικά σωματεία της Θεσσαλονίκης, επιδιώκοντας την καρατόμησή του. Επιτίθενται με ανακοινώσεις που εξέδωσαν κατά των Παρεμβάσεων και του Χρήστου Ζαγανίδη, ενός αγωνιστή συναδέλφου, Προέδρου στο παρελθόν της ΕΛΜΕ Ηλείας, που είχε εκλεγεί στο ΔΣ της ΟΛΜΕ αλλά και του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, τον οποίο εκτιμούν ιδιαίτερα οι καθηγητές και τον εκλέγουν από τότε που ήρθε στη Θεσσαλονίκη και για πέντε συνεχή χρόνια στο Δ.Σ. της Ε΄ ΕΛΜΕ και μάλιστα από τους πρώτους σε αριθμό σταυρών.

Αμφισβητούν ουσιαστικά τη δυνατότητα ενός σωματείου να αποφασίζει και να αντιδρά υπερασπίζοντας τα συμφέροντα των μελών του, ενώ κατηγορούν τον πρόεδρο της ΕΛΜΕ για δήθεν «οικονομικές ατασθαλίες», όταν υπάρχουν αποφάσεις έγκρισης της οικονομικής διαχείρισης της ΕΛΜΕ και αναλυτική καταγραφή όλων των εσόδων και εξόδων. Στρέφονται επιλεκτικά κατά του Χ. Ζαγανίδη και των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων, παρά το ότι οι ενέργειες και οι αποφάσεις για τις οποίες κατηγορείται ψηφίστηκαν και υλοποιήθηκαν και από άλλες παρατάξεις του ΔΣ. Αυτό αποκρύπτεται προκειμένου να συγκλίνουν στον κοινό στόχο της καρατόμησης του προέδρου της Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης και το χτύπημα των Παρεμβάσεων.

Δαιμονοποιούν και στρέφονται κατά ενός προσώπου που για τη συνεισφορά του στους αγώνες του κλάδου έχει υποστεί σειρά διώξεων, ενώ συνέβαλλε αποφασιστικά με την αγωνιστική του συμμετοχή, τις ιδέες και τις προτάσεις του στην ανάπτυξη των αγώνων του εκπαιδευτικού κινήματος και τη νικηφόρα εξέλιξή τους στην περίοδο της διαθεσιμότητας των συναδέλφων της τεχνικής εκπαίδευσης. Η πολιτική συνδικαλιστική αντιπαράθεση με συκοφαντίες και ανυπόστατες κατηγορίες, χωρίς αρχές και ήθος δεν ανήκουν στις παραδόσεις του προοδευτικού εκπαιδευτικού κινήματος.

Επιτίθενται στις παρατάξεις και τους εκπροσώπους τους που στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται συνεχίζουν να αγωνίζονται, μαζί με άλλες μαχόμενες δυνάμεις, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλά και να αποκαλύπτουν το ρόλο του κυβερνητικού και κομματικού συνδικαλισμού, την επίθεση κατά του κλάδου και του κινήματος.

Η Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης όλο το διάστημα της σκληρής μνημονιακής διακυβέρνησης με πρόεδρο το Χ. Ζαγανίδη υπερασπίστηκε και υπερασπίζεται το δίκαιο όλων των συναδέλφων με συλλογικό και αποφασιστικό τρόπο και αυτή την πορεία θέλουμε να υπερασπίσουμε στηρίζοντας τον πρόεδρο της Ε’ ΕΛΜΕ.

1	Αβδελάς Μενέλαος, δάσκαλος, Ζ΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσ/νίκης
2	Αβράμης Κώστας μέλος ΕΛΜΕ ΝΟΤΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ
3	ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ ΝΤΟΝΙΑ, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ –Θ
4	Αγαπητος Θανασης Γ Γραμματεας Β συλλογου ΠΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Αιρετος ΑΠΥΣΠΕ Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
5	Αγγελόπουλος Νίκος ΠΕ02 ΕΛΜΕ Ηλείας
6	Αγγελοπούλου Παναγιώτα ΠΕ02 ΕΛΜΕ Ηλείας
7	Αγγέλου Κωνσταντίνος (μέλος  ΕΛΜΕ Βοιωτίας)
8	Αγγίσταλη Κατερίνα, μέλος ΕΛΜΕ Κιλκίς
9	ΑΓΚΑΘΊΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ –Θ
10	Αδαμάκη Αθανασία, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ -Θ
11	Αδαμάκη Αλκυόνη ΠΕ02 ΕΛΜΕ Ηρακλείου
12	Αδαμόπουλος Νίκος, Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής ΑΔΕΔΥ
13	Αδαμόπουλος Πάνος, μέλος της Γ΄ΕΛΜΕ-Θ
14	Αθανασιάδου Βασιλική, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
15	Αθανασίου Ρίζος, μέλος ΕΛΜΕ Ημαθίας
16	Αθανασοπούλου Αλεξάνδρα: Γυμνάσιο Βάρδας, μέλος ΕΛΜΕ Ηλείας
17	Αθανασοπούλου Γιόλα Α ΕΛΜΕ Αθήνας
18	Αλβανός Βασίλης, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ –Θ
19	Αλεβίζος Άρης συν/χος εκπαιδευτικός
20	Αλεμίδου Θώμη, μέλος ΔΣ Β ΕΛΜΕ-Θ
21	Αλεξανδρίδου Όλγα, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ –Θ
22	ΑΛΕΞΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΕΛΜΕ Κιλκίς
23	Αλεξίου Δέσποινα, 5ο Γ/Σ Ωραιοκάστρου, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ-Θ
24	Αλεξίου Θόδωρος, μέλος ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων – Ζεφυρίου - Φυλής
25	Αλεξίου Κωνσταντίνος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός
26	Αλεξίου Μαρία, Διαπολιτισμικό ΓΕΛ Ευόσμου, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ-Θ
27	Αλεξίου Χρήστος αιρετός ΠΥΣΔΕ Βοιωτίας
28	Αλχατζίδου Ανδρομάχη, οργ. γραμματέας ΕΛΜΕ Λέσβου
29	Αμανατιάδου Ελένη, αποσπασμένη στην Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
30	Αμασιάδης Θεόδωρος, 1ο ΕΠΑΛ Ευόσμου, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ-Θ
31	Αναγνωστάκη Μαρία, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ – Θ
32	Αναγνωσταράς Γιάννης -πρόεδρος ΣΕΠΕ Γλυφάδας Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης
33	Αναγνωστόπουλος Θεόδωρος, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
34	Αναγνωστοπούλου Αφροδίτη, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ –Θ
35	Αναστασιάδης Νικόλαος, μέλος Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
36	Αναστασίου Αγγελική
37	ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΙΩΤΑ, ΕΛΜΕ Κιλκίς
38	Αναστασίου Χρύσα, μέλος Δ΄ΕΛΜΕ Θ
39	Ανδρεανίδου Χριστίνα, δασκάλα, Ζ΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσ/νίκης
40	Ανδριά Ασπασία, δασκάλα, Ζ΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσ/νίκης
41	Ανδριτσοπούλου Παρασκευή ΠΕ 19 ΕΛΜΕ ΗΛΕΙΑΣ
42	Ανδριώτης Σπύρος, Ειδ. Γραμματέας Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού Παν/μίου Αθηνών
43	Ανδρουλιδάκης Γιάννης γραμματέας Δ.Σ. Α ΕΛΜΕ Μεσσηνίας
44	Αντωνιάδου Βάσω Α΄ΕΛΜΕ-Θ
45	Αντωνίου Έλενα, Πάρος
46	Αντωνόπουλος Παύλος Ε΄ ΕΛΜΕ Αθήνας
47	Αντωνόπουλος Χρήστος ΠΕ 03 ΕΛΜΕ ΗΛΕΙΑΣ
48	Αξενοπούλου Φρόσω, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
49	Αξούριστου Χαρά, ΕΛΜΕ Ημαθίας
50	ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ, Ε΄ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
51	Αποστολάτου Μάχη,1ο ΓΕΛ Ωραιοκάστρου, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ -Θ
52	Αποστολίδης Ιωάννης, μέλος Ε΄ΕΛΜΕ -Θ
53	Αποστολόπουλος Ανδρέας ΠΕ 02 ΕΛΜΕ ΗΛΕΙΑΣ
54	ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ, ΕΛΜΕ Κιλκίς
55	ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ  ΑΝΤΩΝΗΣ  ΕΛΜΕ  ΛΑΡΙΣΑΣ
56	ΑΡΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΗ, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ -Θ
57	Αρβανίτης Γιάννης μέλος της Γ΄ΕΛΜΕ-Θ
58	Αρβανιτίδου Ζωή, Γ΄ΕΛΜΕ-Θ
59	Αρβανιτόπουλος Χρήστος, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ -Θ
60	Αργυροπούλου Μάγδα 1ο Γυμνάσιο Πύργου, ΕΛΜΕ Ηλείας
61	Αρίδας Μανώλης Ταμίας Δ.Σ. Δ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
62	Αρχάκη Ηρώ, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ –Θ
63	ΑΣΒΕΣΤΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ-Θ
64	Ασήμου Ντίνα Ελμέ Βοιωτίας
65	Ασκητά Σουμέλα, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ –Θ
66	Ασλανίδου Δέσποινα ΕΛΜΕ Κιλκίς
67	Ασμης Λάζαρος ΠΕ 13 (πρώην πρόεδρος ΕΛΜΕ ΗΛΕΙΑΣ )
68	Ατζίδου Κατερίνα πρόεδρος ΕΛΜΕ Πάρου -Αντιπάρου
69	Ατλάση Αναστασία, δασκάλα, Ζ΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσ/νίκης
70	Αυγερίδης Αθανάσιος, μέλος της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
71	Αυγουστίνου Μαρία, ΕΛΜΕ Πειραιά
72	Αυθίνος Παντελής Πρόεδρος Σωματείου Προσωπικού Η.ΔΙ.Κ.Α. Α.Ε.
73	Αφεντουλίδου Ευτυχία, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ -Θ
74	Αφράντου Βούλα, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ-Θ
75	Βαϊνάς Παντελής μέλος ΕΕ  ΑΔΕΔΥ
76	Βαλαχής Αβδρέας, Ε΄ ΕΛΜΕ Θ
77	Βαρδαλαχάκης Γιάννης, μέλος Α' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
78	Βασιλακάκη Σμαράγδα, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ -Θ
79	ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
80	Βασιλειάδης Βασίλης πρόεδρος ΕΛΜΕ Ηλείας
81	Βασιλειάδης Δημήτριος, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
82	ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ - Θ
83	Βασιλειάδου Δέσποινα, σύλλογος υπαίθρου Θεσσαλονίκης
84	ΒΑΣΙΛΟΓΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ - Θ
85	Βασιλοπούλου Γιούλη, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Γρεβενών
86	ΒΑΣΣΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ πρώην μέλος ΔΣ  γ ελμε δ αττικής
87	Βαφιά Μαρίκα μέλος του συλλόγου Π.Ε Χίου "Αδαμάντιος Κοραής"
88	Βέζου Αθανασία, μέλος ΔΣ. ΣΕΠΕ "Σωκράτης"
89	Βέλιου Φανή Ε΄ ΕΛΜΕ Θ
90	Βέλκου Νικολέττα, αποσπασμένη στην Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
91	Βίκυ Βασιλάτου μέλος Δ' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής
92	ΒΙΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ- 2o ΕΠΑΛ Ευόσμου, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ-Θ
93	Βιτούλας Ανδρέας Γ.Γ. ΕΛΜΕ Καστοριάς
94	Βλάχου Αικατερινή, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ -Θ
95	Βλάχου Ασημίνα, μέλος Γ' ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης
96	Βλάχου Ελένη μέλος Δ. Σ. ΣΤ ΄Συλλόγου Θεσσαλονίκης
97	Βλουχου Παναγιωτα
98	ΒΟΡΙΑΣ ΝΙΚΟΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ
99	Βουλγαρέλη Σοφία, μέλος Ε΄ ΕΛΜΕ -Θ
100	Βουρεκάς Θοδωρής Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Παρεμβάσεις ΔΕ Θεσ/νίκης: Το ΠΑΜΕ να σταματήσει να λέει ψέματα! Όλες οι αποδείξεις από αγορές για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Θεσσαλονίκης

Το ΠΑΜΕ να σταματήσει να λέει ψέματα!

Όλες οι αποδείξεις από αγορές για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.

Οι Παρεμβάσεις αποφάσισαν να στείλουν

 στα σχολεία όλες τις αποδείξεις 

από τις αγορές για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.

Το ΠΑΜΕ με τις χυδαίες ανακοινώσεις του, ο εκπρόσωπός τους στην Ε΄ ΕΛΜΕ,  Νοτάκης Γ.,  η εκπρόσωπός τους στην Α΄ ΕΛΜΕ, Δάσιου Δ.  και ορισμένα μέλη τους με επισκέψεις στα σχολεία συνεχίζουν να περιγράφουν τον πρόεδρο της Ε΄ ΕΛΜΕ, Χ. Ζαγανίδη σαν καταχραστή και κλέφτη. Καταγγέλλουν ότι για τα χρήματα αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες από τα σχολεία δεν υπάρχουν αποδείξεις από τα σούπερ μάρκετ για τις αγορές ειδών.  Συνεχίζουν να λένε ψέματα!

Την ίδια στιγμή ο εκπρόσωπός τους στο Δ.Σ. της Ε΄ ΕΛΜΕ, ενώ μοιράζει ανακοινώσεις ότι κατέθεσε μομφή στον πρόεδρο της Ε΄ ΕΛΜΕ για ατασθαλίες στα  οικονομικά, αρνήθηκε να καταθέσει στο Δ.Σ. (31/5/16)  γραπτά και επώνυμα την καταγγελία του, όπως ορίζει το καταστατικό, ώστε να λάβουν γνώση όλα τα μέλη του Δ.Σ. Έτσι καλύπτεται πίσω από ανακοινώσεις της παράταξής του για να συντηρεί το θέμα και να συνεχίζει να δίνει κάλυψη και στήριξη στις ανυπόστατες «κατηγορίες» των ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ κατά του προέδρου. Οι εκπρόσωποι των ΣΥΝΕΚ (Καλφοπούλου Κ.) και της ΔΑΚΕ (Τσοκανάρας Γ, Σταυρίδης Κ.) στο Δ.Σ. (24/5/2016) με τη σειρά τους δίνουν «κάλυψη» στο ΠΑΜΕ να συνεχίζει να λασπολογεί, αρνούμενοι να επαναβεβαιώσουν την έγκριση τους στον περσινό οικονομικό απολογισμό και στον οικονομικό απολογισμό παράδοσης του ταμείου στο νέο ταμία, παρόλο που οι παρατάξεις τους έχουν  ψηφίσει τους απολογισμούς στο Δ.Σ.(14/12/2015, 16/2/2016), το ίδιο και στην Ε.Ε.!

Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ, ως  υπεύθυνος από το Δ.Σ., έδωσε  σε όλα τα σχολεία αποδείξεις της ΕΛΜΕ  για τη συγκέντρωση χρημάτων και συγκέντρωσε όλες  τις αποδείξεις από τα σούπερ μάρκετ από τις αγορές ειδών για τους πρόσφυγες.  Τα μέλη του Δ.Σ. είχαν ενημέρωση σε όλες τις συνεδριάσεις για τα χρήματα από τα σχολεία και τις αγορές από τα σούπερ μάρκετ, και στις 14/12/2015 σε συνεδρίαση του Δ.Σ., όταν ενέκριναν  τον οικονομικό απολογισμό της περσινής χρονιάς, ενέκριναν και τις αγορές που είχαν γίνει με βάση όλες τις αποδείξεις που κατατέθηκαν ως παραστατικά στοιχεία από τον ταμία της ΕΛΜΕ Χ. Ζαγανίδη.

Οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις αποφάσισαν να στείλουν στα σχολεία όλες τις αποδείξεις από τις αγορές ειδών για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες που έγιναν μέχρι σήμερα. Έτσι οι συνάδελφοι θα ενημερωθούν άμεσα για να απαιτήσουν από τους εκπροσώπους του ΠΑΜΕ να σταματήσουν να  τραυματίζουν  ανεπανόρθωτα τη λειτουργία της ΕΛΜΕ και να  λασπολογούν κατά του προέδρου της ΕΛΜΕ και από τους εκπροσώπους των ΣΥΝΕΚ και ΔΑΚΕ να σταματήσουν να παριστάνουν τους κομπάρσους στις επιδιώξεις του ΠΑΜΕ και με τόση ευκολία να αλλάζουν την ψήφο τους!

Δείτε εδώ όλες τις σχετικές που αποδεικνύουν τον αβάσιμο και συκοφαντικό χαρακτήρα των καταγγελιών του ΠΑΜΕ για τον πρόεδρο της Ε' ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης:

 

Ε' ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης: οι αποδείξεις δαπανών για την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες 2015-16

Παρεμβάσεις ΔΕ Θεσ/νίκης: Οι συκοφαντίες του ΠΑΜΕ δε θα περάσουν. Προχωράμε και με πρόταση αγώνα υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου και του εκπαιδευτικού

• Τι ακριβώς σημαίνουν οι συκοφαντίες του ΠΑΜΕ για δήθεν «οικονομικές ατασθαλίες» του προέδρου της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης...

Το ΠΑΜΕ εδώ και βδομάδες διακινεί συκοφαντικά κείμενα για δήθεν «οικονομικές ατασθαλίες» του προέδρου της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης Χ. Ζαγανίδη, μέλους των Παρεμβάσεων, χωρίς να παρουσιάζει το παραμικρό στοιχείο. Δημιουργούνται εύλογα ερωτηματικά.

• Λείπουν χρήματα από το ταμείο της Ε΄ΕΛΜΕ; Όχι δε λείπουν, ούτε ένα ευρώ.
• Λείπουν οι οικονομικοί απολογισμοί για να μπορεί κανείς να έχει έλεγχο της κατάστασης; Όχι όλα τα προηγούμενα χρόνια στα οποία αναφέρεται το ΠΑΜΕ έχουν συζητηθεί και εγκριθεί οικονομικοί απολογισμοί από την ΕΕ, το ΔΣ και τη ΓΣ της Ε’ ΕΛΜΕ-Θ. Εξάλλου αλλιώς δε θα μπορούσαν να γίνουν οι τελευταίες εκλογές για το ΔΣ της ΕΛΜΕ.
• Λείπουν τα στοιχεία, τα παραστατικά και οι αποδείξεις για τα έσοδα και τις δαπάνες της τρέχουσας θητείας του ΔΣ, ειδικά σε ό,τι αφορά τα χρήματα της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, τα οποία είναι ειδικής κατηγορίας έσοδα; Όχι τα στοιχεία είναι πλήρη, υπάρχει διαφάνεια και τα σχολεία της Ε’ ΕΛΜΕ έχουν ενημερωθεί αναλυτικά για το τελευταίο ευρώ.

Τίποτα δε λείπει λοιπόν από τον ταμία της Ε’ ΕΛΜΕ Γιάννη Νοτάκη, εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ στο ΔΣ της συγκεκριμένης ΕΛΜΕ, αλλά και στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ και παράλληλα δημοτικό σύμβουλο στο δήμο Αμπελοκήπων-Μενεμένης και μέλος της Επιτροπής Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ. Τι κάνει λοιπόν ένα κεντρικό στέλεχος και εκφραστή της κομματικής γραμμής να πρωτοστατεί στη συκοφαντική εκστρατεία; Δε γνωρίζει ένα τέτοιο στέλεχος ότι η υπεξαίρεση και οι ατασθαλίες σε βάρος του ταμείου ενός σωματείου δεν είναι μια ακόμα συνδικαλιστική πρακτική, αλλά ποινικό αδίκημα και άρα αν έχει στοιχεία, θα πρέπει να πάει στον εισαγγελέα, αλλιώς εκτίθεται σαν κοινός συκοφάντης; Ή μήπως επειδή το γνωρίζει, αφήνει τη λάσπη να δηλητηριάζει τη λειτουργία των ΕΛΜΕ;

• ...και γιατί στοχοποιούνται οι Παρεμβάσεις;

Ανταρσία στην Κ. Μακεδονία: Όχι στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και των δημόσιων υποδομών

• Όχι στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και των δημόσιων υποδομών
• Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων

Η Ανταρσία στην Κεντρική Μακεδονία-Αντικαπιταλιστική Αριστερά στηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών. Ο αγώνας των σωματείων του ΟΛΘ αφορά την υπεράσπιση των δημόσιων υποδομών, των θέσεων εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων. Η ιδιωτικοποίηση έρχεται σαν αποτέλεσμα του τρίτου αντιλαϊκού μνημονίου που υπέγραψαν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την ΕΕ και την Τρόικα συνολικά. Η πάλη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών είναι κομμάτι του αγώνα για να μην εφαρμοστεί, να καταργηθεί το τρίτο μνημόνιο και να ξηλωθούν όλα τα σκληρά αντιλαϊκά και ανεργατικά μέτρα και των 3 μνημονίων.

Αυτός ο αγώνας πρέπει να αγκαλιαστεί από το λαϊκό και εργατικό κίνημα, τις μαχόμενες κοινωνικές δυνάμεις που παλεύουν ενάντια στην πολιτική που οδηγεί στην κοινωνική καταβύθιση, τη φτώχεια, την ανεργία, το χτύπημα των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Προϋπόθεση για την οριστική ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος είναι η διαγραφή του χρέους και η απελευθέρωση και έξοδος από ευρώ και ΕΕ. αυτό τον άλλο δρόμο για την κοινωνία μόνο ένα μαχόμενο εργατικό κίνημα μπορεί να τον χαράξει, με στόχους στο ύψος των κοινωνικών αναγκών, γραμμή σύγκρουσης και όχι συμβιβασμού, αποφασιστικότητα και μαχητικές μορφές πάλης. Μακριά από το δρόμο της υποταγής των ΓΣΕΕ και ΕΚΘ που οδήγησε στην ήττα στο ασφαλιστικό, με εμπιστοσύνη στις γενικές συνελεύσεις και τη συντονισμένη δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων.

Ο αγώνας των σωματείων στο λιμάνι είναι αναγκαίο να στηριχτεί από ένα ευρύ μέτωπο ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις του δημόσιου και φυσικού πλούτου και των υποδομών και υπέρ της εθνικοποίηση όσων έχουν ξεπουληθεί ή μετοχοποιηθεί.